Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie innych ustaw

„Art. 24. Pracodawca jest obowiązany:
1) poinformować kierowców o obowiązujących ich przepisach z zakresu czasu
pracy, w sposób przyjęty u danego pracodawcy,
2) uzyskać od kierowcy oświadczenie na piśmie o wymiarze zatrudnienia albo
o niepozostawaniu w zatrudnieniu u innego pracodawcy,
3) określić w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania, albo
w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest obowiązany do ustalenia
regulaminu wynagradzania, warunki wypłacania należności z tytułu podróży
służbowej kierowcy oraz jej wysokość.”.
Art. 5. Ośrodek szkolenia, o którym mowa w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o transporcie
drogowym, może nie spełniać wymagań, o których mowa w art. 39g ust. 2 pkt 2 lit. c i pkt 3
lit. d do dnia 31 grudnia 2012 r.
Art. 6. Urządzenia techniczne do symulowania jazdy w warunkach specjalnych, posiadające
odpowiedni certyfikat wydany przez jednostkę akredytowaną w polskim systemie akredytacji
przed dniem wejścia w życie ustawy uznaje się za spełniające wymagania określone w
przepisach wydanych na podstawie art. 39i ust. 3 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o
transporcie drogowym.
Art. 7. W sprawach administracyjnych, w sprawach o wykroczenie, w sprawach karnych lub
w sprawach karno-skarbowych, wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie
ustawy, prowadzonych w związku z przepisem art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. -
Kodeks pracy, stosuje się przepis art. 21a ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy
kierowców w brzmieniu ustalonym niniejszą ustawą.
Art. 8. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.



10


UZASADNIENIE

Projekt
ustawy o zmianie ustawy o transporcie drogowym oraz o zmianie niektórych
innych ustaw nowelizuje przepisy dotyczące przewoźników drogowych w ustawach
dotyczących wykonywania działalności transportowej. Projekt ma na celu liberalizację norm
dotyczących wykonywania zawodu przewoźnika, co w założeniu ma skutkować stworzeniem
korzystniejszej sytuacji prawnej dla podmiotów wykonujących przewozy drogowe w
warunkach kryzysu gospodarczego i narastających trudności na rynkach krajowych oraz
międzynarodowych.
Aktualna sytuacja ekonomiczna na rynku transportowym wymaga poszukiwania
metod oraz rozwiązań w celu kształtowania takich warunków funkcjonowania rynku, które
gwarantowałyby zarówno efektywność makroekonomiczną, jak i efektywność
poszczególnych przedsiębiorstw na nim funkcjonujących. Przedmiotowa nowelizacja
wychodzi naprzeciw oczekiwaniom przedsiębiorców dotyczącym konieczności
wprowadzenia bardziej elastycznych przepisów, ułatwiających funkcjonowanie
przewoźników w coraz trudniejszych realiach ekonomicznych.

W ustawie o transporcie drogowym zostaje zamieszczony art. 14a oraz art. 15 ust.
2b, które wprowadzają możliwość 12- miesięcznego okresu zawieszenia wykonywania tego
rodzaju działalności gospodarczej, bez utraty uprawnień (licencji).
Przepisy te pozwolą przedsiębiorcy w dowolnym czasie, z zachowaniem
odpowiednich procedur przewidzianych w tych przepisach, uwzględniając kondycję
ekonomiczną swego przedsiębiorstwa, na zawieszenie wykonywania działalności
transportowej (do 12 miesięcy), bez konieczności ponoszenia dodatkowych kosztów za
ponowne uzyskanie dokumentów potrzebnych dla wykonywania tej działalności.
Art. 28 a wprowadza zapis zobowiązujący do wypełnienia przez zagraniczny
podmiot zezwolenia najpóźniej przed wjazdem na terytorium RP. Takie rozwiązanie pozwoli
na efektywniejszą kontrolę przewoźników spoza UE, co może być szczególnie istotne w
przypadku przedsiębiorców z państwa spoza Unii Europejskiej w relacji, z którym Polska
posiada duże potrzeby przewozowe. ciślejsza kontrola przewozów, pod kątem wymogów
11

przewidzianych w zezwoleniu, powinna zwiększyć realne wykorzystanie zezwoleń przez
przewoźników z państw spoza UE, co z kolei powinno spowodować wzrost popytu na polskie
zezwolenia przez wspomniane państwa. Powyższa sytuacja polepszy pozycję negocjacyjną
Polski w rozmowach z państwami spoza UE na temat kontyngentów zezwoleń na
międzynarodowy transport drogowy. Tym samym dzięki większej liczbie zezwoleń
zagranicznych zwiększeniu powinny ulec też przychody z tytułu działalności przewozowej
polskich przewoźników. W efekcie może to spowodować wzrost wpływów podatkowych do
budżetu.
Art. 29 a wprowadza nowe regulacje dotyczące zasady wykonywania przewozów
kabotażowych w transporcie drogowym rzeczy przez zagranicznych przewoźników na
terytorium RP wprowadzając regulacje prawne, które od przyszłego roku obowiązywały będą
we wszystkich państwach członkowskich w związku ze zmianą przepisów wspólnotowych w
tym zakresie. Przedmiotowy przepis precyzuje zasady wykonywania ww. przewozów na
terytorium RP, ułatwiając ich kontrolę przez upoważnione służby i przyczyniając się do
wyeliminowania nieuczciwej konkurencji ze strony podmiotów zagranicznych.
W art. 29 a zobowiązuje się ministra właściwego do spraw transportu do wydania
aktu wykonawczego, który określi rodzaje i wzory zezwoleń na wykonywanie
międzynarodowy transport drogowego, zasady ich wykorzystywania, zakres niezbędnych
danych w nich zawartych oraz sposób ich wypełniania.
Powyższe regulacje określą wzór zezwolenia, który dotychczas nie wynikał z
przepisów prawa materialnego oraz uporządkuje inne kwestie związane z wykonywaniem
międzynarodowych przewozów drogowych na terytorium RP przez przedsiębiorców
zagranicznym.
Art. 37 ust. 2 ustawy o transporcie drogowym pozostaje bez zmian. Przewiduje, że
osoby legitymujące się co najmniej 5-letnią praktyką przedsiębiorcy wykonującego
działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego lub zarządzania takim
przedsiębiorstwem mogą uzyskać certyfikat kompetencji zawodowych (CKZ) po uzyskaniu
pozytywnego wyniku testu z wiedzy. Zwolnieni są natomiast z pisemnych zadań
egzaminacyjnych do rozwiązania.
Dodaje się art. 38a ust. 1 i 2, który określa sposób dokumentowania posiadanej przez
osoby ubiegające się o certyfikat kompetencji zawodowych, wiedzy w zakresie zagadnień
objętych na egzaminem na CKZ. Dyrektywa Rady 96/26/WE z dnia 29 kwietnia 1996 r.
(zmieniona dyrektywą Rady 98/76/WE z dnia 1 października 1998 r.) w sprawie dostępu do
zawodu przewoźnika transportu drogowego(…) w art. 3 ust. 4 przewiduje możliwość
zwolnienia z obowiązku przystąpienia do egzaminu na CKZ osoby legitymującej się
dyplomem potwierdzającym wyższe wykształcenie z wiedzy w zakresie zagadnień objętych
egzaminem na CKZ.

Do ustawy o transporcie drogowym proponuje się wprowadzenie regulacji
umożliwiających odbycie w trybie przyspieszonym kwalifikacji wstępnej przez kierowców w
transporcie drogowym – poprzez zmianę art. 39a – 39k. Możliwość taką określa dyrektywa
12

2003/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie wstępnej
kwalifikacji i okresowego szkolenia kierowców niektórych pojazdów drogowych do
przewozu rzeczy lub osób, zmieniająca rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 oraz
dyrektywę Rady 91/439/EWG i uchylająca dyrektywę Rady 76/914/EWG. Rozwiązanie to
umożliwi uproszczenie i przyspieszenie procedury związanej z uzyskaniem uprawnień do
podejmowania pracy na stanowisku kierowcy wykonującego przewozy drogowe. W efekcie,
nowe regulacje przyczynią się do stworzenia łatwiejszego dostępu do zawodu kierowcy dla
osób, które spełnią odpowiednie wymagania przewidziane w ustawie.
W związku z powyższym, wprowadza się zmianę w art. 39a ust. 1 ustawy w zakresie
wieku, w jakim może zostać zatrudniona osoba w transporcie drogowym. Zaproponowane
limity wiekowe wynikają bezpośrednio z dyrektywy 2003/59/WE oraz z dyrektywy
2006/126/WE w sprawie praw jazdy. Dokonano także korekty dotychczasowych przepisów,
których interpretacja sprawiała największe trudności. W wymaganym programie szkolenia
uwzględniono także zajęcia teoretyczne i praktyczne w zakresie bezpiecznego mocowania
ładunku. Zakres ten wynika bezpośrednio z przepisów dyrektywy, a dotychczasowe
brzmienie przepisu nie wskazywało precyzyjnie na obowiązek przeprowadzania tych zajęć.
W art. 39g ust. 2 uzupełniono wykaz osób które mogą przeprowadzać zajęcia
praktyczne z jazdy w trakcie kwalifikacji wstępnej o instruktora nauki jazdy. Dotychczas
zajęcia praktyczne z jazdy w ruchu drogowym mógł przeprowadzać wyłącznie instruktor
techniki jazdy. Jednakże ze względu na fakt, iż w okresie przejściowym nie każdy instruktor
techniki jazdy posiada uprawnienia instruktora nauki jazdy, oraz na fakt, iż w zajęciach mogą
brać udział także osoby nie posiadające uprawnień do kierowania pojazdami szkoleniowymi,
dla zachowania bezpieczeństwa procesu szkoleniowego niezbędne jest wprowadzenie
proponowanego przepisu.
W art. 39g w ust. 11 dokonano korekty przepisu pozwalając przedsiębiorcy
prowadzącemu szkolenie w ramach kwalifikacji wstępnej na wybór pomiędzy zleceniem
szkolenia z jazdy w warunkach specjalnych Ośrodkowi Doskonalenia Techniki Jazdy lub na
przeprowadzenie tych zajęć przy użyciu symulatora. Dotychczasowe brzmienie przepisu nie
pozwalało na bezpośrednie zastosowanie założonego trybu szkolenia.
Przepis art. 39i uzupełniono między innymi o delegację ustawową dla ministra
właściwego ds. transportu do ustalenia wymagań dla symulatorów jazdy, o których mowa w
art. 39 g. W dotychczasowych przepisach brak było takiej delegacji, co uniemożliwiło
wykorzystanie symulatorów w procesie szkoleniowym. Określenie wymagań jest niezbędne
dla właściwego procesu certyfikacji, a tym samym dla zapewnienia odpowiedniego poziomu
szkolenia kierowców.
W projekcie wprowadzono także odpowiednie okresy przejściowe dla podmiotów
prowadzących szkolenia kierowców wykonujących przewozy drogowe.
W ustawie został również znowelizowany art. 42, poprzez wprowadzenie zapisów,
które umożliwiają uiszczanie w ratach opłaty rocznej przez podmioty wykonujące na
terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przewóz drogowy. Możliwość taka będzie przewidziana
dla ww. podmiotów przy uwzględnieniu ich zdolności do terminowego spłacania rat. Takie
rozwiązanie pozwoli na dostosowanie sposobu uiszczania opłaty za przejazd po drogach
13

krajowych do indywidualnych możliwości ekonomicznych poszczególnych przewoźników,
zwłaszcza będących w ciężkiej sytuacji finansowej na skutek zmniejszenia dochodów w
wyniku pogorszenia sytuacji gospodarczej.
Art. 89a precyzuje zasady postępowania służb kontrolnych w przypadku zatrzymania
zagranicznego pojazdu wykonującego międzynarodowe przewozy drogowe na terytorium RP
bez zezwolenia. Przedmiotowy przepis stwarza podstawy do podejmowania konkretnych
czynności służbom kontrolnych w takim przypadku.
W załączniku do ustawy dodaję się nową poz. 3.1, w której podwyższa się karę za
wykonywanie międzynarodowego przewozu drogowego rzeczy bez wymaganego zezwolenia
z 8.000 zł do 10.0000 zł. Podwyższenie kwoty kary powinno zdyscyplinować
przedsiębiorców zagranicznych wykonujących międzynarodowe przewozy drogowe na
terytorium RP, co w powiązaniu ze zmianą przepisów w zakresie kontroli zezwoleń na
wykonywanie międzynarodowych przewozów drogowych powinno zdyscyplinować
przewoźników zagranicznych i spowodować ściślejsze przestrzeganie przepisów w tym
zakresie. Wprowadzenie wspomnianych zmian przyczyni się do eliminowania nieuczciwej
konkurencji w transporcie drogowym.
W załączniku do ustawy dodaję się nową poz. 3.2 w której wprowadza się kary za
wykonywanie przewozu kabotażowego na terytorium RP niezgodne z warunkami
wykonywania tych przewozów. Powyższy zapis wynika z precyzyjnego uregulowania w
ustawie o transporcie drogowym zasad wykonywania przewozów kabotażowych przez
przedsiębiorców z UE
Art. 2 projektu nowelizuje ustawę – Prawo o ruchu drogowym, zmieniając art. 78a
ust. 4, którego przepis wydłuża dopuszczalny okres czasowego wycofania pojazdu z ruchu
przez starostę właściwego ze względu na miejsce ostatniej rejestracji pojazdu.
Według nowego brzmienia art. 78a ust. 4, pojazd może być czasowo wycofany z
ruchu na okres od 2 do 24 miesięcy. Poprzednio ten okres wynosił od 2 do 6 miesięcy. Nowe
przepisy określają również możliwy łączny okresu wycofania pojazdu z ruchu na
nieprzekraczający 48 miesięcy, podczas gdy poprzednio okres ten nie mógł przekraczać 9
miesięcy w roku.
Przygotowane regulacje mają na celu odciążenie przedsiębiorców prowadzących
działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego, w obliczu sygnalizowanej,
pogarszającej się sytuacji ekonomicznej tej branży będącej skutkiem słabnących gospodarek
większości krajów europejskich. Znaczące wydłużenie dopuszczalnego okresu czasowego
wycofania pojazdów z ruchu ma umożliwić zmniejszenie kosztów ponoszonych przez tych
przedsiębiorców, wynikających ze zobowiązań podatkowych i ubezpieczeniowych, którymi
objęte są pojazdy dopuszczone do ruchu. Jest to realizacja jednego z postulatów środowiska
przewoźników drogowych w Polsce - ma to pomóc w ochronie branży transportu drogowego
przed skutkami światowego kryzysu ekonomicznego.
14