Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym

Art. 1 pkt 13 – dodany przepis art. 47 ust. 1 pkt 9 wyłącza produkcję wyrobów
gazowych z obowiązku dokonywania jej w składzie podatkowym.
Art. 1 pkt 14 – dodano ust. 7, w którym określono stałą wartość opałową dla wyrobów
gazowych o kodzie CN 2705 00 00, 2711 11 00, 2711 21 00, jak również dla wyrobów
energetycznych o kodzie CN 2711 12 do 2711 19 00 i 2901 10 00. Wyroby
energetyczne o kodzie CN od 2711 12 do 2711 19 00 są to gazy skroplone, takie jak np.
propan i butan, przeznaczone do celów opałowych. Do wyrobów tych stosuje się stawkę
akcyzy taką samą jak dla wyrobów energetycznych o kodzie CN 2711 11 00, CN 2711
21 00 i CN 2711 29 00, która jest określona w art. 89 ust. 1 pkt 13. Stawka ta odnosi się
do wartości opałowej dlatego też i dla tych wyrobów określono stałą wartość opałową.
Ponadto uregulowano zasadę, że jeżeli w obrocie wystąpi gaz, klasyfikowany do kodu
CN 2705 00 00, którego nie będzie można zaklasyfikować do konkretnego rodzaju gazu
z grupy o tym kodzie, przyjmuje się, iż jest to gaz o najwyższej wartości opałowej
z grupy o tym kodzie. Natomiast w przypadku wystąpienia w obrocie wyrobu
gazowego, dla którego nie określono w projekcie wartości opałowej, przyjęto iż będzie
miała zastosowanie wartość opałowa określona dla najczęściej występującego
w obrocie rodzaju gazu ziemnego.
Natomiast w dodanym ust. 8, wprowadzono zasadę, że do obliczenia podstawy
opodatkowania wyrobów gazowych przyjmuje się ilość tych wyrobów wynikającą
z faktury dokumentującej ich sprzedaż.
Art. 1 pkt 15 – dodano stawkę akcyzy dla pozostałych gazów przeznaczonych do
napędu silników spalinowych w wysokości 14,72 zł/1 gigadżul (GJ), co odpowiada
stawce 695,00 zł/1000 kilogramów, przewidzianej np. dla gazu ziemnego
przeznaczonego do napędu silników spalinowych. Stawka ta objęłaby np. wyroby
gazowe o pozycji CN 2705 (np. gaz koksowniczy, ekspansyjny, resztkowy,
wielkopiecowy itp.) przeznaczonych do napędu silników spalinowych. Obecna
regulacja prowadziłaby do zastosowania stawki w wysokości 1822,00 zł/1000 litrów
albo 2047,00 zł/1000 kilogramów, w przypadku użycia ww. wyrobów gazowych do
napędu silników spalinowych.
Ponadto dodano wyłączenie stosowania do wyrobów gazowych np. o pozycji CN 2705
lub 2901 przeznaczonych do celów opałowych nieobjętych zwolnieniem, systemu
oświadczeń przewidzianego dla paliw opałowych, takich jak np. olej opałowy
przeznaczony do celów opałowych. Obecna regulacja prowadziłaby do sytuacji,

11
w której systemu oświadczeń nie stosowałoby się do gazu ziemnego o pozycji 2711,
natomiast miałby zastosowanie np. do gazu wielkopiecowego przeznaczonego do celów
opałowych przez podmiot nieobjęty zwolnieniem od akcyzy (podmiot prowadzący
drobną działalność gospodarczą).
Art. 1 pkt 16
W związku z wprowadzonym systemem opodatkowania wyrobów gazowych na
ostatnim etapie ich obrotu, prowadzenie ewidencji jest związane nie tylko z obrotem
wyrobami gazowymi zwolnionymi od akcyzy. Ewidencję musi też prowadzić podatnik
dokonujący czynności podlegających opodatkowaniu nieobjętych zwolnieniem. Dlatego
też problematykę ewidencji wyrobów gazowych całościowo uregulowano w rozdziale
dotyczącym wyrobów energetycznych, a nie zwolnień.
Prowadzenie ewidencji jest jednym z warunków zwolnienia wyrobów gazowych,
w przypadku ich sprzedaży na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot gazowy
finalnemu nabywcy gazowemu bądź ich używania przez pośredniczący podmiot
gazowy.
Wprowadzone regulacje określają zakres danych, które powinna zawierać ewidencja.
Dotyczą one m.in. wskazania ilości w kg albo m³ każdorazowo sprzedawanych
wyrobów ze wskazaniem kodu CN oraz ich wartości opałowej, daty sprzedaży tych
wyrobów, imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby finalnego
nabywcy gazowego, daty wystawienia i numerów identyfikujących faktur lub innego
dokumentu, z którego wynika zapłata należności za sprzedane wyroby gazowe, na
podstawie których wyroby zostały sprzedane finalnemu odbiorcy gazowemu.
W przypadku ewidencji prowadzonej przez pośredniczący podmiot gazowy używający
wyroby gazowe powinna ona zawierać dane dotyczące używanych wyrobów,
a w przypadku
wyrobów
nabytych
wewnątrzwspólnotowo,
dostarczonych
wewnątrzwspólnotowo, importowanych, eksportowanych, nabytych na terytorium kraju
lub sprzedanych na terytorium kraju przez finalnego nabywcę gazowego, również dane
kontrahentów, z którymi dokonano tych czynności. Ewidencja powinna również
zawierać odpowiednio oznaczoną datę oraz adres miejsca dokonania czynności.
Ponadto przepisy określają, że ewidencja, faktury i inne dokumenty, z których wynika
zapłata należności za sprzedane wyroby gazowe, powinny być przechowywane do
celów kontroli przez okres 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym
ewidencja została sporządzona, a faktury lub inne dokumenty zostały wystawione.

12
Przepisy umożliwiają także podmiotowi wybór formy, w jakiej będzie prowadzić
ewidencję – elektronicznej bądź papierowej, przy czym podmiot nie ma obowiązku
powiadamiania właściwego naczelnika urzędu celnego o wyborze formy jej
prowadzenia.
Określono, iż ewidencję prowadzi się na podstawie wskazań urządzeń pomiarowo-
-rozliczeniowych oraz dodano możliwości określania ilości gazu na innej podstawie niż
w oparciu o urządzenia pomiarowe, kiedy takich urządzeń nie ma.
Proponowane regulacje dopuszczają również możliwość wykorzystania ewidencji
prowadzonej na inne potrzeby niż podatek akcyzowy, w przypadku gdy obejmuje ona
dane wymagane przepisami ustawy o podatku akcyzowym.
Zatem poprzez przedmiotową regulację obowiązek prowadzenia ewidencji nałożono
tylko na podmioty dokonujące czynności opodatkowanych i zwolnionych, a nie na
wszystkie podmioty obracające gazem nawet niedokonujące czynności podlegających
opodatkowaniu. Jednocześnie zrezygnowano z warunku zwolnienia w postaci
konieczności prowadzenia ewidencji. Nieprowadzenie ewidencji, prowadzenie jej
wadliwe lub nierzetelne nie będzie skutkowało utratą zwolnienia, lecz będzie podlegało
jedynie odpowiedzialności karnej skarbowej.
Dodatkowo należy zauważyć, iż przedmiotowa regulacja, zamieszczona w art. 91b, jest
konsekwencją dostosowania oznaczeń redakcyjnych do obecnie procedowanej
w Sejmie nowelizacji ustawy o podatku akcyzowym (druk sejmowy nr 1106), która
wprowadza do ustawy art. 91a.
Art. 2 – wprowadza regulację przejściową umożliwiającą właściwe dostosowanie umów
między pośredniczącymi podmiotami gazowymi a podmiotami, które zużyją zakupiony
gaz, tak aby stanowiły one zgodny z wymogami przepisów warunek zwolnienia.
Art. 3 – wprowadza przepis przejściowy, który wskazuje, iż w dniu wejścia w życie
niniejszej ustawy obowiązują zwolnienia, o których mowa w art. 31b ust. 1 i 4 ustawy.
Powyższe zwolnienia przestaną obowiązywać od 1 stycznia roku następującego po
roku, w którym zostanie spełniona relacja, o której mowa w art. 31b ust. 9 pkt 1.
Art. 4
W ust. 1 tego artykułu zamieszczono regulację przejściową dla stanów faktycznych,
w których wydanie wyrobów gazowych finalnemu nabywcy gazowemu, w przypadku
ich sprzedaży, nastąpiło po dniu wejścia w życie projektowanej ustawy, a dokumenty

13
potwierdzające tę sprzedaż zostały wystawione przed dniem wejścia w życie
niniejszego projektu.
W takich przypadkach przyjęto, iż obowiązek podatkowy powstaje z dniem wydania
tych wyrobów nabywcy finalnemu.
W związku z określeniem wejścia w życie ustawy na dzień 1 listopada 2013 r.
doprecyzowano przepis przejściowy zamieszczony w ust. 2 art. 4 stanowiący, iż termin
płatności określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu dostaw wyrobów
gazowych albo termin płatności wynikający z faktury lub innego dokumentu
wystawionego przez podatnika, z którego wynika zapłata należności za sprzedane przez
podatnika wyroby gazowe, o którym mowa w art. 24b ust. 1 pkt 2, przypada przed
dniem wejścia w życie ustawy, podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu
podatkowego, składać właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracje podatkowe
według ustalonego wzoru oraz obliczać i wpłacać akcyzę na rachunek właściwej izby
celnej, w terminie do dnia 25 grudnia 2013 r.
Doprecyzowano w ust. 3 również przypadek, zgodnie z którym, jeżeli faktura lub inny
dokument, wskazane w tym przepisie, obejmują sprzedaż wyrobów gazowych
dokonaną przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy oraz sprzedaż wyrobów
gazowych dokonaną po dniu wejścia w życie niniejszej ustawy, do wyliczenia należnej
akcyzy przyjmuje się ilość wyrobów gazowych podlegających opodatkowaniu akcyzą
proporcjonalnie do okresów, jakie obejmuje ta faktura lub ten dokument.
Art. 5 – Ustawa wejdzie w życie z dniem 1 listopada 2013 r. z wyłączeniem art. 1 pkt 1
lit. b i art. 1 pkt 6, które wchodzą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia.
Przepisy, które wejdą w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia są przepisami,
które pozwolą pośredniczącemu podmiotowi gazowemu podjąć wszystkie formalności
umożliwiające mu rozpoczęcie działalności z dniem 1 listopada 2013 r. Projektowane
zmiany nie zawierają norm technicznych w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów
z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu
notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz.
597), w związku z czym nie podlegają notyfikacji. Zakres przedmiotowej regulacji jest
zgodny z prawem Unii Europejskiej.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 dyrektywy 2003/96/WE państwa członkowskie są zobowiązane
powiadomić Komisję Europejską o zastosowanych środkach przyjmowanych między
innymi na podstawie art. 15 i 17 Dyrektywy 2003/96/WE. Ponadto zgodnie z art. 26

14
ust. 2 dyrektywy 2003/96/WE państwa członkowskie mają obowiązek poinformowania
Komisji Europejskiej, w trybie art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej
o wszelkich preferencjach podatkowych wprowadzonych do krajowego porządku
prawnego, jeśli stanowią one formę pomocy państwa. Z uwagi na fakt, że projektowane
przepisy przewidują przyznanie preferencji podatkowych, które mogą stanowić pomoc
państwa, skierowane zostanie wystąpienie do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji
i Konsumentów z wnioskiem o wydanie opinii, o której mowa w art. 12 ust. 1 ustawy
o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.
W przypadku wydania pozytywnej opinii projekt ustawy po przyjęciu przez Radę
Ministrów zostanie notyfikowany Komisji Europejskiej w celu oceny zgodności
pomocy publicznej państwa ze wspólnym rynkiem.
Stosownie do postanowień art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności
lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz.U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) oraz
§ 11a uchwały nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. – Regulamin pracy Rady
Ministrów (M.P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.), projekt ustawy został udostępniony w
Biuletynie Informacji Publicznej Rządowego Centrum Legislacji. W trybie ustawy o
działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa zgłoszenia zainteresowania
pracami nad projektem ustawy wnieśli:
1)
Polskie Towarzystwo Elektrociepłowni Zawodowych,
2)
PKN Orlen S.A.,
3)
Bioagra S.A.,
4)
Izba Gospodarcza Ciepłownictwo Polskie,
5)
Hutnicza Izba Przemysłowo-Handlowa,
6)
Zakłady Azotowe w Tarnowie–Mościcach S.A.,
7)
Izba Gospodarcza Gazownictwa,
8)
Zakłady Azotowe „Puławy” S.A.,
9)
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo S.A.,
10)
Grupa Azoty Zakłady Azotowe Kędzierzyn S.A.,
11)
KGHM Polska Miedź S.A.,
12)
Polskie LNG S.A.,
13)
Katowicki Holding Węglowy S.A.,
14)
Tauron Polska Energia S.A.,
15)
Zakłady Chemiczne „Police” S.A.,

15