Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o straży gminnej oraz ustawy - Prawo o ruchu drogowym

pasach dróg publicznych stacjonarnych urządzeń rejestrujących oraz obudów na te
urządzenia, sposobu dokonywania pomiarów i przetwarzania przez te urządzenia
zarejestrowanych danych, a także szczegółowych warunków dokonywania przez strażników
miejskich czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego z użyciem przenośnych bądź
zainstalowanych w pojeździe urządzeń rejestrujących. W związku z propozycją całkowitego
pozbawienia straży miejskiej możliwości dokonywania kontroli pojazdów za pomocą
fotoradarów – zbędne jest funkcjonowanie tego przepisu w obrocie prawnym. Dlatego
postuluje się jego usunięcie poprzez modyfikację art. 129h Prawa o ruchu drogowym.
[art. 130a Prawa o ruchu drogowym] Proponowane brzmienie przepisu:
Art. 130a. 1. Pojazd jest usuwany z drogi na koszt właściciela w przypadku:
1) pozostawienia pojazdu w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch lub w inny sposób zagraża
bezpieczeństwu;
2) nieokazania przez kierującego dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy obowiązkowego ubezpieczenia
odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu lub dowodu opłacenia składki za to ubezpieczenie, jeżeli pojazd
ten jest zarejestrowany w kraju, o którym mowa w art. 129 ust. 2 pkt 8 lit. c;
3) przekroczenia wymiarów, dopuszczalnej masy całkowitej lub nacisku osi określonych w przepisach ruchu
drogowego, chyba że istnieje możliwość skierowania pojazdu na pobliską drogę, na której dopuszczalny jest
ruch takiego pojazdu;
4) pozostawienia pojazdu nieoznakowanego kartą parkingową, w miejscu przeznaczonym dla pojazdu osoby
niepełnosprawnej o obniżonej sprawności ruchowej oraz osób wymienionych w art. 8 ust. 2;
5) pozostawienia pojazdu w miejscu obowiązywania znaku wskazującego, że zaparkowany pojazd zostanie
usunięty na koszt właściciela.
1a. Pojazd jest usuwany z drogi na koszt wykonującego przejazd drogowy w przypadku, o którym mowa w art.
140ad ust. 2 pkt 2.
2. Pojazd może być usunięty z drogi na koszt właściciela, jeżeli nie ma możliwości zabezpieczenia go w inny
sposób, w przypadku gdy:
1) kierowała nim osoba:
a)znajdująca się w stanie nietrzeźwości lub w stanie po użyciu alkoholu albo środka działającego podobnie do
alkoholu,
b) nieposiadająca przy sobie dokumentów uprawniających do kierowania lub używania pojazdu;
2) jego stan techniczny zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, powoduje uszkodzenie drogi albo narusza
wymagania ochrony środowiska.
2a. Od usunięcia pojazdu odstępuje się, jeżeli przed wydaniem dyspozycji usunięcia pojazdu lub w trakcie
usuwania pojazdu ustaną przyczyny jego usunięcia. Jeżeli wydanie dyspozycji usunięcia pojazdu w przypadkach,
o których mowa w ust. 1-2, spowodowało powstanie kosztów, do ich pokrycia jest obowiązany właściciel
pojazdu. Przepis ust. 10i stosuje się odpowiednio.
3. Pojazd może być przemieszczony lub usunięty z drogi, jeżeli utrudnia prowadzenie akcji ratowniczej.
4. Dyspozycję przemieszczenia lub usunięcia pojazdu z drogi wydaje:
1) policjant - w sytuacjach, o których mowa w ust. 1-3;
2) strażnik gminny (miejski) - w sytuacjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 4 i 5;
3) osoba dowodząca akcją ratowniczą - w sytuacji, o której mowa w ust. 3.
5. (utracił moc).
5a. (uchylony).
5b. (uchylony).
5c. Pojazd usunięty z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1-2, umieszcza się na wyznaczonym przez starostę
parkingu strzeżonym do czasu uiszczenia opłaty za jego usunięcie i parkowanie.
5d. (uchylony).
5e. (uchylony).
5f. Usuwanie pojazdów oraz prowadzenie parkingu strzeżonego dla pojazdów usuniętych w przypadkach, o
których mowa w ust. 1-2, należy do zadań własnych powiatu. Starosta realizuje te zadania przy pomocy
powiatowych jednostek organizacyjnych lub powierza ich wykonywanie zgodnie z przepisami o zamówieniach
publicznych.
6. Rada powiatu, biorąc pod uwagę konieczność sprawnej realizacji zadań, o których mowa w ust. 1-2, oraz
koszty usuwania i przechowywania pojazdów na obszarze danego powiatu, ustala corocznie, w drodze uchwały,
wysokość opłat, o których mowa w ust. 5c, oraz wysokość kosztów, o których mowa w ust. 2a. Wysokość kosztów,
o których mowa w ust. 2a, nie może być wyższa niż maksymalna kwota opłat za usunięcie pojazdu, o których
mowa w ust. 6a.
6a. Ustala się maksymalną wysokość stawek kwotowych opłat, o których mowa w ust. 5c:
a) rower lub motorower - za usunięcie - 100 zł; za każdą dobę przechowywania - 15 zł,
b)motocykl - za usunięcie - 200 zł; za każdą dobę przechowywania - 22 zł,
c)pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 t - za usunięcie - 440 zł; za każdą dobę przechowywania - 33
zł,
d) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 3,5 t do 7,5 t - za usunięcie - 550 zł; za każdą dobę
przechowywania - 45 zł,
e) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 7,5 t do 16 t - za usunięcie - 780 zł; za każdą dobę
przechowywania - 65 zł,
f) pojazd o dopuszczalnej masie całkowitej powyżej 16 t - za usunięcie - 1.150 zł; za każdą dobę przechowywania
- 120 zł,
g) pojazd przewożący materiały niebezpieczne - za usunięcie - 1.400 zł; za każdą dobę przechowywania - 180 zł.
6b. Maksymalne stawki opłat określone w ust. 6a, obowiązujące w danym roku kalendarzowym ulegają
corocznie zmianie na następny rok kalendarzowy w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi cen towarów i usług
konsumpcyjnych w okresie pierwszego półrocza roku, w którym stawki ulegają zmianie, w stosunku do
analogicznego okresu roku poprzedniego.
6c. Na każdy rok kalendarzowy minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza, w drodze
obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" maksymalne stawki opłat, o
których mowa w ust. 6a, z uwzględnieniem zasady określonej w ust. 6b, zaokrąglając je w górę do pełnych
złotych.
6d. Wskaźnik cen, o którym mowa w ust. 6b, ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu
Statystycznego ogłoszonego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski", w terminie 20
dni od dnia jego ogłoszenia.
6e. Opłaty, o których mowa w ust. 6, stanowią dochód własny powiatu.
7. Wydanie pojazdu następuje po okazaniu dowodu uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 5c, a w przypadku, o
którym mowa w ust. 1a, również dowodu uiszczenia kaucji.
8. Pojazd może być unieruchomiony przez zastosowanie urządzenia do blokowania kół w przypadku
pozostawienia go w miejscu, gdzie jest to zabronione, lecz nieutrudniającego ruchu lub niezagrażającego
bezpieczeństwu.
9. Pojazd unieruchamia Policja lub straż gminna (miejska).
10. Starosta w stosunku do pojazdu usuniętego z drogi, w przypadkach określonych w ust. 1 lub 2, występuje do
sądu z wnioskiem o orzeczenie jego przepadku na rzecz powiatu, jeżeli prawidłowo powiadomiony właściciel lub
osoba uprawniona nie odebrała pojazdu w terminie 3 miesięcy od dnia jego usunięcia. Powiadomienie zawiera
pouczenie o skutkach nieodebrania pojazdu.
10a. Starosta występuje z wnioskiem, o którym mowa w ust. 10, nie wcześniej niż przed upływem 30 dni od dnia
powiadomienia.
10b. Jeżeli pojazd usunięty w przypadkach określonych w ust. 1 lub 2 nie jest zarejestrowany w żadnym z państw
członkowskich Unii Europejskiej, przekazuje się go właściwemu miejscowo naczelnikowi urzędu celnego w celu
uregulowania jego sytuacji zgodnie z przepisami prawa celnego.
10c. Przepisu ust. 10 nie stosuje się, gdy okoliczności wskazują, że nieodebranie pojazdu nastąpiło z przyczyn
niezależnych od właściciela lub osoby uprawnionej.
10d. Przepis ust. 10 stosuje się odpowiednio, gdy w terminie 4 miesięcy od dnia usunięcia pojazdu nie został
ustalony jego właściciel lub osoba uprawniona do jego odbioru, mimo że w jej poszukiwaniu dołożono należytej
staranności.
10e. W sprawach o przepadek pojazdu sąd stwierdza, czy zostały spełnione wszystkie przesłanki niezbędne do
orzeczenia przepadku, w szczególności, czy usunięcie pojazdu było zasadne i czy w poszukiwaniu osoby
uprawnionej do jego odbioru, dołożono należytej staranności oraz czy orzeczenie przepadku nie będzie
sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.
10f. Do wykonania orzeczenia sądu o przepadku pojazdu jest obowiązany starosta. Wykonanie orzeczenia
następuje w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym
w administracji, z uwzględnieniem przepisów niniejszej ustawy.
10g. Jednostka prowadząca parking strzeżony, w przypadku nieodebrania pojazdu z parkingu w terminie
określonym w ust. 10, powiadamia o tym fakcie właściwego miejscowo starostę oraz podmiot, który wydał
dyspozycję usunięcia pojazdu nie później niż trzeciego dnia od dnia upływu tego terminu.
10h. Koszty związane z usuwaniem, przechowywaniem, oszacowaniem, sprzedażą lub zniszczeniem pojazdu
powstałe od momentu wydania dyspozycji jego usunięcia do zakończenia postępowania ponosi osoba będąca
właścicielem tego pojazdu w dniu wydania dyspozycji usunięcia pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 10d i 10i. Decyzję
o zapłacie tych kosztów wydaje starosta.
10i. Jeżeli w chwili usunięcia pojazd znajdował się we władaniu osoby dysponującej nim na podstawie innego
niż własność tytułu prawnego, osoba ta jest zobowiązana solidarnie do pokrycia kosztów, o których mowa w ust.
10h.
10j. Termin płatności należności ustalonych decyzją, o której mowa w ust. 10h wynosi 30 dni od dnia, w którym
decyzja ta stała się ostateczna. Odsetki ustawowe nalicza się od dnia następującego po upływie terminu
płatności. Należności te wraz z odsetkami podlegają egzekucji w trybie i na zasadach określonych w ustawie z
dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
10k. Decyzji, o której mowa w ust. 10h, nie wydaje się, jeżeli od uprawomocnienia się orzeczenia sądu o
przepadku pojazdu upłynęło 5 lat.
10l. Egzekucji, o której mowa w ust. 10j, nie wszczyna się, a wszczętą umarza, jeżeli od dnia doręczenia
ostatecznej decyzji, o której mowa w ust. 10h, upłynęło 5 lat.
11. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, kierując się zasadą zagwarantowania ochrony prawa własności
oraz potrzebą zapewnienia porządku na drogach publicznych i bezpieczeństwa ruchu drogowego, określi, w
drodze rozporządzenia:
1) tryb oraz warunki współdziałania z Policją i innymi podmiotami uprawnionymi do podejmowania decyzji o
usunięciu pojazdu jednostek usuwających pojazdy lub prowadzących strzeżone parkingi;
2) tryb i warunki wydawania pojazdu z parkingu;
3) (utracił moc).
Przepis ten generalnie reguluje kwestie współdziałania jednostek usuwających pojazdy lub
prowadzących parkingi strzeżone z podmiotami, które wydały dyspozycję usunięcia pojazdu
polegającą na szybkim i sprawnym wykonaniu dyspozycji lub przyjęciu pojazdu na parking
oraz wydaniu pojazdu z parkingu osobie uprawnionej. Pojazd umieszcza się na wyznaczonym
przez starostę parkingu strzeżonym, położonym w miarę możliwości najbliżej miejsca, z
którego został usunięty. Niniejszy przepis jest kolejnym, który miał na celu umożliwienie
straży miejskiej blokowanie pojazdów oraz ich ewentualne dysponowanie tymi pojazdami
poprzez odstawienie w określone prawnie lokalizacje. W związku z tym, że używanie tego
przepisu było nagminne a straż miejska choćby w Warszawie stale, w rażący sposób,
nadużywała jego wykonywania dając z drugiej strony prywatnym firmom możliwość
pobierania należnym im opłat w bardzo dużych wysokościach – jego modyfikacja jest
konieczna celem realizacji wszystkich założeń określonych w niniejszym projekcie. Dlatego
postuluje się jego odpowiednią zmianę.

6. Rozporządzenia.
W zakresie rozporządzeń wydanych przed wejściem w życie niniejszej ustawy na podstawie
ustawy o straży miejskiej oraz Prawo o ruchu drogowym zachowują ważność w zakresie, w
jakim nie są sprzeczne z ustawą. Jednakże projektodawcy wnioskują o kompleksowe
zapoznanie się z treścią rozporządzeń oraz ich szczegółową analizę pod kątem zgodności z
nowo uchwalonym prawem oraz założoną polityką działania straży miejskiej.
W szczególności projektodawcy proponują szczegółową analizę następujących rozporządzeń:

• Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2009 r. w sprawie sposobu
obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w
miejscach publicznych przez straż gminną (miejską);

• Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lipca 2008 r.
w sprawie kontroli ruchu drogowego;

• Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 17 czerwca 2011 r. w sprawie warunków
lokalizacji, sposobu oznakowania i dokonywania pomiarów przez urządzenia
rejestrujące;

Dogłębna analiza wskazanych powyżej aktów prawnych pozwoli na pełną realizację celów
postawionych w niniejszym projekcie oraz jak najszersze jego wdrożenie w życie, w
szczególności w zakresie działań podejmowanych przez straż miejską w obszarze kontroli
ruchu drogowego.

7. Skutki proponowanych zmian.

Niniejszy projekt nie powoduje negatywnych skutków społecznych i ekonomicznych. Nie
powoduje
także
zwiększenia
wydatków
budżetu
Państwa.
Jednakże w przypadku jego uchwalenia nastąpi znaczące ograniczenie wpływów do jednostek
samorządu terytorialnego zaspokajanych w tym momencie poprzez politykę mandatową i
fotoradarową straży miejskich. Dodatkowo część fotoradarów postawionych przez straż
miejską jest zupełnie sprawna i spełnia swoje funkcje. W związku z tym projektodawcy
postulują ewentualne rozważenie włączenia części fotoradarów do nowotworzonego
zintegrowanego systemu kontroli CANARD realizowanego w ramach Generalnej Inspekcji
Transportu Drogowego. W razie decyzji co do włączenia tychże urządzeń rejestrujących do
sieci CANARD projektodawcy postulują jednocześnie, aby środki z mandatów karnych