Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi, sporządzonej w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r.

Artykuł 19 - Stosunek do Europejskiej konwencji o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń
dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem

Nie stosuje się art.11 ust.2 i 3 Europejskiej konwencji z dnia 20 maja 1980r. (ETS Nr
105) o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o
przywracaniu pieczy nad dzieckiem, w stosunkach między Państwami-Stronami tej
konwencji, które są również Stronami niniejszej konwencji.

Artykuł 20 - Stosunek do innych instrumentów

1.
Konwencja ta nie ma wpływu na inne instrumenty międzynarodowe, których stronami
są lub staną się umawiające się państwa i które zawierają postanowienia dotyczące spraw
regulowanych niniejszą konwencją. W szczególności konwencja ta nie uchybia stosowaniu
następujących międzynarodowych instrumentów prawnych:

a. konwencji haskiej z 5 października 1961r. o właściwości organów i prawie
właściwym w zakresie ochrony małoletnich,

b. europejskiej konwencji z 20 maja 1980r. o uznawaniu i wykonywaniu orzeczeń
dotyczących pieczy nad dzieckiem oraz o przywracaniu pieczy nad dzieckiem, z
zastrzeżeniem art. 19 powyżej,

c. konwencji haskiej z 25 października 1980r. dotyczącej cywilnych aspektów
uprowadzenia dziecka za granicę,

d. konwencji haskiej z 19 października 1996r. o jurysdykcji, prawie właściwym,
uznawaniu, wykonywaniu orzeczeń i współpracy w odniesieniu do
odpowiedzialności rodzicielskiej i środków ochrony dziecka,
2.
Konwencja nie stoi na przeszkodzie zawieraniu przez Strony umów
międzynarodowych uzupełniających lub rozwijających postanowienia niniejszej Konwencji
albo rozszerzających zakres ich stosowania.

3. Umawiające się państwa, które są członkami Wspólnoty Europejskiej, w swoich
wzajemnych stosunkach stosują zasady prawa wspólnotowego i tym samym nie stosują zasad
wynikających z niniejszej Konwencji, za wyjątkiem przypadków, w których prawo
wspólnotowe nie reguluje określonego zagadnienia.


ROZDZIAŁ V - ZMIANY KONWENCJI

Artykuł 21 - Zmiany

1.
Każda propozycja zmiany tej konwencji składana przez stronę będzie przedstawiona
Sekretarzowi Generalnemu i przekazana przez niego wszystkim Państwom członkowskim
Rady Europy, sygnatariuszom, stronom, Wspólnocie Europejskiej, państwom zaproszonym
do podpisania tej konwencji zgodnie z postanowieniami art.22 i państwom zaproszonym do
przystąpienia do tej konwencji zgodnie z postanowieniami art.23.


9
2.
Każda propozycja zmiany składana przez stronę będzie przedstawiona Europejskiemu
Komitetowi ds. Współpracy Prawnej (CDJC), który przedłoży Komitetowi Ministrów swoją
opinię o proponowanej zmianie.

3.
Komitet Ministrów rozważy proponowaną zmianę i opinię przedłożoną przez CDJC i
po konsultacji ze stronami niniejszej konwencji, które nie są członkami Rady Europy, może
przyjąć zmianę.

4.
Tekst zmiany przyjętej przez Komitet Ministrów zgodnie z postanowieniami ustępu 3
niniejszego artykułu będzie przekazany stronom do przyjęcia.

5.
Każda zmiana przyjęta zgodnie z postanowieniami ustępu 3 niniejszego artykułu
wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie jednego miesiąca od
dnia, kiedy wszystkie strony poinformowały Sekretarza Generalnego o przyjęciu zmiany.


ROZDZIAŁ VI - PRZEPISY KO COWE

Artykuł 22 - Podpisanie i wejście w życie

1.
Konwencja jest otwarta do podpisu dla Państw członkowskich Rady Europy i innych
państw, które uczestniczyły w pracach nad nią oraz dla Wspólnoty Europejskiej.

2.
Konwencja podlega ratyfikacji, przyjęciu lub zatwierdzeniu. Dokumenty
ratyfikacyjne, przyjęcia lub zatwierdzenia składa się Sekretarzowi Generalnemu Rady
Europy.

3.
Konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
trzech miesięcy od dnia wyrażenia przez trzy państwa, w tym przynajmniej dwa państwa
członkowskie Rady Europy, zgody na związanie się niniejszą konwencją, zgodnie z
postanowieniami poprzedniego ustępu.

4.
W odniesieniu do każdego państwa, o którym mowa w ust. 1, a także Wspólnoty
Europejskiej, które następnie wyrażą zgodę na związanie się niniejszą konwencją, wchodzi
ona w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia
złożenia dokumentu ratyfikacyjnego, przyjęcia lub zatwierdzenia.

Artykuł 23- Przystąpienie do konwencji

1. Po
wejściu w życie niniejszej konwencji Komitet Ministrów Rady Europy po
konsultacji ze stronami może zaprosić do przystąpienia do konwencji państwo nie będące
członkiem Rady Europy, które nie uczestniczyło w pracach nad konwencją. Decyzję o
zaproszeniu podejmuje się większością głosów, o której mowa w art.20 lit. d) statutu Rady
Europy, przy jednogłośnej zgodzie przedstawicieli umawiających się państw, uprawnionych
do zasiadania w Komitecie.

2.
W stosunku do państwa przystępującego konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia
miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia złożenia dokumentu przystąpienia
Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy.


10
Artykuł 24 - Zakres terytorialny

1.
Każde państwo lub Wspólnota Europejska, w czasie podpisywania konwencji albo
składania dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia, może
określić terytorium lub terytoria, na których stosuje się postanowienia niniejszej konwencji.

2. Każda strona konwencji, w dowolnym terminie późniejszym, może, przez złożenie
oświadczenia Sekretarzowi Generalnemu Rady Europy, rozszerzyć zakres stosowania
niniejszej konwencji na inne terytorium lub terytoria, wskazane w oświadczeniu. W stosunku
do takiego terytorium konwencja wchodzi w życie pierwszego dnia miesiąca następującego
po upływie trzech miesięcy od dnia przyjęcia przez Sekretarza Generalnego takiego
oświadczenia.

3.
Każde oświadczenie złożone zgodnie z przepisami ustępów poprzedzających, w
odniesieniu do któregokolwiek terytorium wskazanego w oświadczeniu, może zostać cofnięte
przez złożenie zawiadomienia Sekretarzowi Generalnemu. Cofnięcie wywiera skutek
pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie trzech miesięcy od dnia przyjęcia przez
Sekretarza Generalnego takiego zawiadomienia.

Artykuł 25 - Zastrzeżenia

W stosunku do niniejszej konwencji nie można składać żadnych zastrzeżeń.

Artykuł 26 - Wypowiedzenie

1.
Każda strona może w każdym czasie wypowiedzieć niniejszą konwencję w drodze
zawiadomienia Sekretarza Generalnego Rady Europy.

2.
Wypowiedzenie wywiera skutek pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie
trzech miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia przez Sekretarza Generalnego.

Artykuł 27 - Zawiadomienia

Sekretarz Generalny Rady Europy zawiadamia państwa członkowskie Rady Europy,
państwa sygnatariuszy, państwa strony, Wspólnotę Europejską, każde państwo, które zostało
zaproszone do podpisania tej konwencji zgodnie z art. 22 i każde państwo zaproszone do
przystąpienia do niniejszej konwencji zgodnie z art.23, o:

a) podpisaniu konwencji;

b) złożeniu dokumentów ratyfikacyjnych, przyjęcia, zatwierdzenia lub przystąpienia;

c) dacie wejścia w życie konwencji, zgodnie z jej art.22 i 23;

d) zmianie przyjętej zgodnie art. 21 i dacie wejścia w życie takiej zmiany;

e) oświadczeniu złożonym zgodnie z postanowieniem art.18;

f) wypowiedzeniu złożonym zgodnie z postanowieniami art.26;


11
g)
wszelkich innych czynnościach, zawiadomieniach i oświadczeniach, w
szczególności dokonanych na podstawie art.10 i 11 niniejszej konwencji.

Na dowód powyższego niżej podpisani, właściwie do tego upełnomocnieni, podpisali
niniejszą konwencję.

Sporządzono w Strasburgu dnia 15 maja 2003 roku w językach angielskim i
francuskim, przy czym oba teksty są jednakowo autentyczne, w jednym egzemplarzu, który
zostanie złożony w archiwum Rady Europy. Sekretarz Generalny Rady Europy przekaże jego
uwierzytelnione odpisy każdemu państwu członkowskiemu Rady Europy i innym państwom,
które uczestniczyły w pracach nad tą konwencją, Wspólnocie Europejskiej i każdemu innemu
państwu zaproszonemu do przystąpienia do niniejszej konwencji.



Za zgodność tłumaczenia z oryginałem:






07/44-KT

12
Teksty oświadczeń złożonych przez inne umawiające się strony do Konwencji w sprawie
kontaktów z dziećmi sporządzonej w Strasburgu w dniu 15 maja 2003 r. w języku
polskim.
Republika Albanii:

Oświadczenie zawarte w Nocie Werbalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Albanii z dnia
13 maja 2005 roku złożone z instrumentem ratyfikacyjnym z dnia 27 maja 2005 roku:
Na podstawie artykułu 18 ustęp 3 Konwencji Republika Albanii oświadcza, że zastrzega sobie
prawo odrzucenia używania języków angielskiego i francuskiego zgodnie z ustępami 1 i 2
tego artykułu wobec jakiegokolwiek wniosku, zawiadomienia lub innego dokumentu
przesłanego organowi centralnemu.

Oświadczenie zawarte w Nocie Werbalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych Albanii z dnia
13 maja 2005 roku złożone z instrumentem ratyfikacyjnym z dnia 27 maja 2005 roku:
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Konwencji Republika Albanii wyznacza Ministerstwo
Sprawiedliwości jako organ centralny do wykonywania funkcji przewidzianych Konwencją.
Adres organu centralnego: Ministerstwo Sprawiedliwości Bulevard „Zogu I”, Tirane,
Shquiperi.

Republika Czeska:

Oświadczenie zawarte w Nocie Werbalnej złożonej z instrumentem ratyfikacyjnym w dniu 27
września 2004 roku:
Republika Czeska oświadcza że organem centralnym wyznaczonym w Republice Czeskiej na
podstawie artykułu 11 ustęp 1 Konwencji jest Urząd Międzynarodowej Opieki Nad Dziećmi.


Republika Portugalska:

Oświadczenie złożone w chwili podpisania Konwencji w dniu 15 maja 2003 roku:
Portugalia oświadcza że podpisuje Konwencję w sprawie kontaktów z dziećmi jako w całości
podlegającą jej wewnętrznej właściwości.


Rumunia:

Oświadczenie zawarte w instrumencie ratyfikacyjnym złożonym w dniu 16 lipca 2007 roku:
Zgodnie z artykułem 11 ustęp 1 Konwencji Rumunia oświadcza, że wyznacza Ministerstwo
Sprawiedliwości jako organ centralny upoważniony do wykonywania funkcji określonych
przez Konwencję w sprawach kontaktów transgranicznych.