Rządowy projekt ustawy o ratyfikacji Konwencji Nr 181 Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej prywatnych biur pośrednictwa pracy, przyjętej w Genewie w dniu 19 czerwca 1997 r.

2. W przypadkach, gdy pracownicy w jednym kraju są rekrutowani do
pracy w innych, zainteresowani Członkowie, rozważą w celu zapobiegania
nadużyciom i oszukańczym praktykom w rekrutowaniu, pośrednictwie
i zatrudnieniu, zawarcie umów dwustronnych.


Artykuł 9

Członek podejmie działania w celu zapewnienia, że prywatne biura
pośrednictwa pracy nie korzystają ani nie zapewniają dzieci do pracy.


Artykuł 10

Właściwa władza zapewni, że istnieje odpowiedni mechanizm
i procedury, obejmujące jeżeli to właściwe, najbardziej reprezentatywne
organizacje pracodawców i pracowników, dla rozpatrywania skarg, zarzucanych
nadużyć i oszukańczych praktyk dotyczących działalności prywatnych biur
pośrednictwa pracy.


Artykuł 11

Członek, zgodnie z ustawodawstwem i praktyką krajową, podejmie
niezbędne środki w celu zapewnienia właściwej ochrony pracownikom
zatrudnionym przez
prywatne biura pośrednictwa pracy, o czym mowa
w artykule 1 ustęp 1b) powyżej, w odniesieniu do następujących kwestii:
a) wolność zrzeszania się,
b) rokowani a zbiorowe,
c) minimalne płace,
d) czas pracy i inne warunki pracy,
e) ustawowe świadczenia z ubezpieczenia społecznego,
f) dostęp do szkolenia,
7
g) bezpieczeństwo i zdrowie zawodowe,
h) odszkodowania w przypadku wypadków lub chorób zawodowych,
i) odszkodowania w przypadku niewypłacalności i ochrona roszczeń
pracowników,
j) ochrona i świadczenia macierzyńskie oraz ochrona i świadczenia
rodzicielskie.

Artykuł 12

Członek określi i wyznaczy zgodnie z ustawodawstwem i praktyką
krajową stosowne obowiązki prywatnych biur pośrednictwa pracy świadczących
usługi określone w artykule 1 ustęp 1b i użytkownika przedsiębiorstwa,
w odniesieniu do następujących kwestii:
a) rokowania zbiorowe,
b) minimalne płace,
c) czas pracy i inne warunki pracy,
d) ustawowe świadczenia z ubezpieczenia
społecznego,
e) dostęp do szkolenia,
f) ochrona w zakresie bezpieczeństwa i zdrowia zawodowego,
g) odszkodowania w przypadku wypadków lub chorób zawodowych,
h) odszkodowania w przypadku niewypłacalności i ochrona roszczeń
pracowników,
i) ochrona i świadczenia macierzyńskie oraz ochrona i świadczenia
rodzicielskie.

Artykuł 13

1. Członek, zgodnie z ustawodawstwem i praktyką krajową
oraz po konsultacjach
z
najbardziej reprezentatywnymi organizacjami
pracodawców i
pracowników, będzie formułował, zapewniał i dokonywał
okresowego przeglądu warunków dla promowania współpracy między
publiczną służbą zatrudnienia i prywatnymi biurami pośrednictwa pracy.
8
2. Warunki, o których mowa w ustępie 1 powyżej będą oparte na
zasadzie,
że władze publiczne będą miały prawo decydowania
w następujących kwestiach:
a) formułowanie polityki rynku pracy,
b) korzystanie lub kontrola wykorzystania publicznych funduszy
przeznaczonych na realizację tej polityki.

3. Prywatne biura pośrednictwa pracy będą, w określonych przez
właściwą władzę odstępach czasu, przekazywać jej, z zachowaniem ich
poufnego charakteru, wymagane przez nią informacje:
a) aby właściwa władza była świadoma struktury i działań
prywatnych biur pośrednictwa pracy zgodnie z warunkami
krajowymi i praktyką;
b) dla celów statystycznych.

4. Właściwa władza będzie zbierała i, w regularnych odstępach czasu,
rozpowszechniała te informacje.

Artykuł 14

1. Postanowienia niniejszej Konwencji będą stosowane w drodze
ustawodawstwa lub przepisów, albo w każdy inny sposób zgodny z praktyką
krajową, taki jak decyzje sądowe, orzeczenia arbitrażowe lub układy zbiorowe.

2. Kontrola realizowania postanowień wprowadzających w życie
niniejszą Konwencję będzie zapewniona przez służby inspekcji pracy lub inne
właściwe władze publiczne.

3. Stosowne środki, w tym kary jeżeli to właściwe, będą zapewnione
i
skutecznie stosowane w przypadku naruszania postanowień niniejszej
Konwencji.


9
Artykuł 15

Postanowienia niniejszej Konwencji nie będą naruszały korzystniej-
szych postanowień stosowanych do pracowników rekrutowanych, dostęp-
nianych lub
zatrudnianych przez prywatne biura pośrednictwa pracy,
przewidzianych w innych międzynarodowych konwencjach pracy.

Artykuł 16

Niniejsza Konwencja rewiduje Konwencję Nr 96 dotyczącą płatnych
biur pośrednictwa pracy (zrewidowaną), z 1949 r oraz Konwencję Nr 34
dotyczącą płatnych biur pośrednictwa pracy, z 1933 r.

Artykuł 17

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zostanie
poinformowany o formalnych ratyfikacjach niniejszej Konwencji w celu ich
zarejestrowania.

Artykuł 18

1. Niniejsza Konwencja będzie obowiązywała tylko tych Członków
Międzynarodowej Organizacji Pracy, których ratyfikacje zostaną zarejestrowane
przez Dyrektora Generalnego Międzynarodowego Biura Pracy.

2.
Wejdzie ona w życie po upływie 12 miesięcy od daty
zarejestrowania przez Dyrektora Generalnego ratyfikacji niniejszej Konwencji
przez dwóch Członków.

3. Następnie, Konwencja ta wejdzie w życie dla każdego Członka po
upływie 12 miesięcy od daty zarejestrowania jego ratyfikacji.


10
Artykuł 19

1. Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, może ją
wypowiedzieć po upływie dziesięciu lat od daty początkowego wejścia jej w
życie aktem przekazanym Dyrektorowi Generalnemu Międzynarodowego Biura
Pracy przez niego zarejestrowanym. Wypowiedzenie to nabierze mocy dopiero
po upływie jednego roku od daty jego zarejestrowania.

2. Każdy Członek, który ratyfikował niniejszą Konwencję, a który
w ciągu roku po upływie dziesięcioletniego okresu, wymienionego
w poprzednim ustępie, nie skorzystał z prawa wypowiedzenia przewidzianego
w niniejszym artykule, będzie związany postanowieniami niniejszej Konwencji
na nowy okres dziesięciu lat i następnie będzie mógł ją wypowiedzieć po
upływie każdego okresu dziesięciu lat z zachowaniem warunków
przewidzianych w niniejszym artykule.

Artykuł 20

1. Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy zawiadomi
wszystkich Członków Międzynarodowej Organizacji Pracy o zarejestrowaniu
wszystkich ratyfikacji i aktów wypowiedzenia przekazanych mu przez Członków
Organizacji.

2. Zawiadamiając Członków Organizacji o zarejestrowaniu drugiej
zgłoszonej mu ratyfikacji, Dyrektor Generalny zwróci uwagę Członków
Organizacji na datę wejścia w życie niniejszej Konwencji.


Artykuł 21

Dyrektor Generalny Międzynarodowego Biura Pracy udzieli
Sekretarzowi Generalnemu Organizacji Narodów Zjednoczonych w celu
zarejestrowania. zgodnie z artykułem 102 Karty Narodów Zjednoczonych,
11