Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 181 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej w Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r.

Druk nr 304

Warszawa, 6 marca 2008 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-25-08



Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy


-
o ratyfikacji Konwencji Nr 181
Międzynarodowej Organizacji Pracy
dotyczącej prywatnych biur
pośrednictwa pracy, przyjętej w
Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanych regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Jednocześnie uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu
w tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister Spraw
Zagranicznych i Minister Pracy i Polityki Społecznej.


(-) Donald Tusk
Projekt

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
PREZYDENT RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
podaje do powszechnej wiadomości:


W dniu 19 czerwca 1997 r. została przyjęta w Genewie Konwencja Nr 181
Międzynarodowej Organizacji Pracy dotycząca prywatnych biur pośrednictwa pracy.
Po zapoznaniu się z powyższą Konwencją, w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej
oświadczam, że:
– została ona uznana za słuszną zarówno w całości, jak i każde z postanowień w niej
zawartych,
– postanowienia Konwencji są przyjęte, ratyfikowane i potwierdzone,
– będą niezmiennie zachowywane.
Na dowód czego wydany został akt niniejszy, opatrzony pieczęcią Rzeczypospolitej
Polskiej.

Dano w Warszawie dnia



PREZYDENT

RZECZYPOSPOLITEJ
POLSKIEJ


PREZES RADY MINISTRÓW



02/29zb


U S T A W A
z dnia

o ratyfikacji Konwencji Nr 181 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej
prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej w Genewie w dniu 19 czerwca
1997 r.

Art. 1. Wyraża się zgodę na dokonanie przez Prezydenta
Rzeczypospolitej Polskiej ratyfikacji Konwencji Nr 181 Międzynarodowej
Organizacji Pracy dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej
w Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r.

Art. 2. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.


02/30zb
U Z A S A D N I E N I E

I. Konwencja Nr 181 została przyjęta w dniu 19 czerwca 1997 r. na 85. sesji
Konferencji Ogólnej Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP). Konwen-
cja weszła w życie dnia 10 maja 2000 r.
Konwencja, według stanu na dzień 25 stycznia 2008 r., została ratyfiko-
wana przez 20 państw, w tym przez 10 państw należących do Unii Euro-
pejskiej (Belgia, Bułgaria, Czechy, Finlandia, Hiszpania, Królestwo Nider-
landów, Litwa, Portugalia, Węgry i Włochy).

II. Artykuł 1 definiuje pojęcia: „prywatne biuro pośrednictwa pracy”, „pracow-
nik” oraz „przetwarzanie danych osobowych pracowników”.
Artykuł 2 stanowi, że Konwencja ma zastosowanie do wszystkich prywat-
nych biur pośrednictwa pracy, do wszystkich kategorii pracowników
i wszystkich gałęzi działalności gospodarczej, z wyjątkiem rekrutacji
i pośrednictwa pracy marynarzy. Konwencja pozwala na zakazanie pry-
watnym biurom pośrednictwa pracy zajmowania się pewnymi kategoriami
pracowników lub gałęziami działalności gospodarczej oraz wyłączenie
pracowników pewnych gałęzi działalności gospodarczej, lub ich części,
z zakresu stosowania Konwencji lub pewnych jej postanowień.
Artykuł 3 nakłada obowiązek określenia statusu prawnego prywatnych biur
pośrednictwa pracy oraz warunków do prowadzenia przez nie działalności.
Artykuł 4 zobowiązuje do zapewnienia pracownikom rekrutowanym przez
prywatne biura pośrednictwa pracy prawa do wolności związkowej i do ro-
kowań zbiorowych.
Artykuł 5 stanowi o zapewnieniu zasady równego traktowania w dostępie
do zatrudnienia oraz niedyskryminacji pracowników.
Artykuł 6 ustanawia zasady przetwarzania przez prywatne biura pośred-
nictwa pracy danych osobowych pracowników.

2
Artykuł 7 ustanawia zasadę bezpłatnego świadczenia usług przez prywat-
ne biura pośrednictwa pracy.
Artykuł 8 zobowiązuje Członka do zapewnienia właściwej ochrony i zapo-
biegania nadużyciom w stosunku do pracowników migrujących rekrutowa-
nych lub udostępnianych na Jego terytorium przez prywatne biura pośred-
nictwa pracy.
Artykuł 9 stanowi, że zakazane jest korzystanie i zapewnianie dzieci do
pracy.
Artykuł 10 zobowiązuje państwa-strony do zapewnienia odpowiedniego
mechanizmu i procedur dla rozpatrywania skarg, zarzucanych nadużyć
i oszukańczych praktyk dotyczących działalności prywatnych biur pośred-
nictwa pracy.
Artykuł 11 stanowi o obowiązku zapewnienia właściwej ochrony pracowni-
kom agencji pracy tymczasowej w odniesieniu do następujących kwestii:
rokowania zbiorowe, minimalne płace, czas pracy i inne warunki pracy,
ustawowe świadczenia z ubezpieczenia społecznego, dostęp do szkole-
nia, ochrona w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia zawodowego, odszko-
dowania w przypadku wypadków lub chorób zawodowych, odszkodowania
w przypadku niewypłacalności i ochrona roszczeń pracowników, ochrona
i świadczenia macierzyńskie oraz ochrona i świadczenia rodzicielskie.
Artykuł 12 zobowiązuje do określenia i wyznaczenia stosownych obowiąz-
ków prywatnym biurom pośrednictwa pracy świadczącym usługi
w zakresie pracy tymczasowej w odniesieniu do tych samych kwestii,
o których mowa w artykule 11.
Artykuł 13 stanowi o relacjach między prywatnymi biurami pośrednictwa
pracy a publicznymi służbami zatrudnienia, o prawie władzy publicznej do
decydowania w kwestiach polityki rynku pracy oraz do korzystania lub
kontroli wykorzystania publicznych funduszy przeznaczonych na realizację
tej polityki, obowiązku prywatnych biur pośrednictwa pracy do przekazy-
wania informacji na temat swojej działalności oraz obowiązku władz pu-
blicznych do gromadzenia i rozpowszechniania otrzymywanych danych.