Robert Tomasik napisał(a):

>> prosze o wyjasnienie, ew. wskazanie orzecznictwa dot. problemu:
>> Czy w postepowaniu karnym mozna wykorzystac przeciwko oskarzonemu
> jego
>> zeznanie, zlozone wczesniej w charakterze swiadka w postepowaniu
>> cywilnym, jezeli oskarzony odmowil skladania zeznan przed sadem
> karnym.
>
>
> Dowodem może być wszystko, co sąd dopuści za dowód.


Ale akurat co do oskrzonego jest art. 389 §1 kpk i odczytwayć zeznan w
charakterze świadka nie mozna.

A dla autora wątku:

W judykaturze i doktrynie przyjmuje się, że niedopuszczalne jest
odczytywanie na rozprawie protokołów zeznań złożonych poprzednio przez
oskarżonego w charakterze świadka (por. wyr. SN z 20 VIII 1970 r., I KR
82/70, OSNPG 1970, nr 11-12, poz. 157; wyr. SN z 14 X 1970 r., IV KR
177/70, OSNKW 1971, nr 1, poz. 11; wyr. SN z 22 XI 1974 r., IV KR
426/73, OSNKW 1975, nr 3-4, poz. 42; wyr. SN z 29 V 1978 r., III KR
383/77, nie publ.; wyr. SN z 31 X 1978 r., II KR 220/78, OSNPG 1979, nr
6, poz. 82; wyr. SN z 11 IX 1979 r., V KR 179/79, nie publ.; wyr. SN z
15 VI 1982 r., IV KR 271/81, nie publ.; wyr. SN z 5 VIII 1986 r., V KRN
296/86, nie publ.; uchw. SN z 20 VI 1991 r., I KZP 12/91, OSNKW 1991, nr
10-12, poz. 46; uchw. SN z 22 I 1992 r., I KZP 42/91, OSNKW 1992, nr
5-6, poz. 35; T. Nowak: Zasada bezpośredniości w polskim procesie
karnym, Poznań 1971, s. 170; T. Grzegorczyk: Odstępstwa..., NP 1973, nr
7-8, s. 1040; idem: Glosa..., PiP 1995, nr 7, s. 106-108). Nie jest to
możliwe także w sytuacji, gdy chodzi o korzystne dla oskarżonego
zeznania i on sam zgłasza taki wniosek. W sposób zasługujący na aprobatę
rozstrzygnął tę kwestię Sąd Najwyższy, uznając, że: Odczytanie protokołu
zeznań, jakie oskarżony złożył w postępowaniu przygotowawczym w danej
sprawie w charakterze świadka, nie jest dopuszczalne nawet wtedy, gdy
oskarżony o to wnosi, albowiem uwzględnieniu takiego wniosku stoi na
przeszkodzie zakaz wyrażony w art. 334 § 1 [ob. 389 § 1] k.p.k. (uchw.
SN z 8 II 1995 r., I KZP 37/95, OSNKW 1995, nr 3-4, poz. 15, z glosą T.
Grzegorczyka, PiP 1995, nr 7, s. 106-108). Nie wydaje się, by na gruncie
obowiązujących przepisów można było aprobować tezę, że w takiej sytuacji
jest możliwe odczytanie zeznań korzystnych dla oskarżonego, gdyż
restryktywizm ustawy w zakresie dopuszczalności dowodów dotyczy tylko
dowodów obciążających zmierzających do przełamania domniemania
niewinności (R. Kmiecik: Dopuszczalność..., PiP 1995, nr 10-11, s.
130-134). Tego rodzaju zalecenie jest trudne do zrealizowania, gdyż
odwołuje się do oceny, a tu już nietrudno o nadużycie (A. Kaftal:
Niektóre zagadnienia..., s. 48; T. Nowak: Zasada..., s. 160).
Konsekwencją zakazu odczytywania złożonych uprzednio przez oskarżonego
zeznań jest niedopuszczalność odtwarzania tych zeznań w inny sposób, np.
przez przesłuchanie osoby przesłuchującej go w charakterze świadka (wyr.
SN z 20 VIII 1970 r., I KR 82/70, OSNPG 1970, nr 11-12, poz. 157; wyr.
SN z 5 VIII 1986 r., V KRN 295/86, nie publ.).

I zwrot w charakterze świadka dotyczy również postepowania cywilnego.

--
@ Johnson

--- za treść postu nie odpowiadam
"Gdy nie wiemy czegoś w ogóle, bądź wiemy mało - jesteśmy skłonni do
podstawiania uczuć w miejsce rozumu"