On 4 Cze, 19:58, sensor <n...@p...pl> wrote:

> Moim zdaniem teý, ale przewodniczŕca uwaýa inaczej.

To, co, jej zdaniem można sobie fragment dokumentu przepisać, a
całości już nie?;)) No, idiotyzm totalny, z takimi osobami nawet
szkoda się wdawać w dyskusję. Przewodnicząca pewnie jest polonistką, a
nie prawnikiem...

> Nawiasem mówiŕc, czy mogć prosiă o sygnaturć tego orzeczenia NSA?

II OSK 1270/07 i kilka innych orzeczeń, także WSA. Polecam:
http://orzeczenia.nsa.gov.pl/ i wyszukać po podstawie prawnej: KPA,
art. 73

> Problem drugi, ýe organem nadrzćdnym jest komisja odwoůawcza przy
> ministrze. No i przewodniczŕca tej komisji odwoůawczej podziela tć durnŕ
> interpretacjć.

A dla kontroli takiego orzeczenia nie jest przewidziany tryb sądowy?
Jeśli nie, to to ewidentnie nie odpowiada wymogom prawa do sądu w
nowoczesnym państwie demokratycznym (por. np.: ETPCz, Gautrin
przeciwko Francji). Nawet jeśli taki tryb nie jest przewidziany, to
moim zdaniem, można wnieść powództwo do sądu cywilne o skasowanie
takiego orzeczenia sądu dyscyplinarnego. Mamy tutaj sprawę w
rozumieniu art. 45 konstytucji, a każda sprawa musi mieć dostęp do
drogi sądowej. Sąd powinien uznać się za właściwy na podstawie art. 1
kpc w zw. z art. 177 Konstytucji.

> Czy to teý nie jest naruszeniem prawa do obrony?

Nie wiem, ciężko mi powiedzieć, bo nie znam tego rozporządzenia.
Wydaje się, że strona powinna mieć zagwarantowane prawo dostępu do akt
w każdym stadium postępowania. To nie tylko kwestia prawa do obrony,
ale też konstytucyjnej zasady jawności postępowania (jawność oznacza
nie tylko jawność wobec publiczności, ale także wobec stron - tzw.
jawność wewnętrzna).