Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju oraz niektórych innych ustaw

17)  Krajową Izbę Gospodarczą; 
18)  Krajową Izbę Urbanistów; 
19)  Izbę Architektów Rzeczypospolitej Polskiej; 
20)  Towarzystwo Urbanistów Polskich; 
21)  Stowarzyszenie Architektów Polskich. 
W  ramach  konsultacji  społecznych  opinię  do  projektu  ustawy  przekazały  następujące 
podmioty: 
1)  Rada Działalności Pożytku Publicznego; 
2)  Krajowa Rada Izby Architektów RP; 
3)  Towarzystwo Urbanistów Polskich; 
4)  Rada Główna Nauki i Szkolnictwa Wyższego; 
5)  Porozumienie Zielonogórskie Federacja Związku Pracodawców Ochrony Zdrowia; 
6)  marszałkowie województw. 
Rada  Główna  Nauki  i  Szkolnictwa  Wyższego  oraz  Porozumienie  Zielonogórskie 
Federacja  Związku  Pracodawców  Ochrony  Zdrowia  nie  zgłosiły  uwag  do  projektu 
ustawy. 
Towarzystwo  Urbanistów  Polskich  pozytywnie  oceniło  kierunki  i  próby  zintegrowania 
planowania  przestrzennego  z  planowaniem  społeczno-gospodarczym na poziomie 
krajowym i  wojewódzkim,  z  zastrzeżeniem  niewystarczającej  regulacji  w  tym  zakresie. 
Jednocześnie  Towarzystwo Urbanistów Polskich  zgłosiło  wątpliwości  w  zakresie 
niejasności  wprowadzanych  do  ustawy  pojęć:  obszaru  funkcjonalnego,  miejskiego 
obszaru  funkcjonalnego  ośrodka  wojewódzkiego,  obszaru  strategicznej  interwencji 
państwa  i  obszaru  problemowego,  a  także  miejsca  i  sposobu  ich  wyznaczania  oraz 
wprowadzonego nowego zakresu planu zagospodarowania przestrzennego województwa. 
Ministerstwo  Rozwoju  Regionalnego  wobec  powyższego  stanowiska  wyjaśniło,  co 
następuje. 
Aktualny  projekt  ustawy  uwzględnia  w  dużej  mierze  postulaty  wynikające  z  ww. 
stanowiska.  Projektowane  przepisy  w  sposób  bardziej  czytelny  definiują  i  określają 
wzajemne relacje pojęć: obszar funkcjonalny, obszar strategicznej interwencji państwa, 
62 
obszar problemowy, miejski obszar funkcjonalny 
ośrodka  wojewódzkiego. 
Doprecyzowano przepisy dotyczące miejsca i sposobu ich wyznaczania. Zrezygnowano 
z konieczności  każdorazowej  aktualizacji  planu  województwa  w  przypadku  zmiany 
strategii  rozwoju  województwa,  ograniczając  ten  wymóg  do  przypadku,  kiedy 
aktualizacja strategii dotyczy sytuacji przestrzennej województwa. Wyeliminowano 
niejasności co do tego, jaki obszar jest objęty kontraktem terytorialnym. Podstawowym 
celem nowelizacji ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju jest stworzenie 
podstaw do programowania Unii Europejskiej 2014–2020.  
W  związku  z  tym  zakres  zmian  w  przepisach  powiązanych,  w  tym  w  ustawie 
o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym,  został  ograniczony  do  niezbędnego 
minimum. Należy mieć na uwadze, że programowanie kolejnej perspektywy finansowej 
Unii  Europejskiej  odbywa  się  m.in.  na podstawie strategicznych dokumentów 
rządowych. Stąd też w odniesieniu do przepisów z zakresu planowania przestrzennego 
założono, że wprowadzenie pojęcia „obszar funkcjonalny” – zgodnie z postanowieniami 
Koncepcji  Przestrzennego  Zagospodarowania  Kraju  2030  (KPZK  2030),  nastąpi 
w sposób etapowy, ewolucyjny; zakłada się wpisanie tego pojęcia w obecną architekturę 
systemu  planowania.  Ponieważ  znany  jest  jednocześnie  problem  słabości  planu 
zagospodarowania przestrzennego województwa jako skutecznego instrumentu 
planowania, zagadnienie to zostanie włączone w dalsze prace dotyczące całego systemu. 
Jednocześnie głębsze zmiany w systemie planowania, w tym rozwinięcie idei planowania 
funkcjonalnego, przewiduje  się  w  dalszym  etapie  prac  Ministerstwa  Rozwoju 
Regionalnego,  w  ramach  realizacji  obowiązku  dokonania  analizy,  przeglądu  oraz 
przedstawienia  propozycji  zmian  w  zakresie  systemu  kształtującego  ład  przestrzenny. 
Zaproponowane  w  projekcie  rozwiązania  są  ukierunkowane  na  integrację  systemu 
planowania  społeczno-gospodarczego i przestrzennego. Dla zachowania  spójności  tych 
dwóch systemów  zasadne  jest,  aby  wprowadzenie  pojęcia  „obszar  funkcjonalny” 
zarówno do dokumentów strategicznych, jak i planistycznych poziomu regionalnego 
nastąpiło już na tym etapie. Przemawia za tym fakt postępowania procesu terytorializacji 
polityki rozwoju: polityka rozwoju (w tym np. polityka miejska, programowanie 
funduszy  UE)  będzie  się  odwoływać  do  obszarów  funkcjonalnych.  Kwestia  dalszego, 
pełniejszego 
zintegrowania 
systemu 
planowania 
społeczno-gospodarczego 
i przestrzennego będzie objęta kolejnym etapem prac systemowych. 
63 
W projektowanej ustawie wzięto pod uwagę różny stan zaawansowania poszczególnych 
samorządów  województw  w pracach  nad planami zagospodarowania przestrzennego, 
a także  nad  „obszarami  metropolitalnymi”.  Co  do  tych  ostatnich  możliwe  jest 
wykorzystanie dotychczasowego dorobku w pracach dostosowawczych do projektowanej 
regulacji. Zaproponowany termin na dostosowanie planów wojewódzkich (dwa lata) to 
termin  maksymalny,  uwzględniający  sytuację  województw  niezaawansowanych 
w pracach  nad  planami  i  umożliwiający  samorządom  włączenie  się  w  cykl  aktualizacji 
wymagany obecnymi przepisami. 
Krajowa  Rada  Izby  Architektów  RP  podniosła  wątpliwości  dotyczące  zmiany  zakresu 
długookresowej strategii rozwoju kraju przez usunięcie jej aspektu przestrzennego oraz 
braku  terminów,  w  których  minister  właściwy  do  spraw  rozwoju  regionalnego  będzie 
wydawał  opinię  o  zgodności  poszczególnych  strategii  rozwoju  ze  średniookresową 
strategią rozwoju kraju.  
Odnosząc  się  do  spostrzeżenia  dotyczącego  eliminacji  w  projektowanej  ustawie 
kryterium  ładu  przestrzennego  z  równoczesnym  położeniem  nacisku  na  ekonomiczno- 
-społeczny  wymiar  polityki  rozwoju,  należy  wskazać,  że  w  projektowanej  regulacji  nie 
ma  miejsca  eliminacja  tego  kryterium  na  korzyść  ekonomiczno-społecznego aspektu 
polityki rozwoju. Mimo  iż  odstąpiono  od  formalnego  zintegrowania  (treści,  zawartości) 
podstawowych  dokumentów  długookresowych  –  Długookresowej Strategii Rozwoju 
Kraju (DSRK) i Koncepcji Przestrzennego Zagospodarowania Kraju (KPZK), to jednak 
w  projekcie  zawarto  powiązania  między  DSRK  a  KPZK,  a  także  wprowadzono  nowe, 
nieistniejące do tej pory relacje KPZK z systemem planowania strategicznego poziomu 
regionalnego.  Znajduje  to  wyraz  w  przepisach  dotyczących  uwzględniania  celów 
i kierunków KPZK w  strategiach  rozwoju województw. Należy przy tym  zaznaczyć, że 
dla  realizacji  KPZK  istotnym  elementem  i  bezpośrednim  partnerem  jest  samorząd 
szczebla 
regionalnego,  zatem  wprowadzenie  współzależności  dokumentów 
strategicznych tego poziomu z KPZK  jest  wyrazem  zintegrowanego  podejścia  oraz 
uwzględnia kryterium ładu przestrzennego w polityce rozwoju.  
W zakresie uwagi o braku terminu, Ministerstwo Rozwoju Regionalnego dokonało zmian 
w  projekcie  ustawy,  wpisując  30-dniowy  termin  na  wydanie  opinii  o  zgodności 
poszczególnych strategii rozwoju ze średniookresową strategią rozwoju kraju. 
64 
Uwagi  Rady  Działalności  Pożytku  Publicznego  odnosiły  się  do:  skrócenia  terminu 
sporządzenia  sprawozdania  rocznego  z  realizacji  umowy  partnerstwa  do  l  miesiąca, 
w przypadku opiniowania dokumentów strategicznych z zakresu komunikacji polityki 
spójności  oraz  ich  zmian  –  liczbowego  wskazania  składu  partnerstwa  oraz 
doprecyzowania podziału  miejsc  partnerów  społecznych  i  samorządów,  propozycji 
przygotowania raportu ewaluacyjnego dla każdego programu zarówno operacyjnego, jak 
i  rozwoju.  Ponadto  Rada  Działalności  Pożytku  Publicznego  zaproponowała 
wprowadzenie wymogu konsultacji z  partnerami  społecznymi  i  gospodarczymi  treści 
i zakresu  kontraktu  terytorialnego.  Jednocześnie  zakwestionowano  propozycję 
wyłączenia  z  zakresu  informacji  publicznej  wszelkich  dokumentów  wytworzonych  lub 
przygotowanych w związku  z  oceną  dokumentów  i  informacji przedstawionych przez 
wnioskodawców, do czasu zawarcia wszystkich umów o  dofinansowanie w ramach 
konkursu.  
W odniesieniu do uwagi dotyczącej sprawozdań z realizacji umowy partnerstwa wskazać 
należy,  że w okresach programowania 2000–2006, 2007–2013  instytucje  zarządzające 
poszczególnymi  programami  operacyjnymi  mają  obowiązek  przekazać  roczne 
sprawozdania do Komisji Europejskiej do dnia 30 czerwca roku następującego po roku, 
którego  dotyczy  sprawozdanie.  Obowiązujący  termin  został  zachowany  w  projekcie 
rozporządzenia ogólnego dotyczącego instrumentów strukturalnych na lata 2014–2020.  
Proponowany  przez  Komisję  Europejską  termin  wynika  z  następujących  przesłanek: 
przede  wszystkim,  poza  danymi  pozyskiwanymi  na  bieżąco  drogą  elektroniczną, 
głównym  źródłem  informacji  dla  instytucji  zarządzających  są  sprawozdania  instytucji, 
którym  powierzono  wdrażanie  poszczególnych  części  programu.  Wybrane  instytucje 
mają  określony  przez  instytucje  zarządzające  termin  na  sporządzenie  sprawozdań 
rocznych.  Następnie  instytucje  zarządzające,  po  uzyskaniu  akceptacji  podmiotu 
formalnie odpowiadającego za realizację programu (ministra, marszałka województwa), 
przekazują  sprawozdanie  pod  obrady  komitetu  monitorującego  dany  program 
operacyjny. Po uzyskaniu akceptacji członków komitetu, sprawozdania są przekazywane 
do  Komisji  Europejskiej.  W  tym  samym  czasie  sprawozdania  będą  przekazywane  do 
Ministra  Rozwoju  Regionalnego,  który  na  ich  podstawie  sporządzi  sprawozdanie 
z realizacji umowy partnerstwa.  
65 
Ponadto wymagany przepisami zakres sprawozdań rocznych obejmuje informacje, które 
nie  znajdują  się  w  posiadaniu  instytucji  zarządzających.  Dotyczy  to  m.in.  danych 
pochodzących ze statystyki publicznej, których  aktualizacja odbywa się  kilka miesięcy 
po zakończeniu danego okresu sprawozdawczego, jak również informacji, które należy 
pozyskać od innych instytucji centralnych. Dodatkowo w sprawozdaniu wykorzystywane 
są dane pochodzące z modeli makroekonomicznych, badań, analiz i ewaluacji zlecanych 
cyklicznie  lub  ad  hoc  przez  instytucje  zaangażowane  we  wdrażanie  programu.  Zakres 
zlecanych analiz wynika z aktualnego stanu realizacji założonych celów programu oraz 
planu  badań  ewaluacyjnych.  Taką  częścią  sprawozdania  jest  opis  sytuacji  społeczno- 
-gospodarczej  kraju  oraz  realizacja  wskaźników  ustalonych dla poszczególnych celów 
danego programu operacyjnego. 
Odnosząc  się  bezpośrednio  do  sprawozdania  z  realizacji  umowy  partnerstwa,  należy 
poinformować,  że  jego  zawartość  będzie  bazować  nie  tylko  na  informacjach 
pozyskanych  od  instytucji  zarządzających,  ale  również,  w  znacznej  części,  na 
wskazanych powyżej informacjach, które wykraczają poza dane odnoszące się wyłącznie 
do  postępu  finansowego  i  rzeczowego w realizacji konkretnych programów 
operacyjnych. Ponadto, w okresie programowania 2014–2020, Minister Rozwoju 
Regionalnego odpowiadać będzie za przygotowanie sprawozdania nie tylko w zakresie 
realizacji programów operacyjnych polityki  spójności,  ale  również  w  części  polityk 
wdrażanych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi. 
Biorąc  pod  uwagę  powyższe  wyjaśnienia,  należy  uznać  dwumiesięczny  okres,  między 
przekazaniem  informacji  od  właściwych  instytucji  zarządzających  a  przygotowaniem 
sprawozdania przez Ministerstwo Rozwoju Regionalnego, za odpowiedni na 
przedłożenie  pod  obrady  Komitetu  do  spraw  Umowy Partnerstwa  kompleksowej 
informacji na temat postępów w realizacji umowy partnerstwa. 
W  odniesieniu  do  uwagi  dotyczącej  wskazania  liczby  partnerów  społecznych 
i gospodarczych wskazać  należy,  że  podział  miejsc  między  przedstawicieli  partnerów 
społecznych i gospodarczych oraz strony samorządowej w składzie Komitetu do spraw 
Umowy Partnerstwa został precyzyjnie określony w projektowanym art. 14l ust. 7 uzppr, 
który  stanowi,  że  przewodniczący  Komitetu  do  spraw  Umowy Partnerstwa zapewnia, 
kierując  się  poszanowaniem  zasady  partnerstwa, aby przedstawiciele strony 
samorządowej,  z  uwzględnieniem  przedstawicieli  strony  samorządowej  Komisji 
66