Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych ustaw

Druk nr 3488

Warszawa, 15 października 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-138-10



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy o prawach pacjenta
i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz
niektórych innych ustaw.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Zdrowia.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia
o zmianie ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta oraz niektórych innych
ustaw1)

Art. 1. W ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta
(Dz. U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417 i Nr 76, poz. 641 oraz z 2010 r. Nr 96, poz. 620) wprowadza
się następujące zmiany:

1) tytuł ustawy otrzymuje brzmienie:
„o prawach pacjenta, Rzeczniku Praw Pacjenta oraz o odszkodowaniach za błędy
medyczne”;

2) w art. 1 dodaje się pkt 6 w brzmieniu:
„6) zasady i tryb ustalania odszkodowania za błędy medyczne.”;

3) w art. 14:
a) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Przepisu ust. 1 nie stosuje się także do postępowania przed wojewódzką komisją
do spraw orzekania o błędach medycznych, o której mowa w art. 67e ust. 1.”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Osoby wykonujące zawód medyczny, z wyjątkiem przypadków, o których mowa
w ust. 2 pkt 1 – 3 i ust. 2a, są związane tajemnicą również po śmierci pacjenta.”;

4) w art. 26 w ust. 3 dodaje się pkt 9 i 10 w brzmieniu:
„9) wojewódzkiej komisji do spraw orzekania o błędach medycznych, o której mowa
w art. 67e ust. 1, w zakresie prowadzonego postępowania;
10) spadkobiercom w zakresie prowadzonego postępowania przed wojewódzką
komisją do spraw orzekania o błędach medycznych, o której mowa w art. 67e ust. 1.”;
                                                           
1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej, ustawę
z dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego, ustawę z dnia 5 lipca 1996 r. o zawodach
pielęgniarki i położnej, ustawę z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, ustawę z dnia
27 lipca 2001 r. o diagnostyce laboratoryjnej, ustawę z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych,
Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ustawę
z dnia 6 listopada 2008 r. o akredytacji w ochronie zdrowia, ustawę z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz
zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi i ustawę z dnia 20 maja 2010 r. o wyrobach medycznych.


5) w art. 28 po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
„2a. Opłaty, o której mowa w ust. 1, nie pobiera się w przypadku udostępniania
dokumentacji medycznej w związku z postępowaniem przed wojewódzką komisją do
spraw orzekania o błędach medycznych, o której mowa w art. 67e ust. 1.”;

6) po rozdziale 13 dodaje się rozdział 13a w brzmieniu:
„Rozdział 13a
Zasady i tryb ustalania odszkodowania za błędy medyczne
Art. 67a. 1. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do zakażenia pacjenta biologicznym
czynnikiem chorobotwórczym, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta albo śmierci
pacjenta będącego następstwem niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną:
1) diagnozy, jeżeli spowodowała ona niewłaściwe leczenie albo opóźniła właściwe
leczenie, przyczyniając się do rozwoju choroby,
2) leczenia, w tym wykonania zabiegu operacyjnego,
3) zastosowania produktu leczniczego lub wyrobu medycznego
– zwanego dalej „błędem medycznym”.
2. Przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do błędów medycznych będących następstwem
udzielania świadczeń zdrowotnych w szpitalu w rozumieniu art. 20 ustawy z dnia 30 sierpnia
1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej.

Art. 67b. 1. W przypadku:
1) zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, o których mowa w art. 67a
ust. 1 – pacjent lub jego przedstawiciel ustawowy mogą wystąpić z wnioskiem
o ustalenie błędu medycznego,
2) śmierci, o której mowa w art. 67a ust. 1 – wniosek o ustalenie błędu medycznego
mogą złożyć spadkobiercy pacjenta
– zwani dalej „podmiotami składającymi wniosek”.
2. Postępowanie przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o błędach medycznych,
o której mowa w art. 67e ust. 1:
1) zawiesza się, w przypadku toczącego się w związku z tym samym zdarzeniem
postępowania w przedmiocie odpowiedzialności zawodowej osoby wykonującej
zawód medyczny lub postępowania karnego w sprawie o przestępstwo;
2
 
 
2) nie wszczyna się, a wszczęte umarza w przypadku toczącego się w związku z tym
samym zdarzeniem albo zakończonego postępowania cywilnego w sprawie przyznania
odszkodowania lub zadośćuczynienia pieniężnego.
3. W przypadku zakończenia postępowania, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, postępowanie
przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o błędach medycznych, o której mowa
w art. 67e ust. 1, podejmuje się z urzędu.

Art. 67c. 1. Wniosek o ustalenie błędu medycznego, zwany dalej „wnioskiem”, wnosi się do
wojewódzkiej komisji właściwej ze względu na siedzibę szpitala.
2. Wniosek wnosi się w terminie 1 roku od dnia, w którym podmiot składający wniosek
dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo nastąpiła śmierć
pacjenta, o których mowa w art. 67a ust. 1, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż
3 lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące zakażeniem, uszkodzeniem ciała lub
rozstrojem zdrowia albo śmiercią pacjenta.
3. Złożenie wniosku, w wyniku którego wojewódzka komisja do spraw orzekania o błędach
medycznych, o której mowa w art. 67e ust. 1, wydała orzeczenie o błędzie medycznym,
przerywa bieg terminu przedawnienia roszczeń określony w przepisach Kodeksu cywilnego
wynikający ze zdarzeń objętych wnioskiem.
4. W przypadku śmierci pacjenta, o której mowa w art. 67a ust. 1, termin, o którym mowa
w ust. 2, nie biegnie do dnia zakończenia postępowania spadkowego.

Art. 67d. 1. Wniosek zawiera:
1) dane pacjenta:
a) imię i nazwisko,
b) datę urodzenia,
c) numer PESEL albo serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość,
jeżeli posiada;
2) imię i nazwisko przedstawiciela ustawowego albo spadkobiercy, jeżeli dotyczy;
3) adres do doręczeń;
4) dane szpitala:
a) nazwę,


b) adres siedziby oraz miejsca udzielenia świadczeń zdrowotnych;
5) uzasadnienie wniosku zawierające uprawdopodobnienie zdarzenia, którego
3
 
 
następstwem było zakażenie, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia albo śmierć
pacjenta, o których mowa w art. 67a ust. 1, oraz szkody majątkowej lub
niemajątkowej;
6) wskazanie, czy przedmiotem wniosku jest zakażenie, uszkodzenie ciała, rozstrój
zdrowia albo śmierć pacjenta, o których mowa w art. 67a ust. 1;
7) propozycję wysokości odszkodowania lub zadośćuczynienia, nie wyższą niż
określona w art. 67k ust. 7.
2. Do wniosku dołącza się:

1) dowody uprawdopodabniające okoliczności wskazane we wniosku;

2) potwierdzenie uiszczenia opłaty, o której mowa w ust. 3;
3) postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku w przypadku, o którym mowa w art. 67b
ust. 1 pkt 2.
3. Złożenie wniosku podlega opłacie w wysokości 200 zł. Opłata podlega zaliczeniu na poczet
kosztów postępowania przed wojewódzką komisją.
4. Opłatę, o której mowa w ust. 3, uiszcza się na rachunek właściwego urzędu
wojewódzkiego.
5. Wniosek niekompletny lub nienależycie opłacony jest zwracany bez rozpatrzenia
podmiotowi składającemu wniosek.
6. Kompletny i należycie opłacony wniosek wojewódzka komisja do spraw orzekania
o błędach medycznych, o której mowa w art. 67e ust. 1, przekazuje niezwłocznie szpitalowi,
z działalnością którego wiąże się wniosek. Szpital przedstawia stanowisko w terminie 21 dni
od dnia otrzymania wniosku wraz z dowodami na poparcie swojego stanowiska.
Nieprzedstawienie stanowiska jest równoznaczne z akceptacją wniosku w zakresie
dotyczącym okoliczności w nim wskazanych oraz proponowanej wysokości odszkodowania
lub zadośćuczynienia.

Art. 67e. 1. Tworzy się wojewódzkie komisje do spraw orzekania o błędach medycznych,
zwane dalej „wojewódzkimi komisjami”. Siedzibą wojewódzkiej komisji jest siedziba
właściwego urzędu wojewódzkiego.
2. Wykonywanie zadań wojewódzkiej komisji nie stanowi wykonywania władzy publicznej.
3. W skład wojewódzkiej komisji wchodzi 12 członków, w tym:
1) 6 członków posiadających co najmniej wyższe wykształcenie i tytuł magistra lub
równorzędny w dziedzinie nauk medycznych, którzy wykonują zawód medyczny
4