On Wed, 27 Jun 2007, Alek wrote:

>> Hint: konsumencka niezgodnosć z umową dotyczy zakupu przez
>> konsumenta, ale OD PRZEDSIĘBIORCY.
>> "15. użytkownik" nie kupował "od przedsiębiorcy", on nie
>> zawierał umowy ze sprzedawcą!
>
> A nie jest on następcą prawnym pierwotnego nabywcy?
> Na podstawie tego co przytocztłeś ów 15. użytkownik
> nie może mieć roszczeń do 14. użytkownika,

nienienie.
Do 14. może mieć, ale już "niekonsumenckie" :)

> ale czmu nie do przedsiębiorcy, który sprzedał to
> 1. użytkownikowi - konsumentowi?

Bo IMO owo prawo nie jest "przelewalne" - opisałem do jakich
absurdów by to prowadziło. Prawo do korzyści *z umowy*
można przenieść, jednak prawo konsumenckie powstaje *z ustawy*
i IMO nie ma swobody w jego przenoszeniu - bo można by
było "przenieść je" również na firmę (znaczy zakup
dla firmy mógłby być chroniony przepisami konsumenckimi).
A w ustawie nie ma przepisu, który by stanowił że jak
"konsument sprzeda konsumentowi to owo prawo się przenosi".
*NABYWCA* ma prawo żądać od (swojego) SPRZEDAWCY.

Rozważ sobie:
- sprzedawcę S
- konsumenta 1 K1
- firmę F
- konsumenta 2 K2
...i cykl sprzedawania:
S -> K1 -> F -> K2

Uważasz, że "S" powinien odpowiadać za wady zgłoszone przez
"K2"? Nawet jeśli "K2" kupił ten sprzęt ZEPSUTY od "F"?
(a co, nie wolno kupować zepsutego sprzętu?)

"S" *z mocy prawa* (a nie z umowy! - przelew z 509 KC
dotyczy praw z umowy) ma zobowiązanie *wobec K1*.
Koniec. Nie zawierał umowy ani z "F" ani z "K2",
i nie interesuje go czy "K1" sprzedał daną rzecz "K2"
wprost czy za pośrednictwem "F" - on NIE JEST, dla nikogo
oprócz "K1", "sprzedawcą w rozumieniu ustawy" :)

Widzę to tak, jakbyś chciał, żeby np. zobowiązanie do
płacenia czyichś podatków miało być skuteczne :), a tak
dobrze nie ma.

pzdr, Gotfryd