Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa

Druk nr 3390

Warszawa, 15 września 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-47-10



Pan

Grzegorz
Schetyna
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

-
o zmianie ustawy o świadczeniach
pieniężnych z ubezpieczenia społeczne-
go w razie choroby i macierzyństwa.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Pracy
i Polityki Społecznej.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt

U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie
choroby i macierzyństwa


Art. 1. W ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77,
poz. 512 ) w art. 11:
1) ust. 1a otrzymuje brzmienie:
„1a. Miesięczny zasiłek chorobowy, z zastrzeżeniem ust. 1b i 2,
za okres pobytu w szpitalu wynosi 70 % podstawy wymiaru
zasiłku.”;
2) po ust. 1a dodaje się ust. 1b w brzmieniu:
„1b. Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu od
15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym
w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia,
wynosi 80 % podstawy wymiaru zasiłku.”.
Art. 2. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.
09/03rch
U Z A S A D N I E N I E

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U.
z 1998 r. Nr 21, poz. 94, z późn. zm.) oraz ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r.
o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby
i macierzyństwa (Dz. U. z 2010 r. Nr 77, poz. 512), zwanej dalej „ustawą chorobową”,
pracownicy, którzy ukończyli 50 lat, otrzymują zasiłek chorobowy od 15 dnia
niezdolności do pracy, natomiast pracownicy, którzy nie ukończyli 50 roku życia,
otrzymują zasiłek chorobowy od 34 dnia niezdolności do pracy. W przypadku
niezdolności do pracy niewiążącej się z pobytem w szpitalu powyższa regulacja nie ma
znaczenia dla pracownika, gdyż miesięczny zasiłek chorobowy w przypadku
niezdolności do pracy niewiążącej się z pobytem w szpitalu stanowi 80 % podstawy
wymiaru zasiłku (w okresie ciąży – 100 %), a okres pobierania zasiłku chorobowego
i wynagrodzenia za czas choroby wynosi łącznie 182 dni, zaś w przypadku gruźlicy lub
w okresie ciąży 270 dni. Jednakże w przypadku, gdy choroba pracownika wiąże się
z pobytem w szpitalu – istotne znaczenie ma dla niego fakt, czy w okresie pobytu
w szpitalu pobiera wynagrodzenie za czas choroby czy zasiłek chorobowy. Bowiem
zgodnie z obowiązującymi przepisami za okres pobytu w szpitalu przysługuje
pracownikowi miesięczny zasiłek chorobowy stanowiący 70 % podstawy wymiaru
zasiłku, natomiast w przypadku pobierania wynagrodzenia za czas choroby pracownik
otrzymuje 80 % wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy z powodu choroby, bez
względu na to, czy jego choroba jest związana z pobytem w szpitalu, czy też nie.
Z uwagi na fakt, że omawiane przepisy dotyczą pracowników, czyli jednolitej grupy
ubezpieczonych, został podniesiony zarzut dyskryminacji ze względu na wiek
pracownika.
W świetle powyższego jest konieczna zmiana przepisów mająca na celu zrównanie
sytuacji prawnej pracowników w zakresie wysokości wypłat chorobowych w czasie
pobytu w szpitalu.
Propozycja zmierza w kierunku usunięcia różnic w wysokości wypłacanych świadczeń
związanych z niezdolnością do pracy dla pracowników w ten sposób, aby wszyscy
pracownicy w okresie pobytu w szpitalu dostawali jednakowe procentowo świadczenia
(z wyjątkiem osób uprawnionych do 100 % świadczeń). Zatem proponuje się
wprowadzenie nowelizacji ustawy chorobowej polegającej na zwiększeniu wymiaru


zasiłków chorobowych przysługujących pracownikom powyżej 50 roku życia z 70 % do
80 % w okresie od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym. Takie
procentowe zrównanie wysokości świadczeń doprowadziłoby do sytuacji, w której
pracownicy mający taką samą podstawę wymiaru zasiłku (identyczne składniki
wynagrodzenia) otrzymywaliby takie same świadczenia – bez względu na to, czy jest
im wypłacane wynagrodzenie za czas choroby czy zasiłek chorobowy.
Pracownicy w wieku powyżej 50 lat, których niezdolność do pracy wiąże się z pobytem
w szpitalu w okresie od 15 do 33 dnia choroby, nie będą dzięki temu dyskryminowani
ze względu na wiek, a ponadto wszyscy pracownicy będą mieli wypłacane świadczenia
za okres pobytu w szpitalu w tej samej procentowo wysokości.
Zmiana wysokości zasiłku chorobowego w związku z pobytem w szpitalu dotyczy
wyłącznie pracowników.
Przyjęto założenie, że projektowana zmiana wejdzie w życie od dnia 1 stycznia 2011 r.
Jest to uzasadnione sytuacją budżetu państwa, w którym nie uwzględniono wzrostu
wydatków sektora finansów publicznych z tytułu zwiększonych zasiłków chorobowych
w 2010 r.
Projekt ustawy nie podlega procedurze notyfikacji w rozumieniu przepisów
rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu
funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239,
poz. 2039, z późn. zm.).
Projekt ustawy nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414, z późn. zm.) projekt ustawy został
zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Pracy i Polityki
Społecznej. W trybie tej ustawy nie wpłynęły zgłoszenia zainteresowania pracami nad
projektowaną ustawą.
Projekt ustawy został opracowany przez Rządowe Centrum Legislacji na podstawie
założeń do projektu ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych
z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, przyjętych przez Radę
Ministrów w dniu 23 kwietnia 2010 r.

2


OCENA
SKUTKÓW
REGULACJI

1. Podmioty, na które oddziałuje ustawa
Podmiotami, na które będzie oddziaływać projektowana ustawa, są ubezpieczeni
oraz płatnicy zasiłków chorobowych, czyli pracodawcy i Zakład Ubezpieczeń
Społecznych.

2. Konsultacje społeczne
Projekt ustawy został przekazany do konsultacji następującym partnerom
społecznym:
Organizacje pracodawców:
1) Business Centre Club – Związek Pracodawców,
2) Polska Konfederacja Pracodawców Prywatnych Lewiatan,
3) Konfederacja Pracodawców Polskich,
4) Związek Rzemiosła Polskiego,
5) Krajowa Izba Gospodarcza.
Organizacje związkowe:
1) Komisja Krajowa NSZZ „Solidarność”,
2) Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych,
3) Forum Związków Zawodowych.
Projekt ustawy i uwagi partnerów społecznych zostały zamieszczone na stronie
internetowej Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej.
Do projektu ustawy uwagi zgłosiły organizacje związkowe, z niezadowoleniem
przyjmując przedłożony im projekt. Ogólnopolskie Porozumienie Związków
Zawodowych przypomniało, że poparło pierwotny projekt nowelizacji zmierzający
do podniesienia wysokości zasiłku chorobowego za okres pobytu w szpitalu do
80 % podstawy wymiaru zasiłku i wskazało, że nie do zaakceptowania jest
propozycja zawarta w projekcie ustawy z dnia 6 maja 2010 r. Natomiast NSZZ
„Solidarność” opowiedział się za podniesieniem zasiłku chorobowego za okres

3