Rządowy projekt ustawy o sporcie

4) ustawie z dnia 16 marca 2001 r. o Biurze Ochrony Rządu (art. 70),
5) ustawie z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (art. 74).
Przewidziana w art. 61 projektu zmiana ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku
dochodowym od osób prawnych jest podyktowana koniecznością dostosowania
obowiązujących przepisów tej ustawy do projektowanej ustawy o sporcie. Z tego też powodu
następuje zmiana ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego
i o wolontariacie (art. 73).
W powyższym aspekcie należy także rozpatrywać zmianę przewidzianą w art. 63,
dotyczącą ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej, zgodnie z którą
ograniczenia dotyczące tworzenia spółek prawa handlowego i przystępowania do nich przez
gminę nie będą miały zastosowania do klubów sportowych działających w formie spółek
kapitałowych. Zaproponowana zmiana ma na celu jednoznaczne uregulowanie stanu
faktycznego, albowiem w wielu przypadkach gminy są udziałowcami klubów sportowych
funkcjonujących w formie spółki kapitałowej i działających na terenie danej gminy.
Zaproponowane zmiany do ustawy z dnia 4 września 1997 r. o działach administracji
rządowej (art. 65) są konsekwencją proponowanej zmiany regulacji ustawowych w zakresie
sportu, w tym także zmiany nazwy ministra odpowiedzialnego za sprawy sportu. Zgodnie
z nową systematyką będzie to minister właściwy do spraw kultury fizycznej. Propozycja ta
jest związana przede wszystkim z określonymi w art. 2 projektu ustawy definicją sportu oraz
pojęciem kultury fizycznej. Konsekwencją powyższego jest zmiana w niektórych ustawach
określających dotychczas kompetencje ministra właściwego do spraw kultury fizycznej
i sportu. I tak przewiduje się ujednolicenie nazewnictwa w następujących ustawach:
1) z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu
alkoholizmowi (art. 56),
2) z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych (art. 62),
3) z dnia 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego
(art. 75),
4) z dnia 7 września 2007 r. o przygotowaniu finałowego turnieju Mistrzostw Europy
w Piłce Nożnej UEFA EURO 2012 (art. 81),
5) z dnia 20 marca 2009 r. o bezpieczeństwie imprez masowych (art. 82).

27
Ważną częścią zmian dokonywanych w związku z projektowaną ustawą są te, które
wynikają z przyjęcia nowych przepisów karnych dotyczących zwalczania dopingu i korupcji
w sporcie. Uwzględniające specyfikę tych przepisów zmiany zostały wprowadzone w:
1) ustawie z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (art. 57),
2) ustawie z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym (art. 64),
3) ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (nowy rozdział XXXIIa) (art. 66),
4)
ustawie z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów
zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (art. 72),
5) ustawie z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (art. 78).
Regulacje wymienionych ustaw w sposób bezpośredni wiążą się z problemem korupcji
w sporcie, zatem ich zmiany są niezbędne.
Pozostałe zmiany są podyktowane koniecznością dostosowania obowiązujących
przepisów do projektowanej ustawy o sporcie.
Odnośnie do propozycji dodania nowego rozdziału w Kodeksie karnym należy
wskazać, że projektowane przepisy karne mają za zadanie chronić dobro prawne w postaci
prawidłowego przebiegu rywalizacji sportowej, a w szczególności zasad, na których
współzawodnictwo to jest oparte, czyli np. sportowej zasady „fair play”. Nasilające się
w ostatnich latach negatywne zjawiska w obszarze współzawodnictwa sportowego w Polsce
spowodowały konieczność wyodrębnienia nowego rozdziału w Kodeksie karnym, w którym
zostaną określone typy przestępstw skierowanych przeciwko zasadom rywalizacji sportowej.
Projektowane przepisy karne dotyczące korupcji odnoszą się do zjawisk
patologicznych występujących wyłącznie w zawodach sportowych organizowanych przez
polski związek sportowy, a nie w jakichkolwiek zawodach sportowych. Z drugiej jednak
strony, objęto zakresem kryminalizacji nie tylko patologie w zawodach sportowych
organizowanych przez polski związek sportowy w sensie ścisłym, lecz również w zawodach
organizowanych w ramach polskiego związku sportowego albo na jego zlecenie, czyli
również w takich zawodach sportowych, które są organizowane przez podmiot działający na
podstawie umowy zawartej z polskim związkiem sportowym lub podmiot działający
z upoważnienia takiego związku.
Projektowany art. 264b K.k. stanowi przeniesienie treści dotychczasowego art. 296b
K.k. wraz z rozszerzeniem karalności na wszelkie nieuczciwe zachowania, które mogą mieć

28
wpływ na wynik zawodów sportowych. Jednocześnie projektowany art. 264b K.k. znacznie
poszerza zakres podmiotowy – odnosi się on do wszystkich osób, których nieuczciwe
zachowanie może mieć wpływ na wynik rywalizacji. Należy wskazać, że znamiona
przestępstwa w projektowanym art. 264b K.k. są zbliżone do znamion przestępstwa
określonego w art. 228 K.k. i jednocześnie przewiduje się taką samą sankcję karną
w odniesieniu do typu podstawowego przestępstwa określonego w projektowanym art. 264b
§ 1 K.k. Argumentem przemawiającym za przyjęciem takiego rozwiązania jest fakt, iż
problem korupcji w sporcie jest zjawiskiem o takim samym stopniu społecznej szkodliwości
co przestępstwa korupcyjne wśród funkcjonariuszy publicznych czy osób pełniących funkcje
publiczne.
Zgodnie z projektowanym art. 264c K.k. będzie penalizowane wzięcie udziału lub
ujawnienie w celu wzięcia udziału w zakładach wzajemnych przez inną osobę wiadomości
o usiłowaniu lub dokonaniu przestępstwa określonego w projektowanym art. 264b K.k.,
tj. przestępstwa korupcji we współzawodnictwie sportowym. Przewidziane w tym przepisie
przestępstwo będzie zagrożone karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Projektowany art. 264d K.k. jest odpowiednikiem obecnie obowiązującego art. 230
K.k. Uznano bowiem, że wszelkie pozaprawne metody kształtowania wyników rywalizacji
sportowej związane z powoływaniem się na wpływy, są zjawiskiem równie nagannym.

Projektowany art. 264f K.k. odnosi się do stosowania dopingu, tj. podawania
substancji zabronionej lub stosowania metody zabronionej, w rozumieniu przepisów o
zwalczaniu dopingu w sporcie, wobec osób małoletnich oraz osób nieświadomych tego, iż
wobec nich stosuje się doping. W projektowanym art. 264f § 1 K.k. będą objęci szczególną
ochroną małoletni w związku z potrzebą silniejszej ochrony ich zdrowia, wobec
potencjalnego podania tej grupie uczestników zawodów sportowych substancji zabronionej
lub stosowania wobec nich metody zabronionej w rozumieniu przepisów o zwalczaniu
dopingu w sporcie. Dodatkowym argumentem przemawiającym za wprowadzeniem ochrony
małoletnich przed stosowaniem wobec nich dopingu jest obniżanie się wieku inicjacji w
sporcie oraz potrzeba krzewienia wśród młodzieży uczestniczącej we współzawodnictwie
sportowym uczciwych i
prawidłowych postaw, przeciwdziałania takim nieuczciwym
zachowaniom, które mogą nie tylko wpłynąć na rezultat rywalizacji, ale również wywierać na
jej uczestników demoralizujący wpływ. Projektowany art. 264f § 2 K.k. będzie penalizować
stosowanie dopingu wobec osób nieświadomych faktu podawania im substancji zabronionej
lub stosowanych wobec nich metody zabronionej. Ochrona tej grupy osób wynika z potrzeby

29
ochrony ich zdrowia. W pewnych bowiem przypadkach może dojść nawet do uszczerbku na
ich zdrowiu, w zależności od rodzaju i ilości podanych im substancji zabronionych lub
rodzaju stosowanych wobec nich metod zabronionych. Przestępstwa określone
w projektowanym art. 264f § 1 i 2 K.k. będą zagrożone grzywną, karą ograniczenia wolności
albo karą pozbawienia wolności do lat 2.
Projektowane nowe typy przestępstw mają na celu przeciwdziałanie uzyskiwaniu
korzyści związanych z kryminalizowanymi z mocy wcześniej omówionych przepisów
nieuczciwymi zachowaniami, wywierającymi lub co najmniej mogącymi wywrzeć wpływ na
rezultat rywalizacji sportowej, a także zniechęcenie do podejmowania tego rodzaju
nieuczciwych zachowań.

XIII. Projektowana ustawa zawiera szereg niezbędnych przepisów przejściowych
i dostosowujących umożliwiających przede wszystkim zachowanie praw nabytych, jak
również harmonijne jej wdrożenie w praktyce.
Ważny z tego powodu jest w szczególności art. 83 ust. 2, zgodnie z którym polskie
związki sportowe, a także osoby prawne będące ich członkami, dostosują swoją działalność,
w szczególności obowiązujące w nich statuty oraz regulaminy, do wymogów ustawy nie
później niż w terminie 2 lat od dnia wejścia w życie ustawy. Biorąc pod uwagę termin wejścia
w życie projektowanej ustawy należy stwierdzić, że okres 2 lat powinien zagwarantować
możliwość dostosowania się tych podmiotów do zmian wynikających z ustawy. Wyjątek od
tej normy zawiera art. 83 ust. 3, zgodnie z którym obowiązek spełnienia określonego w art. 9
pkt 1 projektu wymogu dotyczącego liczby członków zarządu (nie więcej niż 12 osób), będzie
miał zastosowanie od kadencji rozpoczynającej się po kadencji władz polskiego związku
sportowego wybranych przed dniem wejścia w życie ustawy.
Ponadto wśród omawianych przepisów znalazł się art. 92, zgodnie z którym ilekroć
w przepisach innych ustaw jest mowa o ministrze właściwym do spraw kultury fizycznej
i sportu, rozumie się przez to ministra właściwego do spraw kultury fizycznej. Zadaniem tego
przepisu jest generalne rozstrzygnięcie o prawidłowym nazewnictwie ministra, wynikające ze
zmian dokonanych w projektowanej ustawie, bez konieczności nowelizacji szeregu innych
ustaw.
Proponuje się, aby projektowana ustawa weszła w życie po upływie 3 miesięcy od
dnia jej ogłoszenia, z wyjątkiem art. 13a ustawy o systemie oświaty, nowelizację której

30
przewiduje art. 60 projektu, który miałby wejść w życie z dniem 1 września 2010 r.
Rozwiązanie takie jest podyktowane przesłanką, aby regulacje dotyczące prowadzenia zajęć
wychowania fizycznego w szkołach weszły w życie z początkiem nowego roku szkolnego
i nie zakłóciły toku nauczania.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie
stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 337) niniejszy projekt
ustawy został zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie internetowej
urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu. Na podstawie
art. 7 ust. 1 ww. ustawy zostały złożone zgłoszenia zainteresowania pracami nad projektem
ustawy o sporcie. adne ze zgłoszeń nie zostało złożone w ramach zawodowej działalności
lobbingowej.
Zainteresowanie pracami nad projektem ustawy o sporcie zgłosiły następujące
podmioty:
1) Towarzystwo eglarskie BRYFOK – zgłoszenie z dnia 11.03.2009 r.;
2) Stowarzyszenie eglarskie „Samoster” – zgłoszenie z dnia 24.03.2009 r.;
3) Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze – Komisja Turystyki eglarskiej
– zgłoszenie z dnia 26.03.2009 r.;
4) Stowarzyszenie Armatorów Jachtowych – zgłoszenie z dnia 01.04.2009 r.;
5) Gdański Klub Balonowy – zgłoszenie z dnia 02.04.2009 r.;
6) klub sportowy „RC Jelcz” – zgłoszenie z dnia 03.04.2009 r.;
7) Stowarzyszenie Federacja Polskich Szkół eglarskich ISSA Poland – zgłoszenie
z dnia 21.04.2009 r.
8) Polski Związek Sportu Psich Zaprzęgów – zgłoszenie z dnia 22.04.2009 r.;
9) PHU Sano Sylwester Saniewski – zgłoszenie z dnia 29.04.2009 r.;
10) Fundacja Promocji Rekreacji KiM – zgłoszenie z dnia 30.04.2009 r.;
11) Zarząd Główny Akademickiego Związku Sportowego – zgłoszenie z dnia
06.05.2009 r.;
Zgłoszone uwagi dotyczyły przede wszystkim przepisów regulujących uprawianie
turystyki wodnej (art. 69 projektu), a także przepisów regulujących funkcjonowanie polskich

31