Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji o Europejskim Instytucie Leśnictwa, sporządzonej w Joensuu dnia 28 sierpnia 2003 r.

Druk nr 431

Warszawa, 11 kwietnia 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-133-07



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o ratyfikacji Konwencji o Europejskim
Instytucie Leśnictwa, sporządzonej
w Joensuu dnia 28 sierpnia 2003 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodno ci
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych zostali upoważnieni Minister Spraw
Zagranicznych i Minister rodowiska.


(-) Donald Tusk

Projekt

U S T A W A
z dnia



o ratyfikacji Konwencji o Europejskim Instytucie Leśnictwa, sporządzonej
w Joensuu dnia 28 sierpnia 2003 r.

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta Rzeczypo-
spolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji o Europejskim Instytucie Leśnictwa,
sporządzonej w Joensuu dnia 28 sierpnia 2003 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

08/46EP
U Z A S A D N I E N I E
wniosku o ratyfikację za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie Konwencji o Eu-
ropejskim Instytucie Leśnictwa

Wprowadzenie
W związku z propozycją Rady Naukowej Europejskiego Instytutu Leśnictwa
(EIL) zmierzającą do zmiany jego statusu z instytucji podlegającej prawu krajo-
wemu na instytucję podlegającą prawu międzynarodowemu, Ministerstwo
Spraw Zagranicznych Finlandii, wspólnie z grupą państw europejskich, wystąpi-
ło z projektem tekstu stosownej umowy międzynarodowej. W 1998 r. Rzeczpo-
spolita Polska wyraziła zgodę na ustanowienie Konwencji o Europejskim Insty-
tucie Leśnictwa (Konwencja o EIL), która uczyniłaby z EIL instytucję europej-
ską, funkcjonującą jako organizacja międzynarodowa. Przed wyrażeniem zgody
przez stronę polską odbyła się dyskusja i wymiana opinii o zasadności poparcia
przez Polskę podjętych działań. Ówczesne argumenty pozostają aktualne do
chwili obecnej. Od rozpoczęcia negocjacji, w spotkaniach, podczas których
przygotowywano tekst Konwencji o EIL, Polskę reprezentowali przedstawiciele
służb dyplomatycznych Ambasady RP w Helsinkach. W związku z inicjatywą
Rządu Finlandii, pierwsze spotkanie w sprawie przygotowania Konwencji o EIL
odbyło się w dniu 28 maja 2002 r. w Helsinkach. Miało ono charakter wstępnych
konsultacji, podczas których wymieniono poglądy na temat możliwego zakresu
zapisów Konwencji o EIL i jej struktury. Dyskusja dotyczyła projektu przedłożo-
nego przez Rząd Finlandii, skomentowanego przez Wydział Handlu i Drewna
Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Podczas następnych posiedzeń, które
odbyły się w Helsinkach w dniach 10 października 2002 r. oraz 4 marca 2003 r.,
przeprowadzono kolejne negocjacje nad zaproponowanymi zapisami poszcze-
gólnych artykułów Konwencji o EIL. Celem tych spotkań było ostateczne
uzgodnienie tekstu Konwencji o EIL. Wyłożenie do podpisu Konwencji o EIL
nastąpiło podczas Konferencji w Helsinkach, w dniu 28 sierpnia 2003 r. W tym
dniu Konwencję o EIL podpisały: Austria, Bułgaria, Dania, Finlandia, Francja,
Grecja, Hiszpania, Holandia, Luxemburg, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Ru-
munia, Serbia i Czarnogóra, Słowenia, Szwecja, Szwajcaria, Turcja, Wielka
Brytania i Włochy. Konwencja o EIL była otwarta do podpisu w Ministerstwie
Spraw Zagranicznych Finlandii w Helsinkach do dnia 28 listopada 2003 r., zaś
weszła w życie 4 listopada 2005 r. Stronami Konwencji o EIL (Członkami EIL)
jest w chwili obecnej 14 państw: Austria, Bułgaria, Chorwacja, Dania, Finlandia,
Hiszpania, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Portugalia, Rumunia, Słowenia, Szwecja
i Turcja. Z kolei Członkami Stowarzyszonymi i Członkami Afiliowanymi jest 129
organizacji (instytuty badawcze, wyższe uczelnie, organizacje pozarządowe,
przedstawiciele przemysłu leśno-drzewnego itp.) z 38 krajów.
Znaczenie Konwencji
Głównym celem działalności EIL, z siedzibą w Joensuu (Finlandia), jest stwo-
rzenie paneuropejskiego forum do dialogu w zakresie badań naukowych doty-
czących leśnictwa oraz europejskiego przemysłu leśno-drzewnego w skali całe-
go kontynentu. EIL prowadzi badania w zakresie sektora leśnego i drzewnego,
rozwija metodykę badań naukowych, prowadzi bazy danych dotyczące europej-
skich lasów oraz organizuje naukowe konferencje i warsztaty, a także publikuje
i upowszechnia wyniki tych spotkań.
EIL realizuje zadania badawcze ściśle związane z problematyką ważną również
dla polskiego leśnictwa. Aktualnie najważniejsze badania prowadzone w EIL
dotyczą:
1) zmian zapasu drewna w lasach europejskich (przyczyn zmian i ich skutków
dla rynku drzewnego),
2) zdolności sekwestracji węgla (modelowanie i prognozy),
3) prognoz użytkowania lasów w Europie,
4) roli lasów w tworzeniu dobrobytu (aspekty społeczne, ekonomiczne i przy-
rodnicze),
5) wartościowania funkcji lasów (stan i perspektywy),
6) polityki leśnej krajów europejskich (krajów Unii Europejskiej, krajów o go-
spodarce przejściowej, krajów Wspólnoty Niezależnych Państw),
7) narodowych programów leśnych.

2
EIL opracował Europejską Bazę Danych o Lasach, która stanowi źródło infor-
macji dla środowisk zawodowych gospodarki leśnej i badań naukowych z za-
kresu leśnictwa. Wydawnictwa EIL udostępniane są członkom bez dodatkowych
opłat. Dotychczas w różnych edycjach EIL wydał ponad 120 tomów analiz, ze-
szytów naukowych, sprawozdań, zbiorowych referatów i innych publikacji na-
ukowych.
Przez swoich członków EIL pozostaje w ścisłym związku z państwami człon-
kowskimi Unii Europejskiej, a także m.in. współpracuje z Rosją. Państwa, które
ratyfikowały Konwencję o EIL, spotykają się co 3 lata na sesji Rady EIL. Na-
stępna sesja odbędzie się w 2008 r. w Hiszpanii.
EIL od początku swojego istnienia (1993) do momentu wejścia w życie Kon-
wencji o EIL funkcjonował na podstawie fińskich regulacji prawnych, zgodnie
z którymi funkcjonują również fińskie stowarzyszenia. Kierowanie EIL i jego
funkcjonowanie na podstawie prawa krajowego było dobrym rozwiązaniem
w momencie tworzenia tego podmiotu i w pierwszych latach jego aktywności.
Początkowo, projekty przygotowywano z udziałem specjalistów z różnych kra-
jów, pracujących w Instytucie na krótko- i długoterminowych kontraktach. Przy
rozszerzającym się programie działań i rozbudowanym systemie sponsoringu
oraz zwiększonym zatrudnieniu specjalistów z wielu krajów (w tym również
z Polski) istniejące rozwiązanie hamowało dalszy rozwój EIL. Konwencja o EIL,
zmieniająca jego status, z merytorycznego i organizacyjnego punktu widzenia
wzmocniła pozycję europejskich badań leśnych oraz całego sektora leśno-
-drzewnego. Potrzeba zmiany statusu EIL wiązała się również z nowymi wy-
zwaniami stojącymi przed leśnictwem w związku z procesem integracji Europy
oraz koniecznością poprawy warunków współpracy międzynarodowej w dzie-
dzinie leśnictwa w zakresie badań naukowych, tworzenia i prowadzenia baz
danych, a także zgodnego z zasadami trwałego i zrównoważonego rozwoju
użytkowania i ochrony lasów. EIL, jako międzynarodowy instytut badawczy,
skuteczniej ubiega się o środki finansowe z Unii Europejskiej na programy ba-
dawcze.

3