Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Protokołu o wybuchowych pozostałościach wojennych do Konwencji o zakazie lub ograniczeniu użycia pewnych broni konwencjonalnych, które mogą być uważane za powodujące nadmierne cierpienia lub mające niekontrolowane skutki (Protokół V), sporządzonego w Genewie dnia 28 listopada 2003 r.

Artykuł 11

Przestrzeganie


1. Każda Wysoka Umawiająca się Strona spowoduje, aby jej siły zbrojne oraz
odpowiednie agencje i ministerstwa wydały stosowne instrukcje i procedury
operacyjne a ich personel został przeszkolony zgodnie z odpowiednimi
postanowieniami niniejszego Protokołu.

2. Wysokie Umawiające się Strony zobowiązują się na zasadach dwustronnych, za
pośrednictwem Sekretarza Generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, lub
zgodnie z odpowiednimi procedurami międzynarodowymi, konsultować się
i współpracować na rzecz rozwiązania wszelkich problemów, jakie mogą powstać
w związku z interpretacją i stosowaniem postanowień niniejszego Protokołu.






8


Załącznik Techniczny


Niniejszy Załącznik Techniczny zawiera proponowane, najlepsze praktyki służące osiągnięciu
celów zawartych w Artykułach 4, 5 oraz 9 niniejszego Protokołu. Niniejszy Załącznik
Techniczny zostanie wprowadzony w życie przez Wysokie Umawiające się Strony na
zasadzie dobrowolności.
1. Ewidencja, przechowywanie i udostępnianie informacji o Niewybuchach

i Porzuconej Amunicji Wybuchowej (PAW)

(a) Ewidencjonowanie informacji: w odniesieniu do amunicji wybuchowej, która
mogła się stać Niewybuchami Państwo powinno dążyć do ewidencjonowania
następujących informacji w stopniu tak dokładnym jak to możliwe:

(i)
lokalizacja obszarów , które były celem użycia amunicji wybuchowej;
(ii) przybliżona ilość amunicji wybuchowej użytej na obszarach wymienionych
w punkcie (i);
(iii) typ i rodzaj amunicji wybuchowej użytej na obszarach wymienionych
w punkcie (i);
(iv) ogólna lokalizacja znanych i prawdopodobnych Niewybuchów.

Gdy w trakcie prowadzenia operacji Państwo było zmuszone porzucić amunicję
wybuchową, powinno ono dążyć do tego, aby pozostawić PAW w sposób bezpieczny i
pod ochroną oraz ewidencjonować informacje dotyczące tej amunicji w sposób
przedstawiony poniżej:

(v) lokalizacja PAW;
(vi) przybliżona ilość PAW w każdym określonym miejscu;
(vii) typy PAW w każdym określonym miejscu.

(b) Przechowywanie Informacji: w sytuacji, kiedy Państwo zewidencjonowało
informacje zgodnie z ustępem (a), informacje te powinny być przechowywane w
sposób umożliwiający ich odzyskanie i następnie udostępnienie zgodnie z ustępem (c).
(c) Udostępnianie informacji: informacje zewidencjonowane i przechowywane przez
Państwo zgodnie z ustępami (a) i (b) powinny, przy uwzględnieniu interesów
bezpieczeństwa i innych zobowiązań Państwa dostarczającego informacji, zostać
udostępnione zgodnie z następującymi postanowieniami:

(i) Treść

W odniesieniu do Niewybuchów udostępniane informacje powinny zawierać szczegóły
dotyczące:

(1) ogólnej lokalizacji znanych i prawdopodobnych Niewybuchów;
(2) typach i przybliżonej ilości amunicji wybuchowej użytej na stanowiących
cele obszarach ;
(3) metody identyfikowania amunicji wybuchowej, włączając w to kolor,
rozmiar i kształt oraz inne stosowne oznakowania;
(4) metody bezpiecznego pozbywania się amunicji wybuchowej.
9


W odniesieniu do PAW udostępniane informacje powinny zawierać szczegóły dotyczące:

(5) lokalizacji PAW;
(6) przybliżonej ilości PAW w każdym określonym miejscu;
(7) typów PAW w każdym określonym miejscu;
(8) metody identyfikowania PAW, włączając w to kolor, rozmiar oraz kształt;
(9) informacji o typach i metodach pakowania PAW ;
(10) stanu gotowości do użycia ;
(11) lokalizacji i rodzaju wszelkich min pułapek, o których wiadomo, że
występują na obszarze, na którym znajduje się PAW.


(ii)
Odbiorca: informacje powinny zostać udostępnione stronie lub stronom,
kontrolującym terytorium, na którym występują wybuchowe pozostałości wojenne
oraz osobom i instytucjom, odpowiadającym stronie dostarczającej informacje, które
podejmują lub będą podejmować się oczyszczania z Niewybuchów i PAW na
obszarach ich występowania oraz prowadzenia szkoleń na temat zagrożeń
powodowanych przez Niewybuchy i PAW.

(iii)
Mechanizm: państwo, o ile to możliwe, powinno wykorzystać mechanizmy
ustanowione na poziomie międzynarodowym lub lokalnym, służące udostępnianiu
informacji, takie jak UNMAS (United Nations Mine Action Service – Służba Akcji
Minowej NZ), IMSMA (Information Management System for Mine Action – System
Zarządzania Informacją dla Akcji Minowej) oraz innych agencji eksperckich, które
uznane zostaną za odpowiednie przez Państwo udostępniające informacje.

(iv) Ramy czasowe: informacje powinny zostać udostępnione tak szybko jak to możliwe,
z uwzględnieniem takich czynników jak trwające operacje wojskowe i humanitarne na
obszarach występowania wybuchowych pozostałości wojennych, dostępność
i wiarygodność informacji oraz odpowiednie kwestie dotyczące bezpieczeństwa.

2. Ostrzeganie, nauczanie na temat zagrożeń, oznakowanie, odgradzanie

i monitorowanie

Podstawowe terminy

(a) Ostrzeganie to przekazywanie w odpowiednim czasie informacji
ostrzegawczych kierowanych do ludności cywilnej z zamiarem
zminimalizowania zagrożeń powodowanych przez wybuchowe pozostałości
wojenne na obszarach ich występowania.

(b) Nauczania ludności cywilnej na temat zagrożeń powinno obejmować
programy nauczania na temat zagrożeń, służące ułatwieniu wymiany
informacji między społecznościami, dotkniętymi przez występowanie
wybuchowych pozostałości wojennych, władzami rządowymi i organizacjami
humanitarnymi, w ten sposób, aby te społeczności zostały poinformowane o
zagrożeniach pochodzących od wybuchowych pozostałości wojennych.
Programy nauczania na temat zagrożeń mają zwykle charakter działań
długoterminowych.

10

Elementy najlepszych praktyk dotyczących ostrzegania i nauczania na temat zagrożeń

(c )
Wszystkie programy dotyczące ostrzegania i nauczania na temat zagrożeń powinny
w sytuacji, kiedy to możliwe uwzględniać obowiązujące krajowe i międzynarodowe
standardy, włączając w to Standardy Międzynarodowej Akcji Minowej.

(d)
Ostrzeganie oraz nauczanie na temat zagrożeń powinny zostać zapewnione dotkniętej
przez występowanie wybuchowych pozostałości wojennych ludności cywilnej, która
obejmuje osoby cywilne żyjące na lub w sąsiedztwie obszarów, na których występują
wybuchowe pozostałości wojenne oraz osoby cywilne, które przemieszczają się przez takie
obszary.

(e)
Ostrzeganie powinno nastąpić tak szybko jak to możliwe, w zależności od
okoliczności oraz dostępnych informacji. Programy szkoleń na temat zagrożeń powinny
zastąpić programy ostrzegające, tak szybko jak to możliwe. Ostrzeganie i nauczanie na temat
zagrożeń zawsze powinno być zapewnione społecznościom dotkniętym przez występowanie
wybuchowych pozostałości wojennych najwcześniej jak to możliwe.

(f)
Strony konfliktu powinny angażować strony trzecie, takie jak organizacje
międzynarodowe i organizacje pozarządowe, w sytuacji, kiedy strony nie posiadają zasobów
oraz kwalifikacji, niezbędnych do skutecznego nauczania o zagrożeniu.

(g)
Strony konfliktu powinny, jeżeli to możliwe zapewnić dodatkowe środki na
ostrzeganie i nauczania na temat zagrożeń. rodki te mogą obejmować: zapewnienie wsparcia
logistycznego, wytworzenie materiałów służących do nauczania na temat zagrożeń, wsparcie
finansowe oraz ogólną informację kartograficzną.

Oznakowanie, odgradzanie oraz monitorowanie obszarów, na których występują wybuchowe
pozostałości wojenne

(h)
Gdy jest to możliwe, w dowolnym momencie w czasie trwania konfliktu oraz po jego
zakończeniu, tam gdzie istnieją wybuchowe pozostałości wojenne, strony konfliktu powinny
jak najwcześniej i w możliwie najszerszym zakresie zapewnić, aby obszary występowania
wybuchowych pozostałości wojennych zostały oznakowane, ogrodzone i monitorowane, w
taki sposób, aby zapewnić skuteczne wyłączenie możliwości dostępu do nich ludności
cywilnej, zgodnie z następującymi postanowieniami.

(i)
Znaki ostrzegawcze, bazujące na metodach oznakowania rozpoznawalnych przez
społeczność dotkniętą przez występowanie wybuchowych pozostałości wojennych, powinny
zostać wykorzystane do oznakowania obszarów podejrzewanych jako niebezpieczne . Znaki
oraz inne oznaczenia granic obszarów niebezpiecznych powinny, tak bardzo jak to możliwe,
być widoczne, czytelne, trwałe i odporne na skutki działania środowiska oraz powinny one w
wyraźny sposób określać, która strona oznaczonej granicy uznana jest za znajdującą się na
obszarze występowania wybuchowych pozostałości wojennych a która strona uznana została
za bezpieczną.

(j) Należy ustanowić właściwą strukturę odpowiedzialną za monitorowanie

i utrzymywanie stałych i tymczasowych systemów oznakowania, zintegrowanych

z narodowymi i lokalnymi programami nauczania na temat zagrożeń.

11


3. Ogólne środki zapobiegawcze

Państwa produkujące lub nabywające amunicję wybuchową powinny w takim wymiarze,
w jakim jest to możliwe i właściwe zapewnić, aby poniżej wymienione środki zostały
wprowadzone w życie oraz przestrzegane podczas całego cyklu użytkowania amunicji
wybuchowej.

(a) Zarządzanie produkcją amunicji

(i) Procesy produkcyjne powinny zostać zaprojektowane w ten sposób, by osiągnięta została
najwyższą niezawodność amunicji.

(ii) Procesy produkcyjne powinny podlegać certyfikowanym środkom kontroli jakości.

(iii) Podczas produkcji amunicji wybuchowej powinny być stosowane certyfikowane normy
zapewniania jakości uznane na poziomie międzynarodowym.

(iv) Badania odbiorcze powinny być przeprowadzane poprzez zastosowanie testów

z wykorzystaniem ostrego strzelania w zróżnicowanych warunkach lub poprzez inne
zatwierdzone procedury.

(v) W trakcie transakcji i transferu amunicji wybuchowej wymagane powinny być wysokie
standardy dotyczące jej niezawodności.



(b) Zarządzanie amunicją

W celu zapewnienia najlepszej możliwej długoterminowej niezawodności amunicji
wybuchowej zachęca się Państwa do stosowania norm najlepszych praktyk i procedur
operacyjnych z uwzględnieniem przechowywania, transportowania, przechowywania

w warunkach polowych oraz obchodzenia się z amunicją wybuchową zgodnie z poniżej
przedstawionymi wytycznymi.

(i) Amunicja wybuchowa, tam gdzie to konieczne, powinna być przechowywana

w chronionych obiektach lub stosownych kontenerach, chroniących amunicje wybuchową
i jej części składowe w kontrolowanym środowisku - jeżeli to konieczne.

(ii) Państwo powinno transportować amunicję wybuchową do i z obiektów produkcyjnych,
magazynowych oraz miejsc w terenie, w sposób, który minimalizuje ryzyko uszkodzenia
amunicji wybuchowej.

(iii) Gdy jest to konieczne, Państwo powinno stosować do magazynowania i transportowania
amunicji wybuchowej odpowiednie kontenery i kontrolowane środowisko.

(iv) Ryzyko eksplozji w składach powinno zostać ograniczone do minimum poprzez
zastosowanie właściwych rozwiązań w zakresie magazynowania.

12