Sat, 1 Mar 2003 13:51:47 +0100, "Jakub Jewuła"
<b...@s...com.pl> pisze:


>Zapukac, wejsc sprytem (nie sila!).
>Bety przez drzwi (nic nie zniszczyc), wymienic zamki i po sprawie.
>Niech Cie skarzy (tylko o co?).

>Ew. pod nieobecnosc otworzyc drzwi, zrobic spis gratow
>(swiadkowie), ladnie spakowac i wyniesc do piwnicy.
>Oczywiscie piwnice udostepnic by mogl zabrac graty.

Potwierdzam, ja raz tak zrobilem i okazalo sie skuteczne.
Tyle, ze nie wobec rodziny z dziećmi (chyba bym się nie
odważył), ale samotnego dwudziestokilkulatka, który się
nie poczuwał do płacenia czegokolwiek.
Wybrałem wariant drugi: pod nieobecność. Jeszcze
patrol policji wezwałem. Protokół z wejścia, tuzin
świadków, spis rzeczy, podpisy wszystkich świadków
na protokole, zdjęcia non stop. Mocne i duże worki ,
pakowanie wszystkiego co było w domu, wymiana zamków,
graty do garażu teściów. Kartka na drzwiach, że rzeczy są
do odebrania u mnie i prośba o zgłosznie się w celu
uregulowania kwestii finansowych. Naturalnie list ze
zwrotnym potwierdzeniem odbioru z tym samym.

Na drugi dzień gość się pojawił ze "swoimi policjantami".
Gość trzymał się wersji, że został okradziony. Ja, że nic
takiego i przy policjantach powiedziałem, że chętnie mu
oddam rzeczy i generalnie "o co chodzi". Cały czas mówiłem
policjantom, że to jest spór pomiędzy sąsiadami i drobna
"sprawa cywilna". W końcu odpuścił. Po dwóch tygodniach
przyszło wezwanie na przesłuchanie w sprawie kradzieży.
Dowiedziałem się, że ukradłem kilkadziesiąt (chyba ze
40.000) tysięcy złotych w gotówce, garnitury od Armaniego,
kilka komputerów, klimatyzator itd. Tutaj uratowały mnie
zdjęcia i patrol policji, który zaprzeczył, jakoby tam były
jakies komputery. Po dwóch miesiącach przyszło umorzenie
sprawy o rzekomą kradzież, z bardzo ładnym uzasadnieniem.
W międzyczasie wróciły podpisane przezd odbiorcę dwa
wezwania do odebrania tych rzeczy. Ale od dwóch lat
zalegają tam gdzie je złożyłem. Pewnie wkrótce dam mu
termin ostateczny, a jak nie weźmie to oddam do oo.
Kapucynów czy innym biednym.

Tak więc jak widzisz dało się, aczkolwiek co się człowiek
najadł nerwów, to jego. No i było to bezczelne chamidło,
a nie rodzina.

--
pozdrawiem serdecznie
Andrzej Garapich

Kto w młodości był socjalistą
ten na starość będzie świnią