Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r.

 
Druk nr 1887 
 
 
Warszawa, 29 października 2013 r. 
SEJM  
 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
VII kadencja 
Prezes Rady Ministrów 
 
RM-10-91-13 
 
 
 
 
Pani  
 
Ewa Kopacz 
 
Marszałek Sejmu 
 
Rzeczypospolitej Polskiej 
 
 
Szanowna Pani Marszałek 
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt 
ustawy 
 
 - 
o  ratyfikacji  Umowy  między 
Rzecząpospolitą  Polską  a  Wspólnotą 
Bahamów o wymianie informacji w 
sprawach podatkowych oraz  Protokołu 
do tej Umowy, podpisanych w Nowym 
Jorku dnia 28 czerwca 2013 r. 
W  załączeniu  przedstawiam  także  opinię  dotyczącą  zgodności 
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej. 
Ponadto  uprzejmie  informuję,  że  do  prezentowania  stanowiska  Rządu  w 
tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali  upoważnieni Minister Spraw 
Zagranicznych oraz Minister Finansów. 
 
Z poważaniem 
 
(-) Donald Tusk 
Projekt 
 
W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej 
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
podaje do powszechnej wiadomości: 
 
 
W dniu 28  czerwca  2013  r.  zostały  podpisane  w  Nowym  Jorku  Umowa  między 
Rzecząpospolitą  Polską  a  Wspólnotą  Bahamów  o  wymianie  informacji  w  sprawach 
podatkowych oraz Protokół do tej Umowy, w następującym brzmieniu: 
 
Po  zaznajomieniu  się  z  powyższą  Umową  i  Protokołem, w imieniu Rzeczypospolitej 
Polskiej oświadczam, że: 
−  zostały one uznane za słuszne, zarówno w całości, jak i każde z postanowień w nich 
zawartych, 
−  są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone, 
−  będą niezmiennie zachowywane. 
Na dowód czego wydany  został  akt  niniejszy,  opatrzony  pieczęcią  Rzeczypospolitej 
Polskiej. 
Dano w Warszawie dnia 
 
 
 
PREZYDENT 
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ 
 
 
 
 
PREZES RADY MINISTRÓW 
 
Projekt 
U S T A W A  
z dnia 
o ratyfikacji Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Wspólnotą Bahamów o wymianie 
informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych 
w Nowym Jorku dnia 28 czerwca 2013 r. 
Art. 1.  Wyraża  się  zgodę  na  dokonanie  przez  Prezydenta  Rzeczypospolitej  Polskiej 
ratyfikacji  Umowy  między  Rzecząpospolitą  Polską  a  Wspólnotą  Bahamów  o  wymianie 
informacji w sprawach podatkowych oraz Protokołu do tej Umowy, podpisanych w Nowym 
Jorku dnia 28 czerwca 2013 r. 
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
10/44rch 
UZASADNIENIE 
 
 
I. 
Potrzeba i cel zawarcia Umowy 
Do końca lat dziewięćdziesiątych XX wieku międzynarodowa wymiana informacji 
przebiegała zasadniczo na podstawie dwustronnych umów o unikaniu podwójnego 
opodatkowania. Na podstawie art. 26 Modelowej Konwencji Podatkowej OECD 
i ONZ  właściwe  organy  podatkowe  Umawiających  się  Państw  mogły  wymieniać 
informacje konieczne dla poprawnego stosowania umowy podatkowej lub 
ustawodawstwa  wewnętrznego  Umawiających  się  Państw.  Do  1999  r.  wymiana 
była  ograniczona  jedynie  do  podatków  objętych  Konwencją.  Następnie  art.  26 
ust. 1  został  rozszerzony  na  podatki  „bez  względu  na  ich  rodzaj  i  nazwę 
nakładanych  przez  Umawiające  się  Państwa  lub  ich  jednostki  terytorialne  albo 
organy lokalne.....”. System ten zawierał pewne ograniczenia, do których zalicza się 
bez  wątpienia  fakt,  iż  obejmuje  on  wyłącznie  państwa  związane  ze  sobą  siecią 
umów podatkowych i nie dotyczy krajów (głównie rajów podatkowych), które nie 
zawarły takich umów. 
W  1996  r.  OECD  podjęła  działania  na  rzecz  wypracowania  środków 
ograniczających  zakłócenia  wywołane  przez  szkodliwą  konkurencję  podatkową 
o negatywnych skutkach dla decyzji inwestycyjnych i finansowych, 
a w konsekwencji  dla  krajowych  podstaw  opodatkowania.  Działania  te 
doprowadziły do opracowania w 1998 r. raportu, który ustalił trzy grupy krajów: 
1.  państwa  członkowskie  OECD,  które  zobowiązały  się  do wyeliminowania 
istniejących szkodliwych praktyk podatkowych, 
2.   raje  podatkowe  wymienione  przez  OECD,  wobec  których  mogą  być  podjęte 
środki obronne  (za definicję „raju podatkowego” podano brak podatków  albo 
jedynie podatki nominalne oraz inne kluczowe czynniki,  tj. brak skutecznej 
wymiany  informacji,  brak  przejrzystości  przepisów,  brak  faktycznej 
działalności), 
3.  państwa nieczłonkowskie, z którymi będzie podjęty dialog w celu zbliżenia ich 
do projektu. 
Kolejne  działania  podjęte  przez  OECD  doprowadziły  do powstania listy krajów 
uznanych za raje podatkowe. Lista ta została sporządzona po wzajemnej wymianie 
opinii i po przyznaniu danym terytoriom możliwości podjęcia zobowiązania wobec 
OECD  do  zaniechania  praktyk  podatkowych  określonych  jako  szkodliwe. 
Akceptując  powyższe  warunki,  obszary  te  musiały  zobowiązać  się  do 
wprowadzenia przejrzystości przepisów i skutecznej wymiany informacji.  
W kwietniu 2002 r. został zredagowany, przy pełnej współpracy terytoriów, które 
zobowiązały  się  do  współpracy  z  OECD,  ostateczny  tekst  modelowej  umowy 
stanowiącej wzorzec OECD dla skutecznej wymiany informacji, która ma na celu 
wzmocnienie  międzynarodowej  współpracy  w  celu  ograniczenia  unikania 
opodatkowania i tym samym ograniczenia skali nadużyć podatkowych. 
W kwietniu 2009 r. OECD opublikowało 3 listy krajów: „białą” do której zaliczono 
państwa  przestrzegające  zasad  współpracy  podatkowej,  „szarą”  obejmującą  kraje 
i regiony,  które  zobowiązały  się  do  przestrzegania  międzynarodowych  norm 
w dziedzinie  wymiany  informacji,  ale  ich  jeszcze  w  pełni  nie  zrealizowały  oraz 
„czarną”  obejmującą  państwa  odmawiające  współpracy  w  dziedzinie  fiskalnej. 
Wymienione wyżej listy są na bieżąco aktualizowane. 
Ze  względu  na  stosowane  rozwiązania  podatkowe  OECD  umieściła  Wspólnotę 
Bahamów  na  tzw.  szarej  liście  krajów,  które  nie  stosują  międzynarodowo 
uzgodnionych  standardów  w  zakresie  opodatkowania.  Jednakże  Wspólnota 
Bahamów  zwiększyła  aktywność  w  zakresie  zawierania  umów  dotyczących 
wymiany informacji w sprawach podatkowych. Zgodnie z raportem OECD 
w sprawie postępów w implementacji standardów dotyczących wymiany informacji 
podatkowej z grudnia 2010 r., Wspólnota Bahamów została usunięta z powyższej 
szarej listy i wpisana na tzw. białą listę krajów, które wdrożyły międzynarodowo 
uzgodnione standardy w zakresie opodatkowania. 
W latach 2009–2010  Wspólnota  Bahamów  zawarła  22  umowy  o  wymianie 
informacji w  sprawach  podatkowych  (przy  czym  jedynie  4  już  obowiązują, 
tj. umowa  z  Finlandią,  Holandią,  USA  i  z  San  Marino).  Pozostałe  umowy  zostały 
zawarte  z:  Argentyną,  Australią,  Belgią,  Chinami,  Danią,  Francją,  Grenlandią, 
Hiszpanią,  Islandią,  Kanadą,  Meksykiem,  Monako,  Niemcami,  Norwegią,  Nową 
Zelandią, Szwecją, Wielką Brytanią i Wyspami Owczymi. 
Polska  nie  zawarła  dotychczas  ze  Wspólnotą  Bahamów  umowy  o  wymianie 
informacji w  sprawach  podatkowych.  Zgodnie  z  rozporządzeniem  Ministra 
Finansów  z  dnia  16  maja  2005  r.  w  sprawie  określenia  krajów  i  terytoriów 
 
2