Rządowy projekt ustawy o postępowaniu wobec osób z zaburzeniami psychicznymi stwarzających zagrożenie życia, zdrowia lub wolności seksualnej innych osób

– 5 –
2. Zakończenie odbywania kary pozbawienia wolności po złożeniu wniosku nie stanowi
przeszkody do wydania orzeczenia w przedmiocie określonym w ust. 1.
Art. 11. 1. W celu ustalenia, czy osoba, której dotyczy wniosek, wykazuje zaburzenia,
o których mowa w art. 1 pkt 3, w postaci upośledzenia umysłowego, zaburzenia osobowości
lub zaburzenia preferencji seksualnych, sąd, w terminie 7 dni od otrzymania wniosku,
powołuje:
1)
dwóch biegłych lekarzy psychiatrów;
2)
w sprawach osób z zaburzeniami osobowości ponadto biegłego psychologa,
a w sprawach osób z zaburzeniami preferencji seksualnych – ponadto biegłego lekarza
seksuologa lub certyfikowanego psychologa seksuologa.
2. Sąd może w razie potrzeby powoływać nowych biegłych.
Art. 12. 1. Sąd z urzędu ustanawia pełnomocnika osoby, której dotyczy wniosek, jeżeli
nie ma ona pełnomocnika, będącego adwokatem lub radcą prawnym, ustanowionego
z wyboru.
2. Pełnomocnik może podejmować działania w trakcie postępowania uregulowanego
w tym rozdziale oraz przez cały okres, kiedy reprezentowana przez niego osoba jest uznana
za osobę stwarzającą zagrożenie.
Art. 13. 1. Jeżeli biegli lekarze psychiatrzy zgłoszą taką konieczność, badanie
psychiatryczne może być połączone z obserwacją w zakładzie psychiatrycznym.
2. O obserwacji sąd orzeka w terminie 7 dni od otrzymania wniosku biegłych, określając
miejsce i czas jej trwania oraz termin jej rozpoczęcia. Czas trwania obserwacji nie może
przekroczyć 4 tygodni. Na postanowienie o zarządzeniu obserwacji przysługuje zażalenie,
które sąd rozpoznaje niezwłocznie.
3. Jeżeli osoba, której dotyczy wniosek, nie przebywa w zakładzie karnym i nie stawi się
na obserwację, powiadomiona o terminie jej rozpoczęcia, sąd może zarządzić poszukiwanie,
zatrzymanie i doprowadzenie tej osoby przez Policję.
4. Koszty obserwacji są finansowane przez Ministra Sprawiedliwości.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości
wskaże, w drodze rozporządzenia, zakład psychiatryczny wykonujący obserwację orzeczoną
przez sąd, uwzględniając warunki, jakimi powinien dysponować zakład psychiatryczny,
w celu zapewnienia bezpieczeństwa innych osób oraz sprawnego przeprowadzenia
obserwacji.
– 6 –

Art. 14. 1. Przy ocenie, czy jest konieczne zastosowanie wobec osoby stwarzającej
zagrożenie nadzoru prewencyjnego albo umieszczenie takiej osoby w Ośrodku, sąd bierze
pod uwagę całokształt okoliczności ustalonych w sprawie, a w szczególności uzyskane opinie
biegłych, a także wyniki dotychczas prowadzonego postępowania terapeutycznego oraz
możliwość efektywnego poddania się przez tę osobę postępowaniu terapeutycznemu na
wolności.
2. Sąd orzeka o zastosowaniu wobec osoby stwarzającej zagrożenie nadzoru
prewencyjnego, jeżeli charakter stwierdzonych zaburzeń psychicznych lub ich nasilenie
wskazują, że zachodzi wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez tę osobę czynu
zabronionego z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia przeciwko życiu, zdrowiu, wolności
seksualnej i obyczajności, zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica
wynosi co najmniej 10 lat.
3. Sąd orzeka o umieszczeniu w Ośrodku osoby stwarzającej zagrożenie, jeżeli charakter
stwierdzonych zaburzeń psychicznych lub ich nasilenie wskazują, że jest to niezbędne ze
względu na bardzo wysokie prawdopodobieństwo popełnienia czynu zabronionego z użyciem
przemocy lub groźbą jej użycia przeciwko życiu, zdrowiu, wolności seksualnej
i obyczajności, zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co
najmniej 10 lat.
4. Nadzór prewencyjny i umieszczenie w Ośrodku orzeka się bez określenia terminu.
Art. 15. 1. Po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje postanowienie o uznaniu osoby za
stwarzającą zagrożenie i zastosowaniu wobec niej nadzoru prewencyjnego albo umieszczeniu
w Ośrodku, albo postanowienie o uznaniu, że osoba, której dotyczy wniosek, nie jest osobą
stwarzającą zagrożenie. Sąd orzeka na rozprawie w składzie trzech sędziów zawodowych.
W rozprawie bierze udział prokurator i pełnomocnik.
2. Sąd poleca doprowadzenie z zakładu karnego osoby, której dotyczy wniosek, a jeżeli
po skierowaniu wniosku, o którym mowa w art. 9, osoba ta opuściła zakład karny, wzywa ją
do stawiennictwa na rozprawie. Jeżeli jednak osoba ta odmówi udziału w rozprawie albo nie
stawi się, powiadomiona o terminie, a sąd uzna jej stawiennictwo za konieczne, można
zarządzić jej poszukiwanie, zatrzymanie i doprowadzenie przez Policję.
Art. 16. 1. Orzekając o zastosowaniu nadzoru prewencyjnego, sąd może nałożyć na
osobę stwarzającą zagrożenie obowiązek poddania się odpowiedniemu postępowaniu
– 7 –
terapeutycznemu. W postanowieniu sąd wskazuje podmiot leczniczy, w którym postępowanie
terapeutyczne ma być prowadzone.
2. Kierownik podmiotu leczniczego, o którym mowa w ust. 1, informuje sąd
i komendanta Policji sprawującego nadzór prewencyjny o uchylaniu się od obowiązku
poddania się postępowaniu terapeutycznemu przez osobą stwarzającą zagrożenie.
Art. 17. Wydając postanowienie o uznaniu osoby za osobę stwarzającą zagrożenie, sąd
zarządza:
1)
pobranie od tej osoby wymazu ze śluzówki policzków w celu przeprowadzenia analizy
kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA);
2)
pobranie od tej osoby odcisków linii papilarnych;
3)
wykonanie zdjęć, szkiców i opisów wizerunku tej osoby;
4)
umieszczenie wyników analizy DNA, odcisków linii papilarnych, zdjęć, szkiców
i opisów wizerunków w odpowiednich bazach i zbiorach danych, o których mowa
w ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687,
z późn. zm.)).
Art. 18. 1. Odpis prawomocnego postanowienia o umieszczeniu w Ośrodku albo
o obowiązku poddania się postępowaniu terapeutycznemu osoby stwarzającej zagrożenie
wraz z kopiami opinii biegłych przesyła się do Ośrodka albo podmiotu leczniczego
wskazanego w postanowieniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1.
2. Dyrektor zakładu karnego przekazuje niezwłocznie do Ośrodka albo podmiotu
leczniczego wskazanego w postanowieniu, o którym mowa w art. 16 ust. 1, kopie
dokumentacji medycznej i innych posiadanych opinii psychiatrycznych i psychologicznych,
dotyczących osoby stwarzającej zagrożenie.
Art. 19. 1. Osoba stwarzająca zagrożenie, wobec której orzeczono o umieszczeniu
w Ośrodku, a która nie przebywa w zakładzie karnym, jest obowiązana stawić się w Ośrodku
w terminie nie dłuższym niż 3 dni od daty uprawomocnienia się tego orzeczenia. Jeżeli
zachodzi obawa, że osoba ta nie stawi się w Ośrodku, sąd zarządza jej zatrzymanie
i doprowadzenie do Ośrodka przez Policję.
2. Jeżeli osoba, o której mowa w ust. 1, nie stawi się w Ośrodku lub nie zostanie
doprowadzona, sąd zarządza jej poszukiwanie, zatrzymanie i doprowadzenie przez Policję.

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 217, poz. 1280
i Nr 230, poz. 1371, z 2012 r. poz. 627, 664, 908, 951 i 1529 oraz z 2013 r. poz. 628 i 675.
– 8 –
3. Jeżeli osoba stwarzająca zagrożenie, wobec której orzeczono o umieszczeniu
w Ośrodku, przebywa w zakładzie karnym, odpis postanowienia przesyła się do dyrektora
zakładu karnego wraz z poleceniem przetransportowania tej osoby do Ośrodka z dniem
wykonania kary.
Art. 20. Zatrzymanie i doprowadzenie przez Policję następuje w obecności lekarza,
pielęgniarki lub zespołu ratownictwa medycznego.
Art. 21. 1. Sąd może orzec o umieszczeniu w Ośrodku osoby stwarzającej zagrożenie,
wobec której zastosowano nadzór prewencyjny, jeżeli osoba ta uchyla się od obowiązku
poddania się postępowaniu terapeutycznemu lub od obowiązków wynikających ze
sprawowanego nad nią nadzoru prewencyjnego.
2. Sąd orzeka o umieszczeniu w Ośrodku osoby stwarzającej zagrożenie, wobec której
zastosowano nadzór prewencyjny, jeżeli zachodzą okoliczności określone w art. 14 ust. 3.
Rozdział 4
Nadzór prewencyjny
Art. 22. 1. Celem nadzoru prewencyjnego jest ograniczenie zagrożenia życia, zdrowia
i wolności seksualnej innych osób ze strony osoby stwarzającej zagrożenie, która nie została
umieszczona w Ośrodku.
2. Nadzór prewencyjny jest sprawowany przez komendanta powiatowego (miejskiego,
rejonowego) Policji, na obszarze właściwości którego osoba stwarzająca zagrożenie posiada
miejsce stałego pobytu. Odpis prawomocnego postanowienia o zastosowaniu nadzoru
prewencyjnego doręcza się właściwemu miejscowo komendantowi.
3. Osoba stwarzająca zagrożenie, wobec której zastosowano nadzór prewencyjny, ma
obowiązek każdorazowego informowania komendanta Policji sprawującego nadzór
prewencyjny o zmianie miejsca stałego pobytu, miejsca zatrudnienia i swoich danych
osobowych, a jeżeli komendant Policji tego zażąda, również udzielania informacji o miejscu
aktualnego i zamierzonego pobytu oraz terminach i miejscach wyjazdów.
Art. 23. 1. Policja, dla zrealizowania celów nadzoru prewencyjnego, może prowadzić
czynności operacyjno-rozpoznawcze dotyczące osoby stwarzającej zagrożenie, wobec której
zastosowano nadzór prewencyjny, a także weryfikować, gromadzić i przetwarzać informacje
udzielane przez tę osobę oraz uzyskane w wyniku czynności operacyjno-rozpoznawczych.
– 9 –
2. Jeżeli weryfikowanie informacji, o których mowa w ust. 1, napotyka trudności lub
jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że osoba, wobec której zastosowano nadzór prewencyjny,
czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa przeciwko życiu, zdrowiu lub wolności
seksualnej innych osób, właściwy miejscowo sąd okręgowy może, w drodze postanowienia,
na pisemny wniosek komendanta wojewódzkiego Policji, po uzyskaniu pisemnej zgody
prokuratora okręgowego właściwego ze względu na siedzibę komendy wojewódzkiej Policji,
zarządzić kontrolę operacyjną.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera w szczególności:
1)
numer sprawy i jej kryptonim, jeżeli został jej nadany;
2)
okoliczności uzasadniające potrzebę zastosowania kontroli operacyjnej, w tym
stwierdzonej bezskuteczności lub nieprzydatności innych środków; do wniosku załącza
się materiały, które stanowiły podstawę ustalenia tych okoliczności;
3)
dane osoby lub inne dane, pozwalające na jednoznaczne określenie podmiotu lub
przedmiotu, wobec którego stosowana będzie kontrola operacyjna, ze wskazaniem
miejsca lub sposobu jej stosowania;
4)
cel, czas i rodzaj prowadzonej kontroli operacyjnej.
4. Kontrolę operacyjną zarządza się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Sąd okręgowy
może, na pisemny wniosek Komendanta Głównego Policji lub komendanta wojewódzkiego
Policji, złożony po uzyskaniu pisemnej zgody właściwego prokuratora, o którym mowa
w ust. 2, wydać postanowienie o jednorazowym przedłużeniu kontroli operacyjnej na okres
nie dłuższy niż kolejne 3 miesiące, jeżeli nie ustały przyczyny tej kontroli.
5. Kontrola operacyjna może być zarządzana ponownie w przypadku wystąpienia
okoliczności określonych w ust. 2.
6. Przepisy art. 19 ust. 6 i 11–22 ustawy z dnia z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji oraz
przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 19 ust. 21 tej ustawy stosuje się
odpowiednio.
Art. 24. 1. Sąd uchyla nadzór prewencyjny, jeżeli nie zachodzą już okoliczności,
o których mowa w art. 14 ust. 2, albo jeżeli osoba stwarzająca zagrożenie została
umieszczona w Ośrodku.
2. Komendant Policji sprawujący nadzór prewencyjny składa wniosek o uchylenie
nadzoru prewencyjnego niezwłocznie po uzyskaniu informacji wskazujących, że nie
zachodzą już okoliczności, o których mowa w art. 14 ust. 2.