Komisyjny projekt ustawy o zmianie ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych

płuca. W dymie tytoniowym jest ok. 4 tys. substancji chemicznych, z których 50
określa się jako rakotwórcze, a ponad 100 jako toksyczne. Wchłaniane do organizmu
w małych dawkach podlegają kumulacji, powodując liczne następstwa patologiczne.
Stężenie niektórych substancji rakotwórczych, np. nitrozoamin, benzopirenu jest
wyższe w dymie bocznym! Dym papierosowy upośledza naturalne mechanizmy
immunologiczne (odpornościowe) przed zachorowaniem na nowotwory wpływając
niekorzystnie na białko p53 (przeciwnowotworowy czynnik)! Dym papierosowy
inicjuje i przyśpiesza proces miażdżycowy, z wszystkimi jej groźnymi następstwami!
To również czynnik alergizujący!
Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem (agenda WHO) oficjalnie
zakwalifikowała bierne palenie do grupy ludzkich czynników rakotwórczych.
Tak więc, palenie bierne zabija! W Polsce, rocznie, wg raportu UE umiera prawie 2
tys. osób. W krajach UE, co roku umiera blisko 20 tys. osób, z których 2 800 osób
było eksponowanych na dym tytoniowy w miejscu pracy (dane z Uniwersytetu w
Queensland).
W projekcie nowelizacji godne podkreślenia są także następujące kwestie:
Po
pierwsze, wydawać by się mogło, iż jednym z istotnych argumentów do porzucenia
nałogu palenia tytoniu jest cena, a więc czynnik ekonomiczny oraz kampanie
antynikotynowe oraz edukacja społeczeństwa. Otóż, nie tylko. Doświadczenia krajów,
które wprowadziły całkowity zakaz palenia tytoniu w miejscach publicznych,
dowiodły, iż instrument regulacji prawnej spowodował zdecydowanie większe
korzyści niż bardzo niedogodne i kosztochłonne wieloletnie kampanie antynikotynowe
i uświadamiające. I tak, na przykład 500 tys. Włochów rzuciło palenie w ciągu
jednego roku, a wśród Irlandczyków odsetek kończących ten nałóg wyniósł aż 10%.
Większość osób, które dziś palą, chciałoby zerwać z nałogiem. Jeszcze większy
odsetek palaczy deklaruje, że nigdy nie zaczęliby palić, gdyby wiedzieli jak trudno jest
przestać.
Po drugie, badania Uniwersytetu Harwardzkiego wykazały, że w miejscach
publicznych, w których pali się papierosy, zanieczyszczenie powietrza
dziesięciokrotnie przewyższa dawkę toksyczną.
Po trzecie, należy podkreślić, że w wymiarze etycznym, to nie tylko ochrona osób
niepalących, ale także wymierna ochrona zdrowia osób zatrudnionych w sektorze
gastronomiczno-rozrywkowym, w tym szczególnie barmanów i kelnerów.
W Krajach UE, bierne palenie wśród pracowników branży hotelarsko-gastronomicznej
stało się przyczyną zgonu jednego człowieka w każdym dniu roboczym!
Po czwarte, wydaje się, iż chybiony jest dość powszechny zarzut naruszenia swobody
obywatelskiej, bowiem wolność osobista jest równoznaczna z poszanowaniem
wolności drugiego obywatela. Tak więc, nakładanie powyższych ograniczeń stanowi
bardziej akt ochronny jednego obywatela niż akt ograniczania swobód obywatelskich
drugiego. Jako przykład ingerencji państwa w sferę ograniczania swobód
obywatelskich można podać obowiązek zakładania pasów bezpieczeństwa w
samochodach, szczególnie, że nie zachodzi tutaj zjawisko szkody wobec osób trzecich,
a mimo to wszyscy przyjmujemy ten obowiązek z pełnym zrozumieniem i
przekonaniem. Zatem tym bardziej uzasadnione jest takie ograniczenie określonych
swobód obywatelskich, w przypadku gdy korzystanie z tych wolności w sposób
ewidentny i naukowy stanowi naruszenie wolności innego obywatela, szkodząc jego
zdrowiu.
Po piąte, istotny jest fakt, że w atmosferze domowego i publicznego dymu
nikotynowego tak naprawdę najbardziej poszkodowanymi są dzieci i młodzież. Bierne
palenie zwiększa u nich ryzyko zakażeń dróg oddechowych, nawracających chorób
ucha środkowego, ataków astmy i śmierci łóżeczkowej. A wdychanie dymu
tytoniowego przez kobiety w ciąży zwiększa ryzyko poronienia i zmniejsza masę
urodzeniową noworodka. Palące papierosy dzieci i młodzież to wynik nie tylko
naśladownictwa dorosłych, ale także niejako ich przyzwolenia. Wszak, jeśli co roku
umiera 70 tys. dorosłych z powodu chorób odtytoniowych i nie spada liczba palaczy,
tyleż młodych ludzi musi rozpoczynać palenie. Przecież młody palacz zanim stanie się
uzależniony fizycznie, farmakologicznie od nikotyny, początkowo nie ma jej
pragnienia. Należy zatem pamiętać, że 40% nałogowych palaczy umrze przed 65
rokiem życia.
Obecnie w świecie przestaje się palić.
Ostatnimi laty powstał raport Europejskiego Towarzystwa Pulmonologicznego,
Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, brytyjskiego Cancer Research oraz
francuskiego Instytutu National du Cancer zatytułowany „Opuszczenie zasłony
dymnej – dziesięć argumentów za Europą wolną od dymu tytoniowego”. Celem
raportu jest przekonanie europejskich polityków i opinii publicznej o konieczności
wprowadzenia ustawodawstwa zakazującego palenia w pracy i w miejscach
publicznych, w tym w barach i restauracjach. Dzięki temu Europa może tylko zyskać!
Ten projekt nowelizacji ustawy to nie kwestia mody i estetyki, ale kwestia życia i
zdrowia. Zatem proponowana nowelizacja jest zasadna i konieczna.
Pragnę, na zakończenie szczególnie podkreślić! Ma to być komisyjny projekt
nowelizacji ustawy, ponad podziałami politycznymi i ponad podziałem na niepalących
i palących papierosy! Nie jest to stricte projekt ustawy „antynikotynowej”, istotą tego
projektu jest ochrona osób niepalących przed narażeniem na bierne palenie!
Projekt ustawy jest zgodny z prawem Unii Europejskiej
Załącznik nr 1 do Ustawy o zmianie ustawy z 9 listopada 1995 r. o ochronie
zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych

§ 1
Palarnia powinna oprócz oznaczenia międzynarodowym znakiem
zezwalającym na palenie posiadać tabliczkę o wymiarach nie mniejszych niż 40
cm na 20 cm, zawierającą napis „Palarnia” oraz informację o dopuszczalnej
liczbie osób mogących jednorazowo przebywać w jej pomieszczeniu, stosownie
do wymagań dotyczących zagęszczenia i wentylacji pomieszczenia palarni.

§ 2

1. Palarnia powinna spełniać wszelkie wymagania dla budynków i ich
usytuowania, określone odrębnymi przepisami dla danego lokalu, w którym się
znajduje, a nadto:
a) Powinna być pomieszczeniem uniemożliwiającym przedostawanie się
substancji powstałych ze spalania tytoniu do innych pomieszczeń lokalu,
trwale oddzielonym od pozostałych pomieszczeń, zamkniętym,
wyposażonym w drzwi zamykane automatycznie - ogólnie zamknięte.
b) Powierzchnia wszystkich palarni w danym lokalu powinna stanowić nie
więcej niż 30% powierzchni użytkowej całego lokalu. Powierzchnia
pojedynczej palarni nie może być mniejsza niż 10 m2. Palarnia powinna
mieć szerokość w świetle ścian nie mniejszą niż 200 cm i wysokość w
świetle co najmniej 250 cm.
c) W przypadku lokali o więcej niż jednej kondygnacji przynajmniej jedna
palarnia powinna znajdować sie na tej kondygnacji, na której znajduje się
wejście do lokalu.
d) palarnia nie może być pomieszczeniem przechodnim.

§ 3
1. Wentylacja palarni powinna spełniać wszelkie wymagania określone
odrębnymi przepisami dla danego lokalu, w którym się znajduje, a nadto
spełniać następujące wymogi:
a) być wyposażona w wentylację mechaniczną nawiewno-wywiewną,
zapewniająca co najmniej 25-krotną wymianę powietrza w pomieszczeniu
w ciągu godziny.1
b) być wyposażona w urządzenia filtrujące i oczyszczające wywiewane
powietrze uniemożliwiające przedostawanie się do atmosfery przynajmniej
80% substancji pochodzących z palenia tytoniu.

§ 4
1. Palarnia powinna spełniać wszelkie wymagania przeciwpożarowe określone
innymi przepisami a nadto:
a) Podłoga palarni powinna być wykończona materiałem niezapalnym.
Wyposażenie wystroju palarni powinno być wykonane z materiałów
niezapalnych lub trudnozapalnych.

1 W przypadku wyboru opcji drugiej, czyli określenia, że wymiana powietrza powinna nastąpić 25 krotnie w
ciągu godziny, nie byłoby konieczne określenie liczby osób.
b) Palarnia powinna być wyposażona w przenośne gaśnice spełniającą
wymagania Polskich Norm, będących odpowiednikami norm europejskich
(EN). Jedna jednostka masy środka gaśniczego 2 kg (lub 3 dm3) zawartego
w gaśnicach powinna przypadać na 20 m2 palarni.
c) Miejsca do gaszenia papierosów (popielniczki) powinny być wykonane
z materiałów niezapalnych oraz utrudniać przenoszenie się ognia na inne
części pomieszczenia palarni.
§ 5
1. Co najmniej jedna palarnia powinna być przystosowana dla osób
niepełnosprawnych poprzez:
a) zapewnienie przestrzeni manewrowej o wymiarach 1,5 na 1,5 metra
b) stosowanie na trasie do palarni oraz w pomieszczeniu palarni drzwi bez
progów.
§ 6
1. Osoby prowadzące działalność gastronomiczną lub rozrywkową, w których
lokalu znajduje się palarnia, obowiązane są na bieżąco monitorować
następujące wartości w pomieszczeniach dla osób niepalących:
–
wartość PM2.5 w µg/m3
–
udział dymu papierosowego we frakcji wdychanej cząstek
zawieszonych w powietrzu pomieszczenia palarni
2. Badania powyższych parametrów powinny być wykonywane nie rzadziej niż
raz w miesiącu. Osoba, o której mowa w ustępie 1, powinna przechowywać
wyniki badań z ostatnich 12 miesięcy. Wynik badania powinien zawierać opis
sposobu pomiaru i zastosowane przy pomiarze normy polskie lub europejskie.
Pierwsze badanie powinno zostać wykonane w terminie 14 dni od dnia
uruchomienia palarni.

§ 7
W lokalu, w którym urządzono palarnię, w powietrzu pozostałych pomieszczeń
poza palarnią stały udział dymu papierosowego (poziom frakcji PM2,5) nie
może przekraczać 30 µg/m3.



Wyjaśnienia dotyczące norm:
Pomiary zawartości dymu papierosowego oraz współczynnika PM 2,5 mogą być
dokonywane na podstawie następujących polskich norm:
PN-ISO 11454:2001 Tytoń i wyroby tytoniowe. Oznaczanie par nikotyny w powietrzu.
Metoda chromatografii gazowej
PN-ISO 15593 Dym tytoniowy w powietrzu. Szacowanie udziału dymu tytoniowego we
frakcji wdychanej cząstek zawieszonych. Oznaczanie cząstek zawieszonych metodą
absorbancji nadfioletu oraz metodą fluorescencyjną
PN-ISO 15593:2004 Dym tytoniowy w powietrzu -- Szacowanie udziału dymu
tytoniowego we frakcji wdychane cząstek zawieszonych -- Oznaczanie cząstek
zawieszonych metodą absorbancji nadfioletu oraz metodą fluorescencyjną
PN-EN 14907:2006 „Jakość powietrza atmosferycznego -- Standardowa
grawimetryczna metoda oznaczania frakcji masowej PM 2,5 pyłu zawieszonego”

Stosowanie polskich norm jest całkowicie dobrowolne, czyli nie można nałożyć ustawą
obowiązku ich stosowania, można jednie wymagać, aby wyniki badań zawierały opis
zastosowanego sposobu pomiaru, w tym także informację czy przy pomiarze
stosowano jakąkolwiek normę polską lub europejską, co pozwoli na określenie
wiarygodności przeprowadzonych pomiarów.