Rządowy projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz o zmianie ustawy o cudzoziemcach

23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm
i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 oraz z 2004 r. Nr 65, poz. 597).
Projekt ustawy nie wymaga przedłożenia właściwym instytucjom i organom Unii
Europejskiej lub Europejskiemu Bankowi Centralnemu w celu uzyskania opinii, dokonania
konsultacji lub uzgodnienia.


5
OCENA SKUTKÓW REGULACJI

1. Podmioty
objęte ustawą
Przepisy ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej będą oddziaływać na następujące podmioty:
1) cudzoziemców ubiegających się o nadanie statusu uchodźcy,
2) Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców,
3) Straż Graniczną,
4) ministra właściwego do spraw wewnętrznych w zakresie wydania aktów wykonawczych
wynikających z projektowanej regulacji.

2. Konsultacje
Projekt był konsultowany z Radą do Spraw Uchodźców, Helsińską Fundacją Praw
Człowieka, Wysokim Komisarzem Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców,
Stowarzyszeniem Amnesty International, Polską Akcją Humanitarną, Instytutem na rzecz
Państwa Prawa, Stowarzyszeniem Interwencji Prawnej, Centrum Pomocy Prawnej

im. Haliny Nieć, Generalnym Inspektorem Ochrony Danych Osobowych oraz Prezesem
Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa.
W wyznaczonym na uzgodnienia terminie opinie do projektu przestawiły: Helsińska
Fundacja Praw Człowieka, Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do Spraw
Uchodźców, Stowarzyszenie Interwencji Prawnej, Centrum Pomocy Prawnej im. Haliny
Nieć, Generalny Inspektor Ochrony Danych Osobowych oraz Prezes Prokuratorii Generalnej
Skarbu Państwa, przy czym uwagi do projektu zgłosiły:
Helsińska Fundacja Praw Człowieka – poddawała w wątpliwość zasadność wprowadzania
obowiązku osobistego odbioru genewskiego dokumentu podróży w przypadku osób uznanych
za uchodźców, a przebywających poza granicami RP, głównie w innych krajach Unii
Europejskiej, wskazując, że osoby te przebywają często poza Polską z nieważnym już
dokumentem podróży, co uniemożliwi im przekroczenie granicy. Uwaga ta nie została
uwzględniona, ze względu na uregulowania zawarte w art. 75 ust. 1 i ust. 4 pkt 1 ustawy
z dnia 13 czerwca 2003 r. o cudzoziemcach (Dz. U. z 2006 r. Nr 234, poz. 1694, z późn. zm.)
wskazujące, że tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca wydaje się

6
cudzoziemcowi posiadającemu status uchodźcy, który podczas pobytu za granicą utracił swój
dokument podróży albo którego dokument podróży uległ zniszczeniu bądź utracił ważność,
zamierzającemu powrócić na terytorium Polski, gdy uzyskanie przez niego innego dokumentu
podróży nie jest możliwe. Tymczasowy polski dokument podróży dla cudzoziemca uprawnia
uchodźcę do jednokrotnego wjazdu na terytorium RP. Tym samym brak jest podstaw, aby
uznać, że uchodźca nie będzie mógł przekroczyć granicy w celu osobistego odbioru
genewskiego dokumentu podróży, w sytuacji gdy poprzedni dokument utracił ważność.
Wysoki Komisarz Narodów Zjednoczonych do Spraw Uchodźców wskazał na
niebezpieczeństwa, jakie wiążą się z wprowadzaniem technologii biometrycznych (problem
bezpieczeństwa ochrony dużych baz danych i wyeliminowanie dostępu do nich osób
nieuprawnionych), i na potrzebę poszanowania zasad prywatności określonych w narodowych
przepisach konstytucyjnych, aby wprowadzane przepisy nie spowodowały dyskryminacji
cudzoziemców. W opinii projektodawcy przepisy, które zostały opracowane na podstawie
rozporządzenia Rady (WE) nr 2252/2004 z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie norm
dotyczących zabezpieczeń i danych biometrycznych w paszportach i dokumentach podróży
wydawanych przez Państwa Członkowskie (Dz. Urz. WE L 385 z 29.12.2004, str. 1) oraz
środków wykonawczych przyjętych do tego rozporządzenia, mają zastosowanie do
wszystkich dokumentów podróży i paszportów wydawanych przez Państwa Członkowskie
bez ustanawiania jakichkolwiek dodatkowych wymogów dla różnych grup osób.

Stowarzyszenie Interwencji Prawnej w swojej opinii wskazywało na brak uzasadnienia
dla wymogu osobistego obioru dokumentu podróży w przypadku małoletniego lub osoby
ubezwłasnowolnionej. Uwaga nie została przyjęta, gdyż odbiór osobisty dokumentu podróży
przewidzianego w Konwencji Genewskiej jest konieczny ze względu na potwierdzenie
danych osobowych oraz danych biometrycznych zawartych w dokumencie. Powyższy
obowiązek został wprowadzony również w ustawie z dnia 13 lipca 2006 r. o dokumentach
paszportowych (Dz. U. Nr 143, poz. 1027, z późn. zm.).

Centrum Pomocy Prawnej im. Haliny Nieć zaproponowało weryfikację linii papilarnych
celem potwierdzenia tożsamości, w miejsce przeprowadzania procedury pobrania danych od
początku, z uwagi na fakt, iż dane biometryczne są pobierane w momencie przyjęcia wniosku
o nadanie statusu uchodźcy zgodnie z art. 29 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Uwaga powyższa nie została przyjęta, ponieważ odciski
linii papilarnych pobranych od cudzoziemca, który złożył wniosek o nadanie statusu
uchodźcy, są wykorzystywane do innych celów. Są one przekazywane do Komendanta
Głównego Policji, który prowadzi rejestr takich odcisków. Jednakże ze względów

7
technicznych nie ma możliwości wykorzystania tych odcisków w celu zamieszczenia ich
w dokumencie podróży przewidzianym w Konwencji Genewskiej. Należy również pamiętać
o
stanowisku Komisji Europejskiej odnoszącym się do rozporządzenia Rady (WE)
nr
2252/2004. Komisja Europejska zakazuje bowiem wykorzystywania danych
biometrycznych w postaci odcisków linii papilarnych do innych celów niż sprawdzenie
autentyczności dokumentu i tożsamości jego posiadacza.

W ramach konsultacji społecznych i w celu wykonania obowiązku wynikającego
z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia
prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414 oraz z 2009 r. Nr 42, poz. 337) projekt ustawy został
zamieszczony w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie internetowej Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych i Administracji; nie odnotowano zgłoszeń zainteresowanych podmiotów.

3. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych
Skutki finansowe związane z wejściem w życie projektowanej ustawy obejmą:
1) koszt zakupu książeczek dokumentu podróży przewidzianego w Konwencji Genewskiej
w wysokości 970 000 zł. Wydatki te zostaną pokryte z budżetu państwa, ze środków
zaplanowanych w budżecie, w części 42 – Sprawy wewnętrzne, której dysponentem jest
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, ze środków będących w dyspozycji
Dyrektora Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji,
2) koszt dostosowania urządzeń oraz systemu do personalizacji dokumentów w wysokości
około 350 000 zł. Wydatki te zostaną pokryte z budżetu państwa, ze środków
zaplanowanych w budżecie, w części 42 – Sprawy wewnętrzne, której dysponentem jest
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, ze środków będących w dyspozycji
Dyrektora Centrum Personalizacji Dokumentów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
i Administracji,
3) koszt zakupu sprzętu oraz oprogramowania do elektronicznego pobierania odcisków
palców w wysokości 28 000 zł. Koszty te zostaną sfinansowane w ramach środków
zaplanowanych w budżecie, w części 42 – Sprawy wewnętrzne, której dysponentem jest
Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji, ze środków będących w dyspozycji Szefa
Urzędu do Spraw Cudzoziemców.

8
Tym samym projektowane zmiany nie będą powodowały dodatkowych skutków
budżetowych, a niezbędne nakłady będą ponoszone w ramach środków pozostających
w dyspozycji Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

4. Wpływ regulacji na rynek pracy, konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość oraz
sytuację i rozwój regionalny
Wejście w życie ustawy nie będzie miało wpływu na rynek pracy, konkurencyjność
gospodarki i przedsiębiorczość oraz sytuację i rozwój regionalny.


05/05/BS

9