Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw

2. Zadania, o których mowa w ust. 1, są finansowane odpowiednio przez:
1) Inspekcję Transportu Drogowego z budżetu państwa - w zakresie urządzeń określonych
w ust. 1 pkt 1.”;
2) właściwe jednostki samorządu terytorialnego oraz straże gminne (miejskie) - w zakresie
urządzeń określonych w ust. 1 pkt 2.”;
2)
w art. 40c:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. W przypadku stwierdzenia, że pojazd przekracza dopuszczalną masę całkowitą,
naciski osi lub wymiary, a przejazd pojazdu odbywa się bez zezwolenia wymaganego
przepisami o ruchu drogowym albo niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu,
funkcjonariusz Policji oraz właściwy ze względu na miejsce kontroli wojewódzki
inspektor transportu drogowego ma prawo wymierzania i pobierania kary pieniężnej
ustalonej zgodnie z art. 13g ust. 2, z zastrzeżeniem ust. 1a.”;
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a i 1b w brzmieniu:
„1a. Decyzję administracyjną, o wymierzeniu kary pieniężnej, o której mowa
w ust. 1, wojewódzki inspektor transportu drogowego wydaje na podstawie niniejszej
ustawy w imieniu zarządcy drogi, po której wykonywany był przejazd pojazdem
nienormatywnym bez wymaganego zezwolenia określonego przepisami o ruchu
drogowym albo niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu.
1b. Po wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1a, wojewódzki inspektor transportu
drogowego przekazuje dokumenty z przeprowadzonej kontroli zarządcy drogi,
w imieniu którego wydana została decyzja administracyjna o wymierzeniu kary
pieniężnej.”;
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Od decyzji o wymierzeniu kary pieniężnej, o której mowa w ust. 1, przysługuje
odwołanie do organu nadrzędnego w stosunku do organu, który karę tę wymierzył,
w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia, z zastrzeżeniem ust. 3.”;
d) dodaje
się ust. 3 w brzmieniu:
„3. Od decyzji administracyjnej, o której mowa w ust. 1a, przysługuje odwołanie
do organu nadrzędnego w stosunku do organu, w imieniu którego została wydana
decyzja.”.

Art. 4.
W ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia
(Dz.U. z 2008 r. Nr 133, poz. 848, Nr 214, poz. 1344 i Nr 237, poz. 1651) w art. 97 § 1 otrzymuje
brzmienie:
„§ 1. W postępowaniu mandatowym, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, funkcjonariusz uprawniony
do nakładania grzywny w drodze mandatu karnego może ją nałożyć jedynie, gdy:
1) schwytano
sprawcę wykroczenia na gorącym uczynku lub bezpośrednio po popełnieniu
wykroczenia;
2) stwierdzi
popełnienie wykroczenia naocznie pod nieobecność sprawcy, a nie zachodzi
wątpliwość co do sprawcy wykroczenia;
3) stwierdzi popełnienie wykroczenia za pomocą przyrządu kontrolno-pomiarowego
lub urządzenia rejestrującego, a sprawca nie został schwytany na gorącym uczynku
lub bezpośrednio potem i nie zachodzi wątpliwość co do sprawcy wykroczenia;
- w tym także, w razie potrzeby, po przeprowadzeniu w niezbędnym zakresie czynności
wyjaśniających, podjętych niezwłocznie po ujawnieniu wykroczenia. Nałożenie grzywny w drodze
mandatu karnego nie może nastąpić po upływie 14 dni od daty ujawnienia czynu w wypadku,
o którym mowa w pkt 1, 60 dni w wypadku, o którym mowa w pkt 2, oraz 60 dni w wypadku,
o którym mowa w pkt 3.”.

 
5
Art. 5.
W ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2007 r. Nr 125,
poz. 874, z pó n. zm.6)) wprowadza się następujące zmiany:
1)
w art. 50:
a)
pkt 3 otrzymuje brzmienie:
„3) przestrzegania przepisów ruchu drogowego w zakresie i na zasadach określonych
w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym.”;
b)
pkt 8 otrzymuje brzmienie:
„8) rodzaju używanego paliwa poprzez pobranie próbek paliwa z pojazdu.”;
2)
art. 50a otrzymuje brzmienie:
„Art. 50a. Minister właściwy do spraw transportu, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb kontroli,
o której mowa w art. 50 pkt 8, uwzględniając sposób przeprowadzenia kontroli i badania
próbek rodzaju używanego paliwa.
3)
w art. 51:
a)
ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Główny Inspektor Transportu Drogowego koordynuje, nadzoruje i kontroluje
działalność wojewódzkich inspektorów transportu drogowego oraz nadzoruje wykonanie
w roku budżetowym planów rzeczowo-finansowych w części dotyczącej wojewódzkich
inspektoratów transportu drogowego.”;
b)
ust. 5 i 6 otrzymują brzmienie:
„5. Czynności związane z realizacją zadań określonych w art. 50 w zakresie określonym
w art. 68-75 wykonują inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego, zwani dalej
„inspektorami”.
6. W sprawach związanych z wykonywaniem zadań i kompetencji Inspekcji organem
właściwym jest:
1) Główny Inspektor – w sprawach związanych z kontrolą przestrzegania przepisów
ruchu drogowego przez kierujących pojazdami, w zakresie o którym mowa
w art. 129g ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
2)
wojewódzki inspektor – w pozostałych sprawach.”;
4)
w art. 52:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Główny Inspektor kieruje Inspekcją przy pomocy podległego mu Głównego
Inspektoratu Transportu Drogowego oraz delegatur terenowych Głównego Inspektoratu
Transportu Drogowego, zwanych dalej „delegaturami”.”;
b)
po ust. 1 dodaje się ust. 1a-1c w brzmieniu:
„1a. Główny Inspektor może sprawę należącą do właściwości delegatury przejąć
lub przekazać do załatwienia innej delegaturze albo sprawę należącą do swojej
właściwości przekazać do załatwienia wskazanej delegaturze.
1b. Delegaturami kierują naczelnicy delegatur. Decyzje i postanowienia w sprawach
z zakresu właściwości delegatur oraz w sprawach przekazanych do załatwienia
przez Głównego Inspektora naczelnicy delegatur wydają w imieniu Głównego
Inspektora.
1c. Obsługę delegatury zapewnia wojewódzki inspektorat transportu drogowego będący
jej siedzibą.”;
c)
ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Prezes Rady Ministrów, w drodze zarządzenia, nadaje statut Głównemu
Inspektoratowi Transportu Drogowego, w którym określa organizację Głównego
Inspektoratu Transportu Drogowego i jego delegatur, w tym terytorialny zasięg działania
delegatur oraz wojewódzkie inspektoraty transportu drogowego będące ich siedzibami.”;
 
6
5)
w art. 53 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Zastępcę wojewódzkiego inspektora powołuje i odwołuje wojewoda na wniosek
wojewódzkiego inspektora w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem Transportu Drogowego.”;
6)
w art. 54 ust. 2 w pkt 10 kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 11 i 12 w brzmieniu:
„11) wykonuje zadania Inspekcji dotyczące kontroli i nadzoru nad przestrzeganiem przepisów
ruchu drogowego przez kierujących pojazdami w zakresie, o którym mowa
w art. 129g ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym;
12) uzgadnia opracowane przez wojewodów projekty rocznych planów
rzeczowo-finansowych w części dotyczącej wojewódzkich inspektoratów transportu
drogowego.”;
7)
w art. 70 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Inspektor wykonuje czynności kontrolne w obecności kontrolowanego albo osoby
przez niego upoważnionej, a w przypadku, o którym mowa w ust. 1a, w obecności
kierowcy.”;
8)
art. 71 otrzymuje brzmienie:
„Art. 71. Zatrzymanie pojazdu do kontroli może być dokonane tylko przez umundurowanego
inspektora.”;
9)
w art. 76 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Zatrudnienie pracownika Inspekcji na stanowisku inspektora poprzedzone jest praktyką
w ramach kursu specjalistycznego zakończonego egzaminem kwalifikacyjnym,
z zastrzeżeniem art. 76a ust. 3.”;
10) art. 76a otrzymuje brzmienie:
„Art. 76a. 1. Uprawnienia kontrolne inspektorów Inspekcji Transportu Drogowego
przysługują również pracownikom Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego
przy spełnieniu warunków, o których mowa w art. 71 i art. 76 ust. 1.
2. Do pracowników Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego, o których mowa
w ust. 1, przepisy art. 55 i 56, art. 69 ust. 1 i 1a, art. 70 i 71 oraz art. 73 i 74 stosuje
się odpowiednio.
3. Decyzję o skierowaniu pracownika Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego
na egzamin kwalifikacyjny, o którym mowa w art. 76 ust. 1 pkt 6, podejmuje
Główny Inspektor. W takim przypadku, skierowanie na egzamin kwalifikacyjny, o którym
mowa w art. 76 ust. 1 pkt 6, nie wymaga odbycia przez pracownika kursu
specjalistycznego oraz praktyki w ramach tego kursu.”;
11) art. 79 otrzymuje brzmienie:
„Art. 79. 1. Inspektorzy podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych
korzystają z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych.
2. Inspektorzy podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych mają prawo:
1)
żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych oraz organów administracji
rządowej i samorządu terytorialnego, które w zakresie swojego działania obowiązane
są nieodpłatnie udzielić żądanej pomocy w ramach obowiązujących przepisów prawa;
2) zwracania
się do przedsiębiorców, jednostek organizacyjnych i organizacji społecznych,
a w nagłych wypadkach również do każdej osoby, o udzielenie niezbędnej pomocy
w ramach obowiązujących przepisów prawa.
3. Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do pracowników Głównego Inspektoratu
Transportu Drogowego, o których mowa w art. 76a ust. 1.”;
 
7
12) w art. 93:
a)
ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Uprawnieni do kontroli, o których mowa w art. 89 ust. 1, mają prawo nałożyć
na wykonującego przewozy drogowe lub inne czynności związane z tym przewozem
karę pieniężną, w drodze decyzji administracyjnej, z zastrzeżeniem ust. 9a-9c.”;
b)
ust. 9 otrzymuje brzmienie:
„9. Uprawnieni do kontroli, o których mowa w art. 89 ust. 1, nakładają w drodze decyzji
administracyjnej na podmiot wykonujący inne czynności związane z przewozem karę
pieniężną, o której mowa w art. 92 ust. 1, jeżeli okoliczności sprawy i dowody
jednoznacznie wskazują, że podmiot ten miał wpływ lub godził się na powstanie
naruszenia obowiązków lub warunków przewozu drogowego, z zastrzeżeniem
ust. 9a-9c.”;
c)
po ust. 9 dodaje się ust. 9a-9c w brzmieniu:
„9a. Funkcjonariusz Policji, który ujawni naruszenie, za które niniejsza ustawa
przewiduje karę pieniężną, przekazuje dokumenty z przeprowadzonej kontroli
właściwemu ze względu na miejsce kontroli wojewódzkiemu inspektorowi transportu
drogowego.
9b. W przypadku, o którym mowa w ust. 9a, postępowanie administracyjne prowadzi
i decyzję administracyjną o nałożeniu kary pieniężnej wydaje wojewódzki inspektor
transportu drogowego.
9c. Przepisów ust. 9a i 9b nie stosuje się w przypadku ujawnienia przez funkcjonariusza
Policji naruszenia za które niniejsza ustawa przewiduje karę pieniężną, popełnionego
przez zagranicznego przewo nika drogowego.”;
d) dodaje
się ust. 11 w brzmieniu:
„11. Do kar, o których mowa w ust. 10, nie stosuje się przepisów ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60,
z pó n. zm.7)).”.

Art. 6.
Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 50a ustawy
z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym zachowują moc do dnia wejścia
w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 50a tej ustawy w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak, niż do dnia 31 grudnia 2010 r.

Art. 7.
1. Postępowania w sprawach o nałożenie kary pieniężnej za wykonywanie przejazdu
pojazdem nienormatywnym bez wymaganego zezwolenia określonego przepisami o ruchu
drogowym albo niezgodnie z warunkami podanymi w zezwoleniu, wszczęte przez inspektorów
Inspekcji Transportu Drogowego na podstawie art. 40c ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach
publicznych przed dniem wejścia niniejszej ustawy w życie, prowadzone będą na podstawie
przepisów obowiązujących w dniu wszczęcia postępowania.
2. Postępowania w sprawach o nałożenie kary pieniężnej za naruszenia, za które ustawa
z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym przewiduje karę pieniężną, ujawnione
przez funkcjonariuszy Policji przed dniem 1 stycznia 2011 r., prowadzone będą na podstawie
przepisów obowiązujących w dniu ujawnienia naruszenia.

 
8
Art. 8.
Postępowania w sprawach o wykroczenia dotyczące naruszeń przepisów ruchu drogowego
w zakresie przekraczania dopuszczalnej prędkości lub niestosowania się do sygnałów świetlnych,
popełnionych przed dniem 1 lipca 2011 r. prowadzone będą na podstawie przepisów
obowiązujących w dniu popełnienia wykroczenia.

Art. 9.
W terminie do dnia 31 grudnia 2010 r.:
1) właściwi zarządcy dróg usuną urządzenia rejestrujące oraz obudowy na te urządzenia
zainstalowane w pasie dróg publicznych eksploatowane przez podmioty inne niż Policja,
zarządcy dróg, straże gminne (miejskie) oraz Inspekcja Transportu Drogowego;
2) Komendant
Główny Policji, zarządcy dróg oraz komendanci straży gminnych (miejskich)
przekażą Głównemu Inspektorowi Transportu Drogowego wykazy stacjonarnych urządzeń
rejestrujących oraz obudów na te urządzenia zainstalowanych w pasie dróg publicznych
odpowiednio przez: Policję, zarządców dróg oraz straże gminne (miejskie), ze wskazaniem
typu (modelu) zainstalowanego urządzenia rejestrującego lub obudowy na to urządzenie,
szczegółowym określeniem miejsca ich instalacji oraz opisem infrastruktury technicznej
towarzyszącej instalacji, a także wyszczególnieniem znajdującego się w ich posiadaniu
wyposażenia technicznego niezbędnego do eksploatacji wyżej wymienionych urządzeń
obejmującego klucze oraz hasła (kody) dostępu.

Art. 10.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 30 dni od dnia ogłoszenia ustawy z wyjątkiem:
1)
art. 5 pkt 12 w zakresie dotyczącym art. 93 ust.1 oraz ust. 9-9c
- który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.;
2)
art. 1 pkt 6 w zakresie dotyczącym art. 129g ust. 1-3 oraz art. 129h ust. 1-4;
3)
art. 3 pkt 1 w zakresie dotyczącym art. 20c;
- które wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2011 r.

-------------------------------------------------------------

1) Niniejszą ustawą zmienia się ustawy: ustawę z dnia 20 maja 1971 r. - Kodeks wykroczeń,
ustawę z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, ustawę z dnia 20 czerwca 1997 r. -
Prawo o ruchu drogowym, ustawę z dnia 24 sierpnia 2001 r. - Kodeks postępowania
w sprawach o wykroczenia i ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym.
2)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2005 r. Nr 109,
poz. 925, Nr 175, poz. 1462, Nr 179, poz. 1486 i Nr 180, poz. 1494 i 1497, z 2006 r. Nr 17,
poz. 141, Nr 104, poz. 708, poz. 711, Nr 190, poz. 1400, Nr 191, poz. 1410 i Nr 235,
poz. 1701, z 2007 r. Nr 52, poz. 343, Nr 57, poz. 381, Nr 99, poz. 661, Nr 123, poz. 845
i Nr 176, poz. 1238, z 2008 r. Nr 37, poz. 214, Nr 100, poz. 649, Nr 163, poz. 1015, Nr 209,
poz. 1320, Nr 220, poz. 1411 i 1426, Nr 223, poz. 1461 i 1462 i Nr 234, poz. 1573 i 1574,
z 2009 r. Nr 3, poz. 11, Nr 18, poz. 97, Nr 79, poz. 663, Nr 91, poz. 739, Nr 92, poz. 753,
Nr 97, poz. 802 i 803, Nr 98, poz. 817 i Nr 168, poz. 1323 oraz z 2010 r. Nr 40, poz. 230
i Nr 43, poz. 246.
3)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2007 r. Nr 176,
poz. 1238 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 218, poz. 1391, Nr 227, poz. 1505 i Nr 234,
poz. 1574, z 2009 r. Nr 18, poz. 97, Nr 31, poz. 206, Nr 86, poz. 720 i Nr 98 poz. 817
oraz z 2010 r. Nr 43, poz. 246.
4)
Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2007 r. Nr 23,
poz. 136 i Nr 192, poz. 1381, z 2008 r. Nr 54, poz. 326, Nr 218, poz. 1391 i Nr 227,
poz. 1505 oraz z 2009 r. Nr 19, poz. 100 i 101, Nr 86, poz. 720 i Nr 168, poz. 1323.
 
9