Witam!

Będę wdzięczna za pomoc w opisane sytuacji.

9 lat temu dziadkowie podarowali wnukowi mieszkanie
(notarialny akt darowizny).
Dziadkowie mają dwoje dzieci i cztery pełnoletnie wnuki.
4 lata temu dziadek zmarł.
Babcia żyje nadal.
Oboje dziadkowie nie sporządzili testamentów.
Podarowane mieszkanie stanowiło prawie cały majątek dziadków.

Jeżeli dobrze myślę, po śmierci dziadka nastąpił samoczynny
ustawowy dział spadku -- choć nikt nie brał udziału w żadnych
rozprawach, nikt nie składał żadnych pozwów, nikt nie zajmował
się w ogóle taką sprawą.
Z tego co wiem, to po śmierci dziadka do jego majątku
(a właściwie 1/2 -- gdyż drugą połową posiada babcia -- mieli
wspólnotę majątkową) mieli prawo: babcia, oboje dzieci.
Nikt z zainteresowanych nie zakładał sprawy o ewentualne
wyrównanie zachowku
(fizyczne otrzymanie pieniędzy bądź nieruchomości).
Czy skoro minęły ponad 3 lata od śmierci dziadka, to nikt
nie może już rościć praw (w tym wypadku od obdarowanego
wnuka) o wyrównanie zachowku od połowy majątku (połowy
mieszkania)?

---

Czy po śmierci babci, osoby zainteresowane (oboje dzieci)
będą mogły od wnuka dochodzić pokrycia części
przysługującego im zachowku?

---

Jeśli tak, to czy mogą dochodzić należności wyłączenie
od połowy wartości mieszkania (skoro dziadek zmarł ponad
3 lata temu i przez te lata nikt nie rościł żadnych praw), czy
też od całej wartości?

---

Przez 9 lat wnuk pokrywał koszty czynszu i remontów.
Czy to ma wpływ na ustalanie wysokości zachowku
dla pozostałych członków rodziny?

---

Czy wnuki dziadków też mają prawo do zachowku,
czy tylko ich dzieci (dzieci dziadków żyją)?

---

Jak, w opisanym przypadku, wyglądałoby "zaspokojenie"
zainteresowanych (rozumiem, że byłyby to dzieci dziadków),
po śmierci babci?
To znaczy, co, w jakiej ilości i komu się należy?

---

Kodeks Cywilny:
"Art. 994. § 1. Przy obliczaniu zachowku nie dolicza się
do spadku drobnych darowizn, zwyczajowo w danych stosunkach
przyjętych, ani dokonanych przed więcej niż dziesięciu laty,
licząc wstecz od otwarcia spadku, darowizn na rzecz osób nie
będących spadkobiercami albo uprawnionymi do zachowku."

Interpretacja:
"OSA 1997/11-12 poz. 68 str. 44
Prawidłowa wykładnia art. 994 § 1 kc powinna być taka, że niemożność
doliczania do spadku po upływie dziesięciu lat licząc wstecz od śmierci
spadkodawcy dotyczy tylko darowizn, które dokonane były na rzecz osób
obcych, nie będących ani spadkobiercami, ani uprawnionymi do zachowku."

Czyli nawet jeśli minie 10 lat od darowizny, to i tak pozostali
będą mieli do niej pewne prawa.
Alez drugiej strony mowa jest o osobach będących spadkobiercami albo
uprawnionymi do zachowku.
A z tego co wiem, to w pierwszej kolejności spadkobiercami i
uprawnionymi do zachowku są dzieci, a nie wnuki (a to wnuk
został obdarowany przez dziadków).
Czy w związku z tym, po 10 latach ta darowizna zostanie uwolniona
od ewentualnych roszczeń rodziny, czy też nie?

---

Gdzieś, od kogoś usłyszałam, że w przypadku, gdy ktoś
kogoś obdaruje, a potem umrze, to pozostali mają już wtedy prawo
tylko do zachowku od połowy wartości darowizny, a nie od całości.
Czy to prawda?

---

Jeżeli, pomimo darowizny na rzecz wnuka, pozostali mają prawo
do zachowku (a tym samym nieruchomości będącej przedmiotem
darowizny), to jaką zaletę mogło w ogóle mieć dokonanie tej darowizny?



Z góry uprzejmie dziękuję za pomoc.
Od kilku dni czytam ustawy, fora, artykuły i nie umiem
jednoznacznie odpowiedzieć na powyższe pytania :(

Anka