Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym oraz niektórych innych ustaw

O C E N A S K U T K Ó W R E G U L A C J I

1. Podmioty, na które będzie oddziaływał akt normatywny
Projekt ustawy będzie oddziaływał na Bankowy Fundusz Gwarancyjny, banki krajowe,
instytucje kredytowe, oddziały banku zagranicznego, sądy upadłościowe, osoby pełniące
funkcję syndyka, klientów banków oraz Komisję Nadzoru Finansowego. W wyniku
projektowanego skrócenia dopuszczalnego terminu wypłaty środków gwarantowanych
nastąpi zmiana sytuacji prawnej Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, sądów
upadłościowych oraz osób pełniących funkcje syndyka (banki krajowe, instytucje
kredytowe, oddziały banków zagranicznych).
2. Wpływ aktu normatywnego na dochody i wydatki sektora finansów publicznych
Projekt ustawy nie będzie miał bezpośredniego wpływu na dochody i wydatki sektora
finansów publicznych. W projekcie ustawy zakłada się podwyższenie maksymalnej
stawki funduszu ochrony środków gwarantowanych o 0,15 p.p., co ma na celu
umożliwienie zrekompensowania obniżonego wskaźnika zabezpieczenia środków
gwarantowanych zasobami będącymi w dyspozycji BFG dodatkowymi środkami ex post.
Należy bowiem wskazać, że Bankowy Fundusz Gwarancyjny oszacował, iż wzrost limitu
gwarancyjnego do 100 tys. euro spowoduje spadek wskaźnika zabezpieczenia
o 0,24 – 0,27 p.p. W związku z powyższym może dojść do podwyższenia ewentualnych
kosztów uzyskania przychodów banków z tytułu powyższych obciążeń.
Wejście w życie projektowanej ustawy może spowodować dodatkowe koszty
funkcjonowania Komisji Nadzoru Finansowego – w zakresie konieczności kontroli nad
procedurą poprawności funkcjonowania baz danych związanych z deponentami. Należy
jednak zauważyć, że wydatki w części 70 – Komisja Nadzoru Finansowego finansowane
są przez podmioty nadzorowane. Nieznaczne koszty mogą być spowodowane poprzez
zaliczenie dodatkowych kosztów nadzoru do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu
przepisów prawa podatkowego. Analogiczny wpływ na dochody budżetowe może
przynieść zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów amortyzacji inwestycji
niezbędnych do poniesienia przez sektor bankowy.
3. Wpływ aktu normatywnego na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na
funkcjonowanie przedsiębiorstw

20
Projekt ustawy może pozytywnie oddziaływać na sektor przedsiębiorstw i gospodarstw
domowych. Skrócenie terminu wypłat oraz rozszerzenie zakresu pojęcia deponent poprzez
objęcie nim osób prawnych bez względu na rodzaj prowadzonej rachunkowości, powinno
wpłynąć pozytywnie na sytuację podmiotów w sytuacji niedostępności środków.
Podniesienie kwoty gwarantowanej do 100 000 euro powinno pozytywnie wpłynąć na
zwiększenie poziomu zaufania do sektora bankowego, zwłaszcza osób fizycznych oraz
sektora mikro, małych i średnich przedsiębiorstw.
Wprowadzenie w życie rozwiązań zaproponowanych w ustawie wymagać będzie od
banków określonych nakładów na wprowadzenie rozwiązań umożliwiających realizację
obowiązków w związku z tworzeniem oraz bieżącą aktualizacją listy deponentów. Należy
jednak zaznaczyć, że zaproponowane rozwiązania stanowią implementację dyrektywy, co
nie powinno wpływać negatywnie na konkurencyjność polskich banków.
4. Wpływ aktu normatywnego na rynek pracy
Projekt ustawy nie będzie miał wpływu na rynek pracy.
5. Wpływ aktu normatywnego na sytuację i rozwój regionalny
Projekt ustawy nie będzie miał wpływu na sytuację i rozwój regionalny.
6. Konsultacje
społeczne
Projekt ustawy został przekazany do zaopiniowania w ramach uzgodnień
międzyresortowych, w tym również do organizacji społeczno-zawodowych, takich jak
Związek Banków Polskich, Krajowy Związek Banków Spółdzielczych oraz Biuro
Informacji Kredytowej. Projekt ustawy został również przekazany do zaopiniowania
Bankowemu Funduszowi Gwarancyjnemu, Komisji Nadzoru Finansowego oraz
Narodowemu Bankowi Polskiemu. W trakcie uzgodnień zewnętrznych uwagi
o charakterze merytorycznym zgłoszone zostały przez Ministerstwo Sprawiedliwości,
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Komisję Nadzoru Finansowego, Narodowy Bank
Polski, Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, Generalnego Inspektora Ochrony
Danych Osobowych, Bankowy Fundusz Gwarancyjny, Związek Banków Polskich oraz
Giełdę Papierów Wartościowych.

21
Większość uwag zgłoszonych w trakcie uzgodnień zewnętrznych została uwzględniona
w przedmiotowym projekcie. Do głównych zmian, które poczyniono w projekcie,
w wyniku uzgodnień zewnętrznych, należy m.in.:
– przywrócenie wyłączenia z gwarancji Bankowego Funduszu Gwarancyjnego jednostek
organizacyjnych, które, zgodnie z treścią art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 29 września
1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.), nie są
uprawnione do sporządzania uproszczonego bilansu oraz rachunku zysków i strat –
uwagi ZBP oraz NBP;
– wskazanie, że imienne świadectwa depozytowe mogą być potwierdzeniem należności
deponenta wynikających z innych czynności bankowych – uwaga GPW;
– powrót do obecnie obowiązującej kolejności uruchamiania źródeł na wypłaty środków
gwarantowanych oraz wprowadzenie dodatkowej regulacji umożliwiającej
finansowanie pomostowe BFG z kredytu krótkoterminowego udzielonego przez NBP;
– odejście od możliwości kompensaty wierzytelności deponenta z wierzytelnością banku.

Bankowy Fundusz Gwarancyjny, opiniując ww. projekt, wyraził pogląd,
że zaproponowane zmiany podążają we właściwym kierunku. W odniesieniu do uwag
szczegółowych dotyczyły one m.in. ustawowego obowiązku przeprowadzania regularnych
kontroli funkcjonowania systemów informatycznych banków w celu zapewnienia
odpowiedniej jakości procesowi wypłat gwarancyjnych, przywrócenia mechanizmu
uruchamiania środków przeznaczonych na wypłaty, polegającego na pierwszeństwie
wykorzystywania środków z funduszu ochrony środków gwarantowanych, skorelowania
podwyższenia górnej granicy gwarancji, z obowiązkiem adekwatnego zwiększenia źródeł
finansowania działalności BFG.
Narodowy Bank Polski proponował, aby krótkoterminowy kredyt udzielany Bankowemu
Funduszowi Gwarancyjnemu przez NBP był zabezpieczony gwarancją Skarbu Państwa.
W ocenie Narodowego Banku Polskiego wątpliwości budzi również wprowadzenie
do przepisów prawa obligatoryjnego rozwiązania w postaci ustanowienia instytucji
zarządu komisarycznego w przypadku zawieszenia działalności banku. Bank centralny
wskazywał, że tak zdefiniowany kredyt NBP może nosić znamiona finansowania
monetarnego, które jest – co do zasady – zakazane przez art. 123 ust. 1 Traktatu o Unii
Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Ponadto Narodowy Bank
Polski proponował zmianę treści art. 38 ustawy o BFG odnoszącego się do wymiany

22
informacji pomiędzy BFG i pozostałymi instytucjami stabilności finansowej w Polsce.
Bank centralny wskazywał, że w obecnym brzmieniu artykuł ten daje możliwość
uzyskiwania informacji przez BFG z NBP tylko w jednym kierunku. W związku
z powyższym, Narodowy Bank Polski opowiadał się za stosownym uzupełnieniem tego
przepisu i umożliwieniem przekazywania pewnych informacji również przez BFG na
rzecz NBP.
Komisja Nadzoru Finansowego pośród wielu uwag o charakterze doprecyzowującym,
które zostały uwzględnione, wskazywała na brak uzasadnienia obligatoryjnego
ustanawiania przez KNF zarządu komisarycznego w przypadku podjęcia decyzji
o zawieszeniu działalności banku. Decyzja w przedmiocie ustanowienia w banku zarządu
komisarycznego powinna, zdaniem KNF, pozostać do jej swobodnej oceny, która
mogłaby skorzystać z tego uprawnienia w przypadku, gdy przemawiałyby za tym
konkretne przesłanki faktyczne.
Z kolei uwagi zgłoszone przez Związek Banków Polskich dotyczyły pozostawienia
obecnego uregulowania w zakresie wyłączeń podmiotowych z zakresu deponenta
jednostek organizacyjnych nieuprawnionych do sporządzania uproszczonego bilansu oraz
kompensacji wierzytelności deponenta z wierzytelnościami zawieszonego banku. Związek
Banków Polskich negatywnie odniósł się do propozycji zwiększenia maksymalnej stawki
na fundusz ochrony środków gwarantowanych z 0,4 % na 0,55 %. Ponadto zdaniem ZBP
nie ma potrzeby sporządzania codziennej listy deponentów objętych gwarancjami przez
BFG.
Giełda Papierów Wartościowych, wskazując na wątpliwości interpretacyjne dotyczące
objęcia gwarancjami Bankowego Funduszu Gwarancyjnego wierzytelności
potwierdzonych imiennymi świadectwami depozytowymi podniosła, że celowe byłoby
przesądzenie tej kwestii na poziomie ustawowym. GPW wskazywała także, aby z mocy
ustawy sporządzenie listy deponentów posiadających wierzytelności do banku wynikające
z bankowych papierów wartościowych będących przedmiotem obrotu zorganizowanego
następowało w trybie szczególnym, z uwzględnieniem dodatkowego okresu czasu
uprawniającego inwestorów do składania do banku imiennych świadectw depozytowych
(co najmniej dodatkowe 2 dni robocze od dnia upublicznienia przez właściwy organ
informacji o zawieszeniu działalności banku).

23
Na marginesie wskazać należy, że zaproponowany w dniu 12 lipca 2010 r. przez Komisję
Europejską projekt nowelizacji dyrektywy w sprawie systemów gwarantowania
depozytów zakłada dalsze skrócenie okresu wypłat do maksymalnie 7 dni roboczych, bez
możliwości przedłużenia tego okresu.
Generalny Inspektorat Ochrony Danych Osobowych wskazywał na kwestię konieczności
określenia maksymalnego okresu przechowywania danych w systemach wyliczania
środków gwarantowanych. Uwaga nie została uwzględniona w projekcie, ponieważ
powyższe kwestie regulowane są przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie
danych osobowych oraz ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe.
Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów proponował rozszerzenie zakresu
proponowanej nowelizacji o wprowadzenie postanowień zapewniających, że każde
planowane działanie Bankowego Funduszu Gwarancyjnego mające na celu udzielenie
pożyczki, gwarancji lub poręczenia na warunkach korzystniejszych od rynkowych byłoby
indywidualnie notyfikowane Komisji Europejskiej, co zapewni, iż BFG nie będzie
udzielał bezprawnej pomocy publicznej. Uwaga nie została uwzględniona, jako że
nie dotyczy ona bezpośrednio implementacji dyrektywy.
7. Zgodność z prawem Unii Europejskiej
Wprowadzone w projekcie ustawy regulacje jako wynikające z implementacji dyrektywy
są zgodne z prawodawstwem wspólnotowym.



36/10/KC

24