Odpowiem, bo znam taką sprawę z autopsji. Zwykle w delegaturach dzielnicowych
urzędów miast ma swoją siedzibę Komisja do Spraw Rozwiązywania Problemów
Alkoholowych. Tam zgłasza się członków rodziny, którzy są uzależnieni. Komisja
(2-4 osoby) "przesłuchuje" zgłaszających sprawę i wysyła wezwania do zgłoszonych
o stawiennictwo. W międzyczasie pracownicy środowiskowi zbierają opinie wśród
np. sąsiadów. Komisja wydaje skierowanie do psychiatry (teraz po zmianie prawa
zdaje się, że do dwóch niezależnych biegłych psychiatrów). To psychiatra
stwierdza problem na podstawie badań i rozmów. Jeśli problem istnieje, to osoba
uzależniona otrzymuje skierowanie na dobrowolne leczenie. Jeśli nie podejmie
leczenia, a zgłaszający nadal podtrzymuje swoje zgłoszenie, wówczas sprawa
trafia do sądu. Sąd nie musi ubezwłasnowalniać takiego człowieka, lecz wydaje
nakaz przymusowego leczenia.
Pamiętajmy o tym, że jeśli chcemy ubezwłasnowolnić taką osobę, wówczas bierzemy
sobie na głowę odpowiedzialność za jej czyny. Ja nigdy bym się na taki krok nie
zdecydowała, żeby odpowiadać za kogoś, kto swoim postępowaniem wyrządza mi
krzywdę. Wzamian ponad rok temu zgłosiłam sprawę do KSRPA i w kwietniu komisja
przesłała już dokumenty do sądu. Teraz czekam na rozprawę. Dodam, że w
zależności od postępów sprawy w sądzie zgłaszający wcale nie musi być na tę
sprawę wzywany jako świadek. Jeśli jednak osoba, wobec której toczy się sprawa,
nie stawia się w wyznaczonych terminach rozpraw, wówczas sąd może taki wyrok
wydać zaocznie. Jest to najpierw leczenie otwarte, jesli jednak ktoś
bagatelizuje wyrok sądu, wówczas leczenie staje się zamkniętym.

--
Wysłano z serwisu Usenet na stronach PomocPrawna.INFO
-> http://usenet.pomocprawna.info