Dnia 2 sie o godzinie 21:05, na pl.soc.prawo, Sokratex napisał(a):


> Zmuszał bo mówił, że nie ma co jeść. Czy nie można tego podciągnąć
> jakoś pod szantaż emocjonalny?

Będziesz w stanie to udowodnić?

> Tak samo jak po usłyszeniu o zmianie sposobu rozliczania z dniem
> dzisiejszym dostał 30 dni od psychiatry.

Skoro jest faktycznie chory ...
Jako płatnik wynagrodzenia gwarantowanego (pierwsze 33 dni L-4 w roku
kalendarzowym Ty płacisz) masz prawo do skontrolowania "statusu" chorego
pracownika ;)
Ale nie wiem czym się tak martwisz że facet "poszedł w chorobę" - pal go
licho - niech siedzi na tym L-4 do samego końca okresu umowy o pracę !!!
Od 34 dnia choroby (albo każdej kolejnej "choroby" po tych 33 dniach)
zasiłek chorobowy wypłacany jest przez ZUS z funduszu chorobowego - który
dla pracowników jest obowiązkowy.
W skrajnym przypadku który opisujesz - zapłacisz tylko za 66 dni temu
facetowi - 33 dni w tym roku, i po ewentualnej przerwie w L-4 w roku 2007
33 dni.
Pozostałe okresy zwolnienia pokryje ZUS.

A zainteresuj się, jeżeli facet nie będzie cały czas na L-4, tematem
"zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy - do ODWOŁANIA".
Co prawda będziesz mu musiał wypłacić wynagrodzenie ale tylko PODSTAWOWE -
bez jakichś prowizji, premii uznaniowych, nagród z zysku itp itd.
IMO - to i tak byłoby taniej niżby gdybyś go zwolnił i potem sąd pracy
przywróciłby go do pracy (musiałbyś wypłacić wtedy wynagrodzenie za ten
czas!)

Nie ulega wątpliwości, iż zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia
pracy zgodne z obowiązującym prawem. W sytuacji takiej dojść może do
zawarcia swoistego porozumienia, zgodnie z którym pracodawca rezygnuje ze
świadczenia pracy przez pracownika w okresie wypowiedzenia, a pracownik
wyraża na to zgodę. Wniosek taki można wyprowadzić z dyspozycji art. 11
k.p., zgodnie z którym nawiązanie stosunku pracy oraz ustalenie warunków
pracy i płacy, bez względu na podstawę prawną tego stosunku, wymaga
zgodnego oświadczenia woli pracodawcy i pracownika. Dodatkowe uzasadnienie
dopuszczalności takich operacji można wyprowadzić z ogólnej zasady swobody
umów (art. 3531 k.c. w zw. z art. 300 k.p.).

Ponadto prawo pracodawcy do wydania pracownikowi polecenia zwalniającego z
obowiązku świadczenia pracy podczas wypowiedzenia można wyprowadzić z
ogólnej definicji stosunku pracy. Jak bowiem stanowi art. 22 § 1 k.p.,
przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania
pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz
w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do
zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Prawo do podejmowania przez pracodawcę jednostronnej decyzji, bez
konieczności zasięgania opinii czy też zgody pracownika, przysługuje
pracodawcy także na podstawie przepisu art. 100 § 1 k.p., zgodnie z którym
pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz
stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są
one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

Skoro zatem pracodawca ma prawo do wydawania poleceń związanych ze
świadczeniem pracy przez pracownika (art. 22 i 100 k.p.), to tym bardziej
ma prawo wydawania poleceń, zgodnie z którymi pracownik będzie musiał
powstrzymać się od świadczenia pracy.