Prefix wrote:
> Uzasadnienie juz wskazalem na liscie 2-3 dni temu. Poszukaj.

O tym mowa:
"Ale z kolei art. 385 ze zn 1 oraz 386 ze zn. 3 pkt. 5 kc dopuszcza
przejecie
czyichs dlugow (przez trzeci podmiot, np firme windykacyjna) jedynie za
zgoda dluznika."?

Nie uważasz że sformułowanie art. 385[3] pkt 5 "przeniesienie praw i
przekazanie obowiązków" oznacza nie zakaz przelewu bez zgody (to jest
tylko przeniesienie praw), a zakaz zawierania w umowie nieuzgodnionego
postanowienia będącego wyrażeniem zgody na przejęcie długu? Bo zgoda
wymagana jest właśnie w tym wypadku, a w treści przepisu jest spójnik
"i", który wskazywałby że chodzi właśnie o łączne dokonanie przejęcia
długu i przelewu wierzytelności - zmianę strony w umowie, a nie odrębnie
którejś z tych czynności. Dla osiągnięcia takiego celu powinno być "lub".
Zresztą art.385[3] mówi o niedozwolonym postanowieniu umownym. Przecież
w opisywanej sytuacji nie ma o takim mowy, bo go po prostu w umowie nie
ma. Z kolei z art.509 kc wynikałoby że zgoda na sam przelew potrzebna
nie jest. Jak może być niedozwoloną klauzula coś czego nie ma w umowie,
a co wynika z obowiązujących norm? Jeśli ustawodawca chciałby wprowadzić
zakaz przelewu wierzytelnosci konsumenckich bez zgody konsumenta, to
mógł zrobić to w nieco bardziej jasny sposób.
Ponadto art.385[3] kc nie stanowi listy zakazanych klauzul, a stwarza
jedynie pewne domniemanie, które może być obalone. Aby określone
postanowienie było niedozwolone trzeba wykazać jego sprzeczność z
dobrymi obyczajami i rażące naruszenie interesów konsumenta. W jaki
sposób może to robić przelew wymagalnej wierzytelności?


I stąd moje wątpliwości...

I zdaje się że orzeczenie WSA nie jest prawomocne, będzie kasacja.

KG