Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Policji, ustawy o Straży Granicznej, ustawy o Państwowej Straży Pożarnej, ustawy o Biurze Ochrony Rządu, ustawy o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu, ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, ustawy o Służbie Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego, ustawy o służbie funkcjonariuszy Służby Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw

– 10 –
Art. 121g. Zmniejszenia wysokości uposażenia zasadniczego wraz z dodatkami
o charakterze stałym za okres przebywania na zwolnieniu lekarskim nie uwzględnia się
przy ustalaniu podstawy wymiaru świadczeń, o których mowa w art. 108 ust. 1 pkt 1, 3
i 6 i ust. 2 pkt 2 oraz art. 117.
Art. 121h. 1. Komendant Główny Policji sporządza roczne zestawienie zbiorcze
przyczyn przebywania na zwolnieniach lekarskich przez policjantów i przekazuje
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych w terminie do końca marca następnego
roku.
2. W zestawieniu, o którym mowa w ust. 1, wskazuje się łączny okres przebywania
policjantów na zwolnieniach lekarskich, z uwzględnieniem podziału na przyczyny
wskazane w art. 121a ust. 2, 5 i 6, oraz średni okres przebywania policjanta na
zwolnieniu lekarskim, w tym średnią roczną liczbę godzin niewykonywania
obowiązków przez policjanta.
3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
wzór zestawienia, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę zapewnienia
przejrzystości informacji zawartych w zestawieniu.”.
Art. 2. W ustawie z dnia 12 października 1990 r. o Straży Granicznej (Dz. U. z 2011 r.
Nr 116, poz. 675, z późn. zm.)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 44 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Funkcjonariusz może być skierowany do komisji lekarskiej podległej
ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych:
1)
z urzędu lub na jego wniosek – w celu określenia stanu zdrowia oraz ustalenia
zdolności fizycznej i psychicznej do służby, jak również związku poszczególnych
chorób ze służbą;
2)
z urzędu – w celu sprawdzenia prawidłowości orzekania o czasowej niezdolności
do służby z powodu choroby lub prawidłowości wykorzystania zwolnienia
lekarskiego.”;
2)
w art. 45 w ust. 2 pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) upływu 182 dni od dnia zaprzestania służby z powodu choroby;”;
3)
w art. 47:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2011 r. Nr 117, poz. 677,
Nr 170, poz. 1015, Nr 171, poz. 1016 i Nr 230, poz. 1371 oraz z 2012 r. poz. 627, 664, 769 i 951.
– 11 –
„1. Zwolnienie funkcjonariusza ze służby na podstawie art. 45 ust. 1 pkt 1, 2
i 5 i ust. 2 pkt 1 i 3–7 nie może nastąpić przed upływem 182 dni od dnia
zaprzestania służby z powodu choroby, chyba że funkcjonariusz zgłosi pisemne
wystąpienie ze służby.”,
b) w ust. 2b pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) do dnia następującego po ostatnim dniu choroby, nie dłużej jednak niż do dnia
następującego po upływie 182 dni, jeżeli zwolnienie następuje na podstawie,
o której mowa w ust. 1;”;
4)
po art. 113 dodaje się art. 113a w brzmieniu:
„Art. 113a. 1. Funkcjonariuszowi za służbę pełnioną w danym roku
kalendarzowym przysługuje nagroda roczna w wysokości 1/12 uposażenia otrzymanego
w roku kalendarzowym, za który nagroda przysługuje.
2. Do uposażenia, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się uposażenia otrzymanego
w okresie tymczasowego aresztowania albo zawieszenia w czynnościach służbowych,
chyba że postępowanie karne lub dyscyplinarne będące przyczyną aresztowania lub
zawieszenia zostało umorzone prawomocnym orzeczeniem bądź funkcjonariusz został
uniewinniony na podstawie prawomocnego wyroku lub orzeczenia o uniewinnieniu
w postępowaniu dyscyplinarnym.
3. Umorzenie postępowania, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy warunkowego
umorzenia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe,
a także umorzenia tego postępowania z powodu przedawnienia lub amnestii.
4. Nagrodę roczną obniża się od 20% do 50% za rok kalendarzowy, w którym
funkcjonariusz:
1)
został skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe inne niż umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
2)
naruszył dyscyplinę służbową lub zasady etyki zawodowej, jeżeli za czyn ten
prawomocnym orzeczeniem wymierzono mu karę dyscyplinarną nie surowszą niż
nagana z ostrzeżeniem;
3)
nie wywiązywał się z obowiązków służbowych, co zostało stwierdzone w opinii
służbowej.
5. Nagroda roczna nie przysługuje w następujących przypadkach:
1)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego;
– 12 –
2)
wymierzenia funkcjonariuszowi za czyn, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, kary
dyscyplinarnej:
a)
wydalenia ze służby,
b)
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby,
c)
obniżenia stopnia,
d)
wyznaczenia na niższe stanowisko służbowe,
e)
ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku;
3)
zwolnienia funkcjonariusza ze służby z powodu:
a)
skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo
skarbowe inne niż wymienione w pkt 1,
b)
popełnienia czynu o znamionach przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,
jeżeli popełnienie czynu jest oczywiste i uniemożliwia pozostawanie
w służbie,
c)
niewywiązywania się z obowiązków służbowych w okresie służby stałej,
stwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach służbowych, między którymi
upłynęło co najmniej 6 miesięcy,
d)
nieprzydatności do służby stwierdzonej w opinii służbowej w okresie
odbywania służby przygotowawczej.
6. Jeżeli przeciwko funkcjonariuszowi toczy się postępowanie karne lub
dyscyplinarne o czyn popełniony w roku kalendarzowym, za który przyznawana jest
nagroda roczna, do czasu zakończenia tego postępowania nie przyznaje mu się nagrody
rocznej.
7. Nagrodę roczną obniża się lub się jej nie przyznaje w przypadkach, o których
mowa w ust. 4 i 5, za rok kalendarzowy, w którym:
1)
funkcjonariusz popełnił czyn będący przedmiotem postępowania karnego lub
dyscyplinarnego, a jeżeli nagroda roczna została wypłacona – następuje za rok,
w którym postępowanie zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem lub
decyzją;
2)
funkcjonariuszowi wydano opinię służbową, od której nie złożył odwołania, lub
ostateczną opinię służbową w rozumieniu przepisów o okresowym opiniowaniu
funkcjonariuszy Straży Granicznej.
8. Wypłata nagrody rocznej następuje nie później niż w ciągu trzech pierwszych
miesięcy kalendarzowych następujących po roku, za który przysługuje nagroda.
– 13 –
9. Funkcjonariuszowi zwalnianemu ze służby należną nagrodę roczną wypłaca się
w ostatnim dniu służby.
10. Funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 9, wobec którego toczy się
postępowanie karne lub dyscyplinarne, nagrodę roczną wypłaca się po zakończeniu tego
postępowania, z uwzględnieniem ust. 4.
11. W przypadku śmierci albo zaginięcia funkcjonariusza pozostających w związku
ze służbą nagrodę roczną wypłaca się niezwłocznie na podstawie skróconego aktu zgonu
albo ostatecznej decyzji o stwierdzeniu zaginięcia funkcjonariusza.
12. Minister właściwy do spraw wewnętrznych przyznaje nagrody roczne
Komendantowi Głównemu Straży Granicznej i jego zastępcom.
13. Komendant Główny Straży Granicznej przyznaje nagrody roczne kierownikowi
komórki organizacyjnej Komendy Głównej Straży Granicznej, komendantowi oddziału
Straży Granicznej, komendantowi ośrodka szkolenia Straży Granicznej oraz ich
zastępcom. Komendant Główny Straży Granicznej może przyznawać nagrody roczne
wszystkim funkcjonariuszom, z zastrzeżeniem ust. 12.
14. Kierownik komórki organizacyjnej Komendy Głównej Straży Granicznej,
komendant oddziału Straży Granicznej, komendant ośrodka szkolenia Straży Granicznej
przyznają nagrody roczne odpowiednio funkcjonariuszowi pełniącemu służbę
w komórce organizacyjnej Komendy Głównej Straży Granicznej, oddziale Straży
Granicznej i ośrodku szkolenia Straży Granicznej.”;
5)
w art. 114 ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia,
warunki przyznawania nagród uznaniowych i zapomóg, okoliczności uzasadniające
przyznanie funkcjonariuszowi nagrody uznaniowej lub zapomogi, właściwość
przełożonych oraz tryb postępowania w tych sprawach, mając na względzie celową
i racjonalną politykę w zakresie dysponowania środkami finansowymi.”;
6)
w art. 125 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W razie urlopu, zwolnienia od zajęć służbowych oraz w okresie pozostawania
w dyspozycji funkcjonariusz otrzymuje uposażenie zasadnicze, dodatki do uposażenia o
charakterze stałym i inne należności pieniężne należne na ostatnio zajmowanym
stanowisku służbowym – z uwzględnieniem powstałych w tym okresie zmian, mających
wpływ na prawo do uposażenia i innych należności pieniężnych lub na ich wysokość.”;
7)
po art. 125 dodaje się art. 125a–125h w brzmieniu:
– 14 –
„Art. 125a. 1. W okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim funkcjonariusz
otrzymuje 80% uposażenia.
2. Zwolnienie lekarskie obejmuje okres, przez który funkcjonariusz jest zwolniony
od zajęć służbowych z powodu:
1)
choroby funkcjonariusza, w tym niemożności wykonywania zajęć służbowych
z przyczyn określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512, z późn. zm.));
2)
oddawania krwi lub jej składników w jednostkach organizacyjnych publicznej
służby krwi lub z powodu okresowego badania lekarskiego dawców krwi;
3)
konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym dzieckiem własnym lub
małżonka funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym
przyjętym na wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 14 lat;
4)
konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny; za
członków rodziny uważa się małżonka, rodziców, dziadków, teściów, wnuki,
rodzeństwo oraz dzieci w wieku powyżej 14 lat, jeżeli pozostają we wspólnym
gospodarstwie domowym z funkcjonariuszem w okresie sprawowania nad nimi
opieki;
5)
konieczności osobistego sprawowania opieki na dzieckiem własnym lub małżonka
funkcjonariusza, dzieckiem przysposobionym, dzieckiem obcym przyjętym na
wychowanie i utrzymanie, do ukończenia przez nie 8 lat w przypadku:
a)
nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do których
dziecko uczęszcza,
b)
porodu lub choroby małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się
dzieckiem, jeżeli poród lub choroba uniemożliwia temu małżonkowi
sprawowanie opieki,
c)
pobytu małżonka funkcjonariusza stale opiekującego się dzieckiem
w podmiocie leczniczym wykonującym działalność polegającą na udzielaniu
stacjonarnych i całodobowych świadczeń zdrowotnych.
3. Zwolnienie od zajęć z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki,
o której mowa w ust. 2 pkt 3 i 5, przysługuje przez okres nie dłuższy niż 60 dni w roku
kalendarzowym, a w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 4, przez okres nie dłuższy

5) Zmiany wymienione w odnośniku 3.