W dniu 2011-02-14 13:41, Albercik pisze:

> I teraz pytanie - czy jest sens, czy warto(nie z punktu finansowego)
> dobrać się do tyłka temu co nie udzielił pierwszej pomocy, temu kto bez
> odpowiedniego przeszkolenia/uprawnienia stwierdził że nie żyje, że nie
> warto ratować?
> Mogę przypuszczać że nie wiedział jak, ale czy to jest usprawiedliwienie?
> Czy sam fakt wezwania pomocy jest wystarczającym do usprawiedliwienia że
> "pomoc udzielił"?

On powie że nic poza zadzwonieniem nie potrafił zrobić, bo nie ma
potrzebnej wiedzy, a co mówił przez telefon to sam nie wie bo był w
szoku (i w dodatku wszystko to pewnie będzie prawdą).

Jedyne co ewentualnie należy to zbadać, czy reakcja pogotowia była
odpowiednia.
Bo jeżeli dyspozytor w takich okolicznościach "uwierzył" na telefon że
ofiara nie żyje i niespiesznie wysłał jakiś zespół po to żeby wypisali
papiery o stwierdzeniu zgonu, no to to będzie poważne zaniedbanie.
Bo dla przeciętnego przechodnia omdlenie to objaw zgonu, a atak padaczki
to pośmiertne drgawki, tyle że dyspozytor powinien brać na to poprawkę i
w opisanym wypadku wysłać natychmiast zespół ratunkowy do wypadku gdzie
ofiara nie daje znaków życia.

Jeszcze pytanie skąd Twoje dane o 20-30 minutach, bo jeżeli z relacji
ludzi którzy byli na miejscu, to jak ludzie widzą coś takiego to
poczucie czasu mocno szwankuje i minuty płyną jak godziny.

Powinny być na ten temat jakieś dane w samym pogotowiu.