Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy

Druk nr 2985

Warszawa, 16 kwietnia 2010 r.
SEJM
RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
VI kadencja
Prezes Rady Ministrów

RM 10-46-10


Pan

Bronisław Komorowski
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej
Polskiej
Szanowny Panie Marszałku

Na podstawie art. 118 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia
2 kwietnia 1997 r. przedstawiam Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej projekt
ustawy

- o zmianie ustawy - Kodeks karny
wykonawczy.

W załączeniu przedstawiam także opinię dotyczącą zgodności
proponowanej regulacji z prawem Unii Europejskiej.
Ponadto uprzejmie informuję, że do prezentowania stanowiska Rządu w
tej sprawie w toku prac parlamentarnych został upoważniony Minister
Sprawiedliwości.

Z poważaniem

(-) Donald Tusk
Projekt
U S T A W A
z dnia

o zmianie ustawy – Kodeks karny wykonawczy

Art. 1. W ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny wykonawczy
(Dz. U. Nr 90, poz. 557, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:
1) po art. 88c dodaje się art. 88d w brzmieniu:
„Art. 88d. § 1. Jeżeli w związku z toczącym się lub zakończo-
nym postępowaniem karnym, w którym skazany
uczestniczy lub uczestniczył w charakterze oskar-
żonego, świadka lub pokrzywdzonego, wystąpiło
lub istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia po-
ważnego zagrożenia dla jego życia lub zdrowia,
dyrektor zakładu karnego obejmuje takiego
skazanego szczególną ochroną w warunkach
zwiększonej izolacji i zabezpieczenia, polegającą
w szczególności na:
1) kontroli stanu jego zdrowia,
2) opiece psychologicznej,
3) kontroli osobistej przed każdym opuszcze-
niem oddziału mieszkalnego i po powrocie do
niego,
4) codziennej kontroli celi mieszkalnej oraz
miejsc i pomieszczeń, w których przebywa,
5) stałym nadzorze i cenzurze korespondencji,
a także wzmożonym dozorze ograniczonej
liczby widzeń i kontroli rozmów telefo-
nicznych.
§ 2. Szczególna ochrona może polegać również na
stosowaniu wobec skazanego, o którym mowa
w § 1:
1) warunków odbywania kary określonych
w art. 88b lub 88c,
2) ochrony osobistej w rozumieniu ustawy
z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku ko-
ronnym (Dz. U. z 2007 r. Nr 36, poz. 232
oraz z 2009 r. Nr 178, poz. 1375), za zgodą
skazanego.
§ 3. Dyrektor zakładu karnego obejmuje skazanego
szczególną ochroną na wniosek sądu, przed
którym toczy się postępowanie karne, albo
prokuratora prowadzącego lub nadzorującego
postępowanie przygotowawcze. We wniosku
należy podać przyczyny objęcia skazanego
szczególną ochroną oraz wskazać przewidywany
czas jej trwania.
§ 4. Dyrektor zakładu karnego może objąć skaza-
nego szczególną ochroną na jego uzasadniony
wniosek. Przed podjęciem decyzji dyrektor
zakładu karnego zasięga opinii sądu lub pro-
kuratora, o których mowa w § 3.
§
5. W decyzji o objęciu skazanego szczególną
ochroną należy określić termin, do którego
ochrona ma trwać, a także wskazać sposób
realizacji tej ochrony.
§ 6. Jeżeli po upływie terminu, o którym mowa
w § 5, zagrożenie dla życia lub zdrowia skaza-
nego występuje w dalszym ciągu, szczególną
ochronę przedłuża się na kolejny okres. Prze-
pisy § 3 i 4 stosuje się.

2
§ 7. W wypadku ustania przyczyny objęcia skaza-
nego szczególną ochroną, na wniosek sądu,
przed którym toczy się postępowanie karne,
albo prokuratora prowadzącego lub nadzo-
rującego postępowanie przygotowawcze albo
skazanego, dyrektor zakładu karnego cofa
szczególną ochronę. W wypadku wniosku
skazanego stosuje się przepis § 4 zdanie drugie.
§ 8. Dyrektor zakładu karnego zawiadamia sędziego
penitencjarnego o objęciu skazanego szczególną
ochroną, o jej przedłużeniu lub o jej cofnięciu.
§ 9. Szczególna ochrona udzielona skazanemu jest
stosowana także w razie przeniesienia skaza-
nego do innego zakładu karnego. Dyrektor
zakładu karnego, w którym skazany przebywa,
informuje dyrektora zakładu karnego, do
którego skazany zostaje przeniesiony, o objęciu
go szczególną ochroną oraz o dotychczasowym
sposobie ochrony i przyczynach jej zastoso-
wania. Dyrektor zakładu karnego, do którego
skazany zostaje przeniesiony, zawiadamia sę-
dziego penitencjarnego o stosowaniu wobec
skazanego szczególnej ochrony.
§ 10. Po zakończeniu postępowania karnego organem
właściwym w zakresie składania wniosków,
o których mowa w § 3 i 7, jest sędzia peni-
tencjarny.”;
2) po art. 212b dodaje się art. 212ba w brzmieniu:
„Art. 212ba. § 1. Jeżeli w związku z toczącym się lub zakoń-
czonym postępowaniem karnym, w którym
tymczasowo aresztowany uczestniczy lub
uczestniczył w charakterze oskarżonego,

3
świadka lub pokrzywdzonego, wystąpiło lub
istnieje bezpośrednia obawa wystąpienia
poważnego zagrożenia dla jego życia lub
zdrowia, dyrektor aresztu śledczego obejmuje
takiego tymczasowo aresztowanego szcze-
gólną ochroną w warunkach zwiększonej
izolacji i zabezpieczenia, polegającą w szcze-
gólności na:
1) kontroli stanu jego zdrowia,
2) opiece psychologicznej,
3) kontroli osobistej przed każdym opuszcze-
niem oddziału mieszkalnego i po powrocie
do niego,
4) codziennej kontroli celi mieszkalnej oraz
miejsc i pomieszczeń, w których prze-
bywa,
5) stałym nadzorze i cenzurze korespon-
dencji, a także wzmożonym dozorze ogra-
niczonej liczby widzeń.
§ 2. Szczególna ochrona może polegać również na
stosowaniu wobec tymczasowo aresztowa-
nego, o którym mowa w § 1:
1) warunków odbywania kary określonych
w art. 212b,
2) ochrony osobistej w rozumieniu ustawy
z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku ko-
ronnym, za zgodą tymczasowo areszto-
wanego.
§ 3. Dyrektor aresztu śledczego obejmuje tymcza-
sowo aresztowanego szczególną ochroną na
wniosek sądu, przed którym toczy się postę-

4