> Zwłaszcza wywiezieni na roboty przymusowe opływali w dostatki i
> oszczedności poczynione z olbrzymich gastarbeiterowskich pensji.

Dostatki to może nie, ale jedna z nie żyjących już, ale znanych mi osób,
była takim przymusowym robotnikiem.
Jako 15-to lub 16-to latek został wywieziony do Niemiec i tam spędził
praktycznie całą wojnę, pracował jako "parobek" w kilku gospodarstwach.
Opowiadał, że różnie bywało, u jednego lepiej, u innego gorzej, ale
głodem nie przymierał, generalnie traktowano go jako pracownika
najemnego, lecz nic poza pożywieniem i dachem nad głową nie dostawał.
Parobka celowo wziąłem w cudzysłów, bo się okazało, że praca na roli w
Niemczech w owym czasie była kilka razy lżejsza niż w Polsce, a to z
powodu mechanizacji - ciągników i maszyn rolniczych, których u nas po
prostu nie było - koń i kosa to była norma.
Po wojnie nasze państwo zaliczyło mu 5 lat robót, tak jakby przepracował
pięć w Polsce i wysłało do szkoły zawodowej w celu uzupełnienia wiedzy.
Po jej zakończeniu osoba ta, jako wybitny jak na tamte czasy specjalista
od maszyn rolniczych, budowała socjalizm mechanizując Polską wieś,
głównie na ziemiach odzyskanych.