eGospodarka.pl
eGospodarka.pl poleca

eGospodarka.plPrawoAkty prawneProjekty ustaw › Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi, sporządzonej w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r.

Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi, sporządzonej w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r.

- projekt ustawy dotyczy wyrażenia zgody na dokonanie ratyfikacji przez Prezydenta RP Konwencji, która dotyczy określenia zasad orzekania o kontaktach z dziećmi, przyjęcia i stosowania środków gwarantujących prawidłowe wykonanie kontaktu oraz współpracy między sądami i organami właściwymi w sprawach kontaktów z dziećmi

  • Kadencja sejmu: 6
  • Nr druku: 895
  • Data wpłynięcia: 2008-08-05
  • Uchwalenie: Projekt uchwalony
  • tytuł: o ratyfikacji Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi, sporządzonej w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r.
  • data uchwalenia: 2009-04-23
  • adres publikacyjny: Dz.U. Nr 68, poz. 576

895

3.
Gdy utrzymywanie nienadzorowanego kontaktu z jednym z jego rodziców nie jest
zgodne z dobrem dziecka, należy rozważyć możliwość zastosowania nadzorowanego
kontaktu osobistego lub innych form kontaktu z tym rodzicem.

Artykuł 5 - Kontakt między dzieckiem a osobami innymi niż jego rodzice

1.
Stosownie do dobra dziecka, mogą być ustanowione kontakty między dzieckiem i
osobami innymi niż jego rodzice, mającymi rodzinne związki z dzieckiem.

2. Państwa mogą rozszerzyć to postanowienie w celu objęcia nim innych osób niż
wymienione w ust.1, a w przypadku takiego rozszerzenia Państwa mogą swobodnie
zadecydować, które z form kontaktu określonych w art.2 pkt a, będą stosowane.

Artykuł 6 - Prawo dziecka do informacji, konsultacji i wyrażania swoich opinii

1. Dziecko,
uważane przez prawo wewnętrzne za posiadające dostateczne rozeznanie, ma
prawo, o ile nie jest to oczywiście sprzeczne z jego dobrem, do:
-
otrzymania wszystkich istotnych informacji,
- uwzględnienia go w konsultacji,
- wyrażania swoich opinii.

2.
Należy przywiązywać odpowiednią wagę do tych opinii oraz dających się ustalić
życzeń i uczuć dziecka.

Artykuł 7 - Rozstrzyganie sporów dotyczących kontaktu

Przy rozstrzyganiu sporów dotyczących kontaktu organ sądowy powinien podjąć
właściwe środki:

a. aby zapewnić, że oboje rodzice będą świadomi znaczenia dla ich dziecka i
każdego z nich, nawiązania i utrzymywania regularnych kontaktów z ich
dzieckiem;

b. aby zachęcać rodziców i inne osoby mające rodzinne związki z dzieckiem do
zawierania polubownych porozumień w sprawie kontaktu, w szczególności
poprzez mediację lub inne środki rozstrzygania sporów;

c. aby przed podjęciem decyzji zapewnić posiadanie wystarczających informacji, w
szczególności uzyskanych od osób, którym przysługuje odpowiedzialność
rodzicielska, dla podjęcia decyzji zgodnej z dobrem dziecka, a gdy zachodzi taka
potrzeba uzyskać dalsze informacje z innych odpowiednich źródeł lub od innych
właściwych osób.

Artykuł 8 - Porozumienia dotyczące kontaktu

1.
Umawiające się państwa powinny zachęcać, w sposób jaki uznają za odpowiedni,
rodziców i inne osoby mające rodzinne związki z dzieckiem, aby przy zawieraniu lub zmianie
porozumień dotyczących kontaktu z dzieckiem przestrzegały zasad wskazanych w art. 4- 7.
Zalecane jest, aby te porozumienia były sporządzane na piśmie.


4
2.
Z wyjątkiem gdy prawo krajowe stanowi inaczej, organy sądowe powinny na wniosek
potwierdzać porozumienie dotyczące kontaktu z dzieckiem, chyba że jest ono sprzeczne z
dobrem dziecka.

Artykuł 9 - Wykonanie orzeczeń dotyczących kontaktów

Umawiające się państwa podejmą wszelkie właściwe środki dla zapewnienia
wykonania orzeczeń dotyczących kontaktów.

Artykuł 10 - Zabezpieczenia i gwarancje dotyczące kontaktu

1.
Każde umawiające się państwo wprowadzi i będzie propagować stosowanie
zabezpieczeń i gwarancji. Każde umawiające się państwo zakomunikuje poprzez swój organ
centralny Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy w terminie trzech miesięcy od wejścia w
życie niniejszej konwencji w stosunku do tego państwa przynajmniej trzy kategorie
zabezpieczeń i gwarancji, które będą dostępne w jego prawie krajowym obok zabezpieczeń i
gwarancji wymienionych w art.4 ust.3 i art.14 ust.1 lit. b niniejszej konwencji. Zmiany w
zakresie dostępnych zabezpieczeń i gwarancji będą komunikowane niezwłocznie.
2. Gdy
wymagają tego okoliczności sprawy, organ sądowy może w każdym czasie
zastrzec dla orzeczenia dotyczącego kontaktów zabezpieczenia i gwarancje tak w celu
zapewnienia wykonania orzeczenia jak i w celu spowodowania, że po upływie okresu
kontaktu dziecko powróci do miejsca zwykłego pobytu czy też nie zostanie bezprawnie
wywiezione.

a. zabezpieczenia i gwarancje wykonania orzeczenia mogą w szczególności
zawierać:
- nadzór nad kontaktami;
- zobowiązanie osoby do pokrycia kosztów podróży i pobytu dziecka i - jeśli to
uzasadnione - innej osoby towarzyszącej dziecku;
- kaucja
składana przez osobę, pod której pieczą dziecko stale pozostaje, dla
zapewnienia, że nie przeszkodzi osobie ubiegającej się o kontakt z dzieckiem w
realizacji tego kontaktu;
- nałożenie kary pieniężnej na osobę, pod której pieczą dziecko stale pozostaje, w
sytuacji odmowy przez tę osobę zastosowania się do postanowień orzeczenia
dotyczącego kontaktu.

b. zabezpieczenia i gwarancje dla zapewnienia powrotu dziecka lub zapobieżenia
jego bezprawnemu wywiezieniu mogą w szczególności obejmować:

- złożenie paszportów lub dokumentów tożsamości i - jeśli to właściwe -
dokumentu wskazującego, że osoba ubiegająca się o kontakt powiadomiła
właściwą władzę konsularną o takim przekazaniu w czasie kontaktu;

- gwarancje finansowe;

- zabezpieczenia na majątku;

- zobowiązania lub przyrzeczenia wobec sądu;


5
- zobowiązanie osoby realizującej kontakt z dzieckiem, do regularnego
zgłaszania się wraz z dzieckiem przed właściwy organ, taki jak urząd ds.
młodzieży, posterunek policji - w miejscu, gdzie kontakt ma być realizowany;

- zobowiązanie osoby ubiegającej się o kontakty do przedstawienia dokumentu
wydanego przez Państwo, w którym kontakt ma być realizowany,

poświadczającego uznanie i stwierdzenie wykonalności orzeczenia dotyczącego
odpowiedzialności rodzicielskiej lub kontaktów lub też obu tych orzeczeń, albo
przed wydaniem orzeczenia dotyczącego kontaktu albo przed jego rozpoczęciem;

- nałożenie warunków w odniesieniu do miejsca kontaktu i - jeśli to właściwe -
zgłoszenie zakazu opuszczania przez dziecko państwa, w którym kontakt ma być
zrealizowany, do krajowego lub międzynarodowego systemu informacyjnego.

3.
Wszelkie takie zabezpieczenia i gwarancje powinny mieć formę pisemną lub być
potwierdzone na piśmie i powinny stanowić część orzeczenia dotyczącego kontaktu lub
potwierdzonego porozumienia.

4.
Jeśli zabezpieczenia i gwarancje mają być wykonane w innym umawiającym się
państwie, organ sądowy będzie stosował przede wszystkim takie zabezpieczenia i gwarancje,
jakie mogą być wykonane w tamtym umawiającym się państwie.


ROZDZIAL III
-
RODKI DLA WSPIERANIA I POPRAWY KONTAKTÓW
TRANSGRANICZNYCH

Artykuł 11 - Organy centralne

1.
Każde umawiające się państwo wyznaczy organ centralny, który spełnia funkcje
przewidziane przez konwencję w odniesieniu do spraw kontaktów transgranicznych.

2. Państwa federacyjne i państwa, w których obowiązuje więcej niż jeden system
prawny, lub które mają terytoria autonomiczne, zachowują prawo do wyznaczenia kilku
organów centralnych i określają ich kompetencje. Gdy państwo wyznacza kilka organów
centralnych, wyznaczy ono organ centralny, do którego można kierować wszelką
korespondencję w celu dalszego przekazania jej właściwemu organowi centralnemu.

3.
Należy zawiadomić Sekretarza Generalnego Rady Europy o wszelkich decyzjach
podjętych na podstawie niniejszego artykułu.

Artykuł 12 - Obowiązki organów centralnych


Organy centralne umawiających się państw będą:

a. współpracować ze sobą i popierać współpracę między właściwymi organami w swoich
państwach, włączając organy sądowe, dla osiągnięcia celów Konwencji. Powinny one działać
z całą niezbędną w takich sprawach starannością;

b.
w celu ułatwienia wdrażania konwencji przekazywać, na wniosek, informacje o
przepisach dotyczących władzy rodzicielskiej, w tym kontaktów, bardziej szczegółowe

6
informacje co do zabezpieczeń i gwarancji w uzupełnieniu informacji już przekazanych
stosownie do art.10 ust.1, a także o dostępnych usługach (w tym usługach prawnych,
opłacanych ze środków publicznych lub innych), jak również o zmianach w zakresie tych
przepisów i usług;

c.
podejmować wszelkie niezbędne działania dla ujawnienia miejsca, w którym dziecko
przebywa;

d. zapewniać przekazywanie wniosków właściwych organów o udzielenie informacji w
kwestiach prawnych lub faktycznych dotyczących toczącego się postępowania;

e.
wzajemnie informować się o wszelkich problemach, jakie mogą wyniknąć przy
stosowaniu niniejszej Konwencji, a także, w miarę możliwości, usuwać przeszkody w jej
stosowaniu.

Artykuł 13 - Współpraca międzynarodowa

1.
Organy sądowe, organy centralne, organy socjalne i inne organy zainteresowanych
umawiających się państw, działając w zakresie swoich kompetencji, współpracują w
odniesieniu do postępowań dotyczących kontaktów transgranicznych.

2.
W szczególności, organy centralne pomagają organom sądowym umawiających się
państw w komunikowaniu się ze sobą i uzyskiwaniu informacji i pomocy, jakie mogą być im
potrzebne do osiągnięcia celów tej konwencji.

3.
W sprawach transgranicznych organy centralne pomagają dzieciom, rodzicom i innym
osobom mającym rodzinne związki z dzieckiem, w szczególności we wszczęciu postępowania
dotyczącego kontaktów transgranicznych.


Artykuł 14 - Uznawanie i wykonywanie orzeczeń dotyczących kontaktów
transgranicznych

1. Umawiające się państwa zapewnią, zgodnie z odpowiednimi instrumentami
międzynarodowymi, o ile mają one zastosowanie:

a.
system uznawania i wykonania orzeczeń dotyczących kontaktu i pieczy nad dzieckiem
wydanych w innych umawiających się państwach;

b. procedurę, w której orzeczenia dotyczące kontaktu i pieczy nad dzieckiem wydane w
innych umawiających się państwach, mogą zostać uznane i uzyskać stwierdzenie
wykonalności zanim dojdzie do kontaktu w państwie wezwanym.
2. Jeśli umawiające się państwo uzależnia uznanie lub wykonanie zagranicznego
orzeczenia od istnienia umowy międzynarodowej lub wzajemności, może uważać niniejszą
Konwencję jako podstawę prawną dla uznania lub wykonania zagranicznego orzeczenia.

Artykuł 15 - Tryb wykonywania orzeczeń dotyczących kontaktów transgranicznych

Organ sądowy umawiającego się państwa, w którym ma być wykonane orzeczenie
dotyczące kontaktu transgranicznego wydane w innym umawiającym się państwie, może przy

7
uznawaniu lub stwierdzaniu wykonalności takiego orzeczenia, albo w każdym późniejszym
czasie, określić lub dostosować warunki jego wykonania, jak również związane z nim
zabezpieczenia lub gwarancje, jeżeli jest to konieczne, aby umożliwić realizację kontaktu,
pod warunkiem że zasadnicze elementy orzeczenia są zachowane, biorąc pod uwagę w
szczególności zmiany okoliczności i uzgodnienia dokonane przez osoby zainteresowane. W
żadnym wypadku nie może orzeczenie zagraniczne podlegać ocenie co do jego istoty.

Artykuł 16 - Powrót dziecka

1.
W przypadku, gdy po upływie okresu kontaktu transgranicznego opartego na
orzeczeniu dotyczącym kontaktu, dziecko nie powraca, właściwe organy, na wniosek,
zapewnią natychmiastowy powrót dziecka przez zastosowanie odpowiednich instrumentów
międzynarodowych, jeśli znajdują zastosowanie, zastosowanie prawa wewnętrznego i - jeśli
to właściwe - poprzez wykonanie zabezpieczeń i gwarancji przewidzianych w orzeczeniu
dotyczącym kontaktu.

2.
Decyzja o powrocie dziecka powinna być wydana, jeśli tylko możliwe, w terminie
sześciu tygodni od daty złożenia wniosku.

Artykuł 17 - Koszty

Z wyjątkiem kosztów powrotu, umawiające się państwa zobowiązują się nie obciążać
wnioskodawcy kosztami żadnych czynności podjętych na podstawie tej konwencji przez
organy centralne tych państw w imieniu wnioskodawcy.

Artykuł 18 - Język

1.
Z zastrzeżeniem innych szczególnych uzgodnień pomiędzy zainteresowanymi
organami centralnymi:

a. zawiadomienia kierowane do organu centralnego państwa wezwanego sporządza
się w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa albo
dołącza się do nich tłumaczenia na taki język;

b. organ centralny państwa wezwanego powinien jednak przyjąć zawiadomienie
sporządzone w języku angielskim lub francuskim albo z dołączonym
tłumaczeniem na jeden z tych języków.

2.
Zawiadomienia kierowane przez organ centralny państwa wezwanego, w tym także
wyniki przeprowadzonych czynności wyjaśniających, mogą być sporządzone w języku
urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa albo w języku angielskim lub
francuskim.

3.
Jednakże umawiające się państwo może, przez złożenie oświadczenia Sekretarzowi
Generalnemu Rady Europy, wyłączyć stosowanie albo języka francuskiego albo angielskiego
na podstawie przepisów ustępów 1 i 2 niniejszego artykułu, we wszelkich wnioskach,
korespondencji lub innych dokumentach wysyłanych do jego organów centralnych.


ROZDZIAŁ IV
- STOSUNEK DO INNYCH INSTRUMENTÓW

8
strony : 1 ... 3 . [ 4 ] . 5 . 6

Dokumenty związane z tym projektem:



Eksperci egospodarka.pl

1 1 1

Akty prawne

Rok NR Pozycja

Najnowsze akty prawne

Dziennik Ustaw z 2017 r. pozycja:
1900, 1899, 1898, 1897, 1896, 1895, 1894, 1893, 1892

Monitor Polski z 2017 r. pozycja:
938, 937, 936, 935, 934, 933, 932, 931, 930

Wzory dokumentów

Bezpłatne wzory dokumentów i formularzy.
Wyszukaj i pobierz za darmo: