Poselski projekt ustawy o zmianie ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz niektórych innych ustaw

5


wojskowej stanowiłoby zbrodnię lub działania, o których
mowa w art. 19 ust. 1 pkt 3;
6) czynach skierowanych przeciwko osobom ze względu na ich
płeć lub małoletniość.

Art. 14. 1. Przy ocenie powodów prześladowania bierze się pod uwagę, że:
1) pojęcie rasy obejmuje w szczególności kolor skóry,
pochodzenie lub przynależność do określonej grupy etnicznej;
2) pojęcie religii obejmuje w szczególności:
a) posiadanie przekonań teistycznych, nieteistycznych lub
ateistycznych,
b) udział lub powstrzymanie się od udziału w obrzędach
religijnych, sprawowanych publicznie lub prywatnie,
indywidualnie lub zbiorowo,
c) inne akty o charakterze religijnym, wyrażane przekonania
lub formy zachowania indywidualnego lub zbiorowego,
wynikające z wierzeń religijnych lub z nimi związane;
3) pojęcie narodowości nie jest ograniczone do posiadania
obywatelstwa lub jego braku, lecz obejmuje w szczególności
przynależność do grupy określonej przez:
a) tożsamość kulturową, etniczną lub językową lub
b) wspólne pochodzenie geograficzne lub polityczne, lub
c) powiązanie z ludnością w innym państwie;
4) pojęcie przekonań politycznych obejmuje w szczególności
posiadanie opinii, myśli lub przekonań w sprawach
związanych z podmiotami, o których mowa w art. 16 ust. 1,
dopuszczającymi się prześladowań oraz w sprawach ich
polityki lub metod działania, bez względu na to, czy osoba,


6


która ubiega się o nadanie statusu uchodźcy działała zgodnie z
tą opinią, myślą lub przekonaniem;
5) grupa jest uznawana jako szczególna grupa społeczna, jeżeli
w szczególności posiada odrębną tożsamość w
kraju
pochodzenia przez postrzeganie jej jako odrębnej od
otaczającego społeczeństwa i jej członkowie posiadają
wspólne cechy wrodzone lub wspólne pochodzenie, których
nie można zmienić, albo posiadają wspólne cechy lub
przekonania o takim znaczeniu dla ich tożsamości lub
świadomości, że członek grupy nie może być zmuszony do
ich zmiany.
2. W zależności od warunków istniejących w kraju pochodzenia
szczególna grupa społeczna może stanowić grupę, której członkowie posiadają wspólną
orientację seksualną, przy czym posiadanie orientacji seksualnej nie może obejmować
czynów, które według prawa polskiego są przestępstwami.
3. Uzasadniona obawa przed prześladowaniem w kraju pochodzenia
może istnieć, chociażby cudzoziemiec nie posiadał cech powodujących prześladowanie
z powodu rasy, religii, narodowości, przekonań politycznych lub przynależności do
szczególnej grupy społecznej, jeżeli takie cechy są mu przypisywane przez podmioty
dopuszczające się prześladowań.

Art. 15. Cudzoziemcowi, który nie spełnia warunków do nadania statusu
uchodźcy, udziela się ochrony uzupełniającej, w przypadku gdy powrót do kraju
pochodzenia może narazić go na rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy przez:
1) orzeczenie kary śmierci lub wykonanie egzekucji,
2) tortury, nieludzkie lub poniżające traktowanie albo karanie,
3) poważne i zindywidualizowane zagrożenie dla życia lub zdrowia
wynikające z powszechnego stosowania przemocy wobec
ludności cywilnej w sytuacji międzynarodowego lub
wewnętrznego konfliktu zbrojnego


7


– i ze względu na to ryzyko nie może lub nie chce korzystać
z ochrony kraju pochodzenia.

Art. 16. 1. Podmiotami dopuszczającymi się prześladowań, o których mowa
w art. 13, lub wyrządzającymi poważną krzywdę, o której mowa w art. 15, mogą być:
1) organy władzy publicznej kraju pochodzenia;
2) ugrupowania lub organizacje kontrolujące kraj pochodzenia
lub znaczną część jego terytorium;
3) podmioty inne niż określone w pkt 1 i 2, w przypadku gdy
podmioty, o których mowa w pkt 1 i 2, w tym organizacje
międzynarodowe, nie mogą lub nie chcą zapewnić ochrony
przed prześladowaniem lub ryzykiem doznania poważnej
krzywdy.
2. Ochrona przed prześladowaniem lub ryzykiem doznania poważnej
krzywdy jest zapewniona, gdy podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w tym
organizacje międzynarodowe, podejmują niezbędne środki w
celu zapobieżenia
prześladowaniom lub poważnej krzywdzie, w szczególności przez zapewnienie
skutecznego systemu prawnego w zakresie rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania
czynów stanowiących prześladowania lub poważną krzywdę oraz karania za takie
czyny, i gdy zapewniają osobom prześladowanym lub doznającym poważnej krzywdy
dostęp do takiej ochrony.

Art. 17. 1. Cudzoziemiec może powoływać się na uzasadnioną obawę przed
prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy, spowodowane
wydarzeniami, które nastąpiły po opuszczeniu kraju pochodzenia.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, uzasadniona obawa przed
prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy mogą być
spowodowane działaniem cudzoziemca po opuszczeniu kraju pochodzenia, w
szczególności gdy były one wyrazem i kontynuacją przekonań lub orientacji
seksualnych posiadanych w kraju pochodzenia.


8



Art. 18. 1. Jeżeli na części terytorium kraju pochodzenia nie istnieją
okoliczności uzasadniające obawę cudzoziemca przed prześladowaniem lub doznaniem
poważnej krzywdy i istnieje uzasadnione przypuszczenie, że cudzoziemiec będzie bez
przeszkód mógł zamieszkać na tej części terytorium, uznaje się, że nie istnieje
uzasadniona obawa przed prześladowaniem lub rzeczywiste ryzyko doznania poważnej
krzywdy w kraju pochodzenia.
2. Przy ocenie, czy sytuacja na części terytorium państwa
pochodzenia jest zgodna z ust. 1, bierze się pod uwagę okoliczności dominujące na tej
części terytorium państwa oraz osobiste uwarunkowania cudzoziemca.

Art. 19. 1. Cudzoziemcowi odmawia się nadania statusu uchodźcy, jeżeli:
1) nie istnieje uzasadniona obawa przed prześladowaniem w
kraju pochodzenia;
2) korzysta z ochrony lub pomocy organów lub agencji Narodów
Zjednoczonych innych niż Wysoki Komisarz Narodów
Zjednoczonych do Spraw Uchodźców, pod warunkiem że w
danych okolicznościach cudzoziemiec ma praktyczną i
prawną możliwość powrotu na terytorium, gdzie taka ochrona
lub pomoc jest dostępna, bez zagrożenia jego życia,
bezpieczeństwa osobistego lub wolności;
3) istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) popełnił zbrodnię przeciwko pokojowi, zbrodnię wojenną
lub zbrodnię przeciwko ludzkości w rozumieniu prawa
międzynarodowego,
b) jest winny działań sprzecznych z celami i zasadami
Narodów Zjednoczonych określonymi w Preambule i art.
1 i 2 Karty Narodów Zjednoczonych,


9


c) popełnił zbrodnię o charakterze innym niż polityczny poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przed złożeniem
wniosku o nadanie statusu uchodźcy;
4) jest uważany przez organy władzy Rzeczypospolitej Polskiej
za osobę mającą prawa i obowiązki związane z posiadaniem
obywatelstwa polskiego.
2. Nadania statusu uchodźcy odmawia się także cudzoziemcowi,
który podżegał albo w inny sposób brał udział w popełnieniu zbrodni lub czynów, o
których mowa w ust. 1 pkt 3.
3. Cudzoziemcowi, który złożył kolejny wniosek o nadanie statusu
uchodźcy, można ponadto odmówić nadania statusu uchodźcy, jeżeli obawa przed
prześladowaniem jest oparta na okolicznościach, które celowo wytworzył po
opuszczeniu terytorium kraju pochodzenia.

Art. 20. 1. Cudzoziemcowi odmawia się udzielenia ochrony uzupełniającej,
jeżeli:
1) nie istnieje rzeczywiste ryzyko doznania poważnej krzywdy;
2) istnieją poważne podstawy, aby sądzić, że:
a) istnieją okoliczności, o których mowa w art. 19 ust. 1 pkt
3 lit. a lub b,
b) popełnił na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zbrodnię
lub popełnił poza tym terytorium czyn, który jest zbrodnią
według prawa polskiego,
c) stanowi zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa lub
społeczeństwa.
2. Udzielenia ochrony uzupełniającej odmawia się także
cudzoziemcowi, który podżegał albo w inny sposób brał udział w popełnieniu zbrodni
lub czynów, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit. b lub w art. 19 ust. 1 pkt 3 lit. a lub b.