Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw

pracownik odwoła się do sądu pracy od wypowiedzenia mu umowy o  
pracę lub jej rozwiązania bez  wypowiedzenia.
§ 8.
Sąd pracy rozpatruje spory związane z wypowiedzeniem lub 
rozwiązaniem stosunku pracy bez wypowiedzenia w granicach 
zakreślonych treścią przyczyny rozwiązania stosunku pracy podaną w  
oświadczeniu, o kt́rym mowa w § 4. ”;
7) w art. 32 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1.
Każda ze stron może rozwiązać za wypowiedzeniem umowę o pracę   
zawartą na:
1)   okres pŕbny,
2)   czas określony,
3)   czas nie określony,
4)   czas wykonania określonej pracy.”;
8) uchyla się art. 33;
9)  uchyla się art. 331;
10) w art. 36 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1.
Okres wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nie określony, 
na   czas   określony   lub   na   czas   wykonania   określonej   pracy   jest 
uzależniony od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy i wynosi:
1)   2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony kŕcej niż 6 
miesięcy;
2)   1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 
miesięcy;
3)   3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 
lata.”;
11) w art. 361 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1.
Jeżeli   wypowiedzenie   pracownikowi   umowy   o   pracę   następuje   z 
powodu ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy albo z innych 
przyczyn   niedotyczących   pracowniḱw,   pracodawca   może,   w   celu 
wcześniejszego   rozwiązania   umowy   o   pracę,   skŕcić   okres 
trzymiesięcznego wypowiedzenia, najwyżej jednak do 1 miesiąca. W 
takim   przypadku   pracownikowi   przysługuje   odszkodowanie   w 
wysokości   wynagrodzenia   za   pozostałą   część   okresu 
wypowiedzenia.”;
12) po art. 37 dodaje się art. 371 w brzmieniu:
„Art. 371.
W   okresie   wypowiedzenia   umowy   o   pracę,   pracodawca   może   z 
własnej   inicjatywy   za   pisemną   zgodą   pracownika   lub   na   wniosek 
pracownika,   zwolnić   pracownika   z   obowiązku   świadczenia   pracy   z 
zachowaniem prawa do wynagrodzenia.”;
13) w art. 38:
a) § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1.
O zamiarze wypowiedzenia pracownikowi umowy o pracę zawartej na 
czas nie określony, na czas określony i na czas wykonania określonej 
pracy, pracodawca zawiadamia na piśmie reprezentującą pracownika 
zakładową organizację związkową, podając przyczynę uzasadniającą 
rozwiązanie umowy.”;
b) § 5 otrzymuje brzmienie:
„§ 5.
Po   rozpatrzeniu   stanowiska   organizacji   związkowej   i   udzieleniu   jej 
pisemnej odpowiedzi, a także w razie niezajęcia przez nią stanowiska 
w   ustalonym   terminie,   pracodawca   podejmuje   decyzję   w   sprawie 
wypowiedzenia.”;
14) w art. 411 uchyla się § 2; 
15) w art. 45 § 1 i 2 otrzymują brzmienie:
„§ 1.
W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas 
nie  określony,  na  czas określony  lub  na czas wykonania  określonej 
pacy jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu uḿw 
o   pracę,   sąd   pracy   -   stosownie   do   żądania   pracownika   -   orzeka   o 
bezskuteczności   wypowiedzenia,   a   jeżeli   umowa   uległa   już 
rozwiązaniu  - o przywŕceniu pracownika do pracy na poprzednich 
warunkach albo o odszkodowaniu.
§ 2.
Sąd   pracy   może   nie   uwzględnić   żądania   pracownika   uznania 
wypowiedzenia   za   bezskuteczne   lub   przywŕcenia   do   pracy,   jeżeli 
ustali,   że   uwzględnienie   takiego   żądania   jest   niemożliwe;   w   takim 
przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu.”;
16) art. 47 otrzymuje brzmienie:
„Art. 47.
Pracownikowi, kt́ry podjął pracę w wyniku przywŕcenia do pracy, 
przysługuje   wynagrodzenie   za   czas   pozostawania   bez   pracy,   nie 
więcej jednak niż za 3 miesiące. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z 
pracownikiem, o kt́rym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie 
ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały 
czas   pozostawania   bez   pracy;   dotyczy   to   także   przypadku,   gdy 
rozwiązano   umowę   o   pracę   z   pracownikiem-ojcem   wychowującym 
dziecko   w   okresie   korzystania   z   urlopu   macierzyńskiego   albo   gdy 
rozwiązanie  umowy  o  pracę  podlega  ograniczeniu  z  mocy  przepisu 
szczeǵlnego.”;
17) art. 471 otrzymuje brzmienie:
 „Art. 471.
Odszkodowanie, o kt́rym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości 
wynagrodzenia za okres od 3 do 6 miesięcy.”;
18) w art. 50 uchyla się § 3-5;
19) art. 58 otrzymuje brzmienie:
„Art. 58. 
Odszkodowanie, o kt́rym mowa w art. 56, przysługuje w wysokości 
wynagrodzenia za okres od 6 do 12 miesięcy.”;
20) art. 60 otrzymuje brzmienie:
„Art. 60. 
Jeżeli   pracodawca   rozwiązał   umowę   o   pracę   w   okresie 
wypowiedzenia z naruszeniem przepiśw o rozwiązywaniu uḿw o 
pracę   bez   wypowiedzenia,   pracownikowi   przysługuje   wyłącznie 
odszkodowanie.”;
21) w art. 612 § 1 otrzymuje brzmienie:
„§ 1. 
Odszkodowanie, o kt́rym mowa w art. 611, przysługuje w wysokości 
wynagrodzenia pracownika za okres wypowiedzenia.”;
22) po art. 632 dodaje się art. 633 w brzmieniu:
„Art 633.    W razie nierozwiązania umowy o  pracę pomimo ogłoszenia upadłości 
lub   otwarcia   likwidacji,   a   także   w   razie   faktycznego   i   trwałego 
zaprzestania   działalności   przez   pracodawcę   będącego   jednostką 
organizacyjną,   umowa   o     prace   wygasa   z   dniem   wykreślenia 
pracodawcy z rejestru albo z dniem zaprzestania prowadzenia przez 
niego   działalności.   W   takim   razie   pracownikowi   przysługuje 
odszkodowanie   w   wysokości   wynagrodzenia   za   okres 
wypowiedzenia.”;
23) art. 67 otrzymuje brzmienie:
„Art. 67. 
W razie naruszenia przez pracodawcę przepiśw niniejszego oddziału, 
pracownikowi   przysługuje   prawo   odwołania   do   sądu   pracy,   w 
szczeǵlności   pracownik   może   w   sytuacji   określonej   w   art.   63(3) 
wystąpić do sądu pracy o ustalenie wygaśnięcia umowy o pracę. W 
zakresie   roszczeń   stosuje   się   odpowiednio   przepisy   oddziału   6 
niniejszego rozdziału.”;
24) w art. 78 po § 2 dodaje się § 3 w brzmieniu:
„§ 3. 
Pracodawca może uzupełniać wynagrodzenie pracownika wynikające 
z   jego   osobistego   zaszeregowania   (wynagrodzenie   zasadnicze) 
premią,   kt́ra   ma   charakter   pieniężny   i   służy   wynagradzaniu 
pracowniḱw   według   wyránie   określonych,   precyzyjnych, 
sprawdzalnych i przedstawionych pracownikom warunḱw.”;
25) po art. 84 dodaje się art. 841 w brzmieniu:
„Art.841.       Nie jest dopuszczalne zobowiązywanie pracownika, w jakiejkolwiek 
formie,   do   powstrzymywania   się   od   ujawniania   wysokości  swojego 
wynagrodzenia. ”;
26) w art. 86 po § 3 dodaje się § 4 w brzmieniu:
„§ 4. 
Od   niewypłaconego   w   ustalonym   terminie   wynagrodzenia 
pracownikowi przysługują odsetki w wysokości o połowę wyższej od 
odsetek   ustawowych,   ustalonych   na   podstawie   przepiśw 
odrębnych.”;
27)w art. 943:
a) § 4 otrzymuje brzmienie:
„§ 4.     Pracownik, kt́ry wskutek mobbingu rozwiązał umowę o pracę, 
     ma prawo  dochodzić od  pracodawcy  odszkodowania  w wysokości  
    nie niższej niż jego 6-miesięczne wynagrodzenie za pracę.”,
b) po § 5 dodaje się § 6 - 13 w brzmieniu:
„§ 6.      Osoba, kt́ra zarzuca naruszenie zasady przeciwdziałania mobbingowi, 
uprawdopodobnia fakt jej naruszenia.
       § 7.      W przypadku uprawdopodobnienia naruszenia zasady przeciwdziałania 
mobbingowi  pracodawca,   kt́remu   zarzucono   naruszenie   tej  zasady, 
jest obowiązany wykazać, że nie dopuścił się jej naruszenia.
       § 8.           Za mobbing mogą być uważane zachowania ze strony przełożonego, 
podwładnego, wsṕłpracownika lub grupy tych ośb skierowane do 
pojedynczej osoby lub grupy ośb.
           § 9.
    Pracodawca obowiązany jest do zapewnienie pracownikowi 
    dotkniętemu mobbingiem warunḱw służących reintegracji z 
    zespołem, z kt́rego został wykluczony albo możliwość 
    przeniesienia, za zgodą pracownika, na inne miejsce pracy.
            §10.       Działaniami i zachowaniami wypełniającymi znamiona mobbingu, są 
występujące samodzielnie lub łącznie, w szczeǵlności:
1) ograniczanie lub utrudnianie możliwości wypowiadania się, 
stałe przerywanie wypowiedzi;
2) krzyczenie, pomstowanie, obrażanie, zastraszanie, stosowanie 
wyzwisk;
3) odnoszące się do sfery zawodowej lub prywatnej pracownika 
4) plotkowanie, oczernianie, podważanie zaufania do pracownika, 
ośmieszanie, poniżanie, szydzenie; 
5) agresja i znęcanie się fizyczne;
6) agresja wyrażona w spośb niewerbalny, poniżające i 
prowokujące gesty;
7) wandalizm i niszczenie własności oraz efekt́w pracy 
pracownika,
8) odbieranie lub kwestionowanie kompetencji decyzyjnych,  
nieuzasadnione odbieranie zadań, nadmierna kontrola i 
niekonstruktywna krytyka;
9) zlecanie wykonywania prac bezsensownych, sprzecznych ze 
sobą, poniżej posiadanych umiejętności lub ponad siły, 
naruszających godność; 
10) przeszkadzanie w pracy, prowokowanie lub doprowadzanie 
pracownika do popełniania błęd́w;
11) utrudnianie lub odbieranie dostępu do środḱw i materiał́w 
potrzebnych  do wykonywania obowiązḱw lub celowe 
umieszczanie w miejscu fizycznie oddalonym lub odosobnionym;
12) fałszywe ocenianie zaangażowania w pracy, jakości pracy i 
kompetencji zawodowych;
13) izolacja, nieuzasadnione unikanie kontaktu, wykluczenie z 
grupy, brak lub blokowanie możliwości rozḿw z pracownikiem, 
ukrywanie istotnych informacji.
§ 11.
Za stosowanie mobbingu traktuje się także inspirowanie, zachęcanie i  
nakłanianie do działań i zachowań, o kt́rych mowa w § 8, jeżeli w 
ich rezultacie doszło wystąpienia mobbingu. 
§ 12.
Pracodawca obowiązany jest zapewnić ochronę osobom, kt́re 
sygnalizują wystąpienie konflikt́w, niepożądanych zachowań w 
miejscu pracy lub mobbingu, są o to posądzane, udzieliły wsparcia 
osobie dotkniętej mobbingiem albo odḿwiły uczestniczenia w 
działaniach wypełniających znamiona mobbingu. Przepis art. 18 3d
           i 183e stosuje się odpowiednio.
§ 13.
Przepis   §   12   stosuje   się   także   do   ośb   zasiadających   w   ciałach  
utworzonych przez pracodawcę do rozpoznawania spraw    związanych z 
rozwiązywaniem   konflikt́w   w   pracy,   przeciwdziałania
 
niepożądanym   zjawiskom   w   miejscu   pracy,   mobbingowi   i  
dyskryminacji.”;
28) w art. 97 § 21 otrzymuje brzmienie:
„§ 21.
Pracownik   może   w   ciągu   14   dni   od   otrzymania   świadectwa   pracy 
wystąpić z wnioskiem do pracodawcy o sprostowanie świadectwa. W  
razie   nieuwzględnienia   wniosku   pracownikowi   przysługuje,   w   ciągu  
14 dni od zawiadomienia o odmowie sprostowania świadectwa pracy,  
prawo wystąpienia z żądaniem jego sprostowania do sądu pracy.”;
29) po art. 100 dodaje się art. 1001 w brzmieniu:
„Art. 1001  Pracodawca może kontrolować pracę pracownika przy użyciu 
środḱw technicznych usprawiedliwionym celem do kt́rego zmierza,  
z wyłączeniem środḱw ukrytych.”;   
30) w art. 1034 po § 3 dodaje się  § 4 w brzmieniu:
„§ 4. 
Nie   jest   dopuszczalne   zawarcie   porozumienia   pomiędzy 
pracownikiem   a     pracodawcą,   na   mocy   kt́rego   pracownik   będzie