Marcin D <j...@g...SKASUJ-TO.pl> napisał(a):

> Na pewnym forum dyskusyjnym pojawił się taki post.
>
http://forum.gazeta.pl/forum/w,29,96979819,,Prosba_o
_rade_baaaardzo_dlugie_so
> ry_.html?v=2
> Żal mi się zrobiło tej kobiety, naprawdę ma problem a bierze się do niego
od
> d.. strony pisząc na forum na którym nikt jej nic konkretnego nie doradzi.
> Tutaj pisze kilku fachowców i sporo laików ale obeznanych z tematyką,
> nazwijmy ją, prawno-policyjną. Może wy coś doradzicie?
>


Link nie działa więc wklejam tekst z forum:

Z góry przepraszam,że post jest długi,ale musiałam naświetlić sytuację,żeby
przedstawić swój problem.
Proszę o radę Mam tylko dwa dni na rozwiązanie problemu,a nie wiem, jak się
zachować. Otóż od prawie 2 lat,praktycznie bez żadnego powodu,
prawdopodobnie syn sąsiada z piętra niżej (lat 23-student) uprzykrza nam
życie,tj. mnie,mojemu mężowi i synowi(lat 17-uczeń). Najpierw objawiało się
to poprzez częste,złośliwe wykręcanie bezpieczników ze skrzynki rozdzielczej
w piwnicy,co pozbawiało prądu tylko i wyłącznie nasze mieszkanie.Skrzynka
była niszczona, zabezpieczenia wyrywane, a korki wykręcane i zabierane.
Najpierw nie wiedzieliśmy kto i dlaczego to robi, zgłaszaliśmy fakt w ADM-
ie, przychodzili, naprawiali, zabezpieczali, ale po kilku dniach sytuacja
się powtarzała.W końcu uznaliśmy, że ktoś to robi celowo, tylko nie
wiedzieliśmy dlaczego.Wkrótce zaczęliśmy kojarzyć pewne fakty i doszliśmy do
wniosku, że to może być tenże chłopak.Z rozmowy z sąsiadką mieszkającą nad
jego mieszkaniem dowiedzieliśmy się, że dużo wcześniej właśnie on robił
takie numery jej, aż skończyło się to w sądzie. We wrześniu 2007r.dostaliśmy
oboje z mężem wezwanie na policję w celu złożenia zeznań, że niby ta
sąsiadka zakłóca mu spokój głośną muzyką i imprezami.My tego nie
potwierdziliśmy, ponieważ nic takiego nie miało miejsca. I właśnie od tego
czasu zaczęły się nasze problemy z prądem. W końcu wiosną 2008r.
spółdzielnia mieszkaniowa zgłosiła fakt wandalizmu na policję, która nas
przesłuchała jako świadków. Spółdzielnia zrobiła w skrzynce &#8222;obejście&#8221;,
co
uniemożliwiło odcięcie prądu poprzez wykręcenie korka i sądziliśmy, że na
tym nasze problemy się skończyły. Jednak byliśmy w błędzie. Gdy domniemany
przez nas wandal zorientował się, że nam już nie zaszkodzi w ten sposób,
przerzucił się na niszczenie drzwi od naszej piwnicy i od mieszkania.I
zaczęło się: zatykane zamków drutem, gwoździami,piachem,drzwi obrzucane
psimi odchodami, zamazywanie wizjera, kałuże moczu przed drzwiami.Baliśmy
się wracać do domu, bo nie wiedzieliśmy, co zastaniemy na tych drzwiach.
Oczywiście nie było żadnych świadków, nikt go też nie złapał za rękę,robił
to zawsze, gdy nie było nas w domu (oboje pracujemy, syn chodzi do
szkoły).Nie wiedzieliśmy, co robić.Za każdym razem, gdy nie mogliśmy wejść
do domu oczywiście wzywaliśmy policję, ale kończyło się na tym, że spisywali
interwencję, albo przychodził dzielnicowy, pukał do drzwi sąsiada, a tam
nikt nie otwierał, choć widać i słychać było, że ktoś w domu jest. To
jeszcze bardziej utwierdziło nas w przekonaniu, że winowajca właśnie tam
mieszka. Byliśmy jednak wciąż bezradni, kilka razy trzeba było wyrywać i
wymienić zamki,tak że drzwi już nie wytrzymywały.Nie wspomnę o nerwach i
stresie, gdy późnym popołudniem,zmęczeni po dniu pracy nie mogliśmy wejść do
domu. Nosiłam się z zamiarem założenia jakiejś kamery, a nawet uzyskałam
stosowną zgodę na piśmie od spółdzielni, ale bałam się kosztów, ponadto
codzienne, inne problemy i brak odpowiedniego wykonawcy w naszym mieście
sprawił, że zamiar ten pozostał w sferze planów. Chcieliśmy też grzecznie
porozmawiać z rodzicami tego chłopaka, żeby jakoś wpłynęli na swojego syna,
ale także nie otwierali nam drzwi więc rozmawiać nie było z kim...
Ostatni przypadek ataku na drzwi do mieszkania miał miejsce w marcu tego
roku, wtedy w ramach interwencji przyjechał jakiś bardziej kumaty policjant
i po wejściu do mieszkania (gdy po raz kolejny został wyrwany zamek) &#8211;
spisał stosowne protokoły zgłoszenia i nadał bieg sprawie. Poza tym
naświetlił mi prawdopodobną przyczynę działań wandala, tzn. wg niego mogła
to być zemsta za koszty dochodzenia, którymi wandal został obciążony za
niepotwierdzenie przez nas zakłócania spokoju przez sąsiadkę we wrześniu
2007r.
Od tego dnia o przebiegu sprawy przez 3 miesiące nikt nas nie informował,
ale też ustały ataki domniemanego sprawcy na drzwi, a jedynie odnotowaliśmy
3 przypadki wulgarnych komentarzy pod zdjęciami syna na Naszej &#8211; Klasie
wpisanych przez kogo ? Właśnie przez tego syna sąsiada i to jawnie, pod
własnym nazwiskiem !!! Od sąsiadek dowiedzieliśmy się,że były przesłuchiwane
w tej sprawie,stoją po naszej stronie, ale dowodów nie mają.
Najgorsze jednak w tym wszystkim było to, że zarówno mąż jak i syn przez
cały okres ataków chcieli sami wymierzyć sprawiedliwość i po prostu,
zwyczajnie wtłuc gamoniowi,żeby popamiętał i więcej tego nie robił.
Tłumaczyłam, prosiłam, żeby tego nie robili, bo nie ma 100% pewności, że to
on robi, a są tylko poszlaki i domysły i że to obrócić się może przeciw nam.
Spokój względny był do połowy czerwca. 12 dni temu syn wracając wieczorem
około 21.30 do domu zauważył wandala nadchodzącego z przeciwka. Postanowił
więc zapytać go, dlaczego wypisuje mu obraźliwe komentarze na forum
publicznym. Tamten, gdy zobaczył syna, zaczął uciekać. Syn go dogonił i
złapał za ubranie. Poszarpali się trochę, w wyniku czego tamtemu poleciała
krew z przygryzionej prawdopodobnie wargi. Syn twierdzi, że go nie uderzył,
choć miał na to ochotę. Przy okazji pytań o wpisy na N-K, syn zarzucił mu
też, że wiemy, iż to on był sprawcą wandalizmu na drzwiach. I &#8211; o dziwo!
&#8211;
tamten się przyznał, że to robił, a nawet przepraszał syna, tłumacząc się,
że wkurza go jakoby głośna muzyka puszczana przez syna w mieszkaniu (!)
oraz, że jest samotny, nie ma przyjaciół, no...totalne bzdury ! Myślę, że
chyba nie był wtedy trzeźwy, a może nawet pod wpływem czegoś
mocniejszego....Niemniej, gdy zobaczył krew z pękniętej wargi zagroził
synowi, że zgłosi to na policję. Syn ostrzegł go, że jeśli jeszcze raz zrobi
coś głupiego z naszymi drzwiami, to będzie wiadomo, że to on i że mu nie
daruje.... Na tym incydent się zakończył, syn zdenerwowany przyszedł do domu
i opowiedział nam, co się stało. Oczywiście odpowiednio go zrugałam za to,
co zrobił i napomniałam, żeby tego nie powtarzał.
Kilka dni temu zadzwoniono do mnie z policji z prośbą o podjęcie decyzji, co
dalej ze sprawą z marca, bo mocnych dowodów przeciw wskazanemu nie ma, on
sam nie zgłosił się na 6-krotne pisemne wezwania, nie otwiera drzwi w celu
złożeni wyjaśnień, a tak w ogóle to przecież pewnie się nie przyzna, więc
mam zdecydować, co oni mają z tym zrobić. W ub. sobotę poszliśmy z mężem na
komendę, tam pani aspirant uświadomiła nas, że sprawa jest beznadziejna i że
powinniśmy ją wycofać, chyba, że jeszcze raz spróbują dotrzeć do wandala,
być może otworzy drzwi i coś zezna. W nadziei umówiliśmy się na środę o
19.00 w celu podjęcia ostatecznej decyzji.
Jakież było moje zdziwienie, gdy dziś rano pani aspirant zadzwoniła i
powiedziała, że owszem, wandal został przesłuchany, bo wpuścił ją wreszcie
do domu, ale nie mamy się z czego cieszyć, tylko mamy przyjść w środę
wcześniej i z synem, którego ona przesłucha. Nogi się pode mną ugięły, bo
zrozumiałam, że wandal prawdopodobnie wykorzystał sytuację sprzed 12 dni i
obciążył syna za zaistniały incydent.
Syn jest przerażony i oświadczył, że do niczego się nie przyzna, mąż go
popiera, a ja tłumaczę im, że zatajenie incydentu tylko pogorszy sprawę, bo
nie wiadomo, co tak naprawdę tamten powiedział, nie ma pewności, czy tamten
nie ma jakichś świadków (prawdziwych lub przekupionych) i czy nie zrobił
sobie jakiejś opłaconej obdukcji no i przecież byłoby to jakieś kłamstwo,
które prędzej, czy później wyjdzie na jaw.
W sumie stało się to, czego się bałam: sprawa obraca się przeciwko nam.
Nie wiem teraz co może grozić synowi, gdy się przyzna, jak dalej rozegrać tę
sprawę, żeby ten jeden incydent nie spowodował, że nasze dwuletnie szarpanie
się z wandalem zostanie &#8222;nagrodzone&#8221; karą dla syna, że z ofiar staniemy
się
sprawcami, a on zostanie bezkarny.
Bo tak naprawdę policja nic nie zrobiła, żeby nam pomóc wcześniej, czekała
wręcz, żeby dowody podać im gotowe na tacy. Okazało się też, że sama jestem
sobie winna, bo nie za każdym razem spisywane były stosowne protokoły
zgłoszenia, a każde zdarzenie i tak traktowane jest jako odrębne.Dla mnie to
kompletny absurd... Proszę o rady i pomoc, bo nie wiem już, jak się
teraz mamy bronić i czym to może się skończyć ?


--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/