Marcin <m...@s...waw.towyrzuc.pl> napisał(a):

> >> > Kto mówi o rewizji osobistej?
> >> Ja mówię. Pytam, gdzie są granice tej dowolności nauczyciela?
> > Tam, gdzie granice dla rodziców i osób ich zastępujących.
> No więc rodzic chyba ma prawo przeszukać swoje dziecko - wnioskuję że
> uważasz, że nauczyciel ma prawo zrobić dokładną rewizję osobistą wszystkim
> swoim uczniom.

Rodzice mają prawo zrobić rewizję osobistą?

> > To mi dopiero sprawiedliwość! Ukradną mi portfel w pracy, a policjant
> > zamiast przeszukać moich współpracowników, powie: trzeba sobie było
> > pilnować, bo nie mam przekonania, że ktoś konkretny go panu zwinął.
> A przeszuka współpracowników ? Chyba sobie żartujesz, nikt w żadnym
> normalnym kraju na świecie nie będzie przeszukiwał wszystkich pracowników
> biura tylko dlatego, że komuś coś zginęło.

Będzie przeszukiwał całe pomieszczenie i wszystkich, którzy przebywali tam w
momencie kradzieży.

> To był tylko argument za tym, że niekoniecznie rodzice wychowują swoje
> dzieci metodami śledczymi - ja bym tak zrobił i uważam że to normalne. To w
> końcu istotne, bo nauczyciel mnie zastępujący powinien zasadniczo przyjąć
> chyba najmniejszy dopuszczalny zakres ingerencji ? (jako że dzieci mają
> różnych rodziców gotowych w różny sposób reagować na takie zdarzenie

Osoba zastępująca rodziców jest autonomiczna w swoich decyzjach to po
pierwsze.
Po drugie zasadą jest, że opieka taka powinna być wzorowana na opiece
występującej normalnie w rodzinach, więc opiekun może postapić wobec
powierzonego mu dziecka tak, jak postąpiłby wobec swojego własnego dziecka
(prócz klapsa).
Po trzecie zasada działania w miejsce rodziców w prawie oświatowym jest tylko
pomocniczą regułą intepretacyjną, bo nie jest to umowa usługi, lecz stosunek
administracyjny.

> > Zasada kierowania się dobrem "dziecka" oznacza kierowanie się dobrem
> > wszystkich dzieci powierzonych opiece dorosłego. A żeby uniknąć
> > nieporozumień, art. 4. u.s.o. jako podstawowe kryterium dla działań
> > nauczyciela przyjmuje dobro uczniÓW.
> No właśnie, nie jednego dziecka, któremu coś zginęło tylko.

Dobro uczniów wymaga, aby odszukać i napiętnować złodzieja, który skroił
własnego kolegę.

> No jeśli można konkretne osoby bez żadnego powodu podejrzewać o kradzież
> komórki (bo nie ma okoliczności na nie wskazujących)

To, że oni i tylko najprawdopodobniej oni przebywali w tym pomieszczeniu w
momencie kradzieży, nie jest taką okolicznością?

> >> A co jeśli właściciel zgubił komórkę? Szkoła płaci odszkodowanie,
> >> rozumiem?
> > Na podstawie jakiej?
> Chodzi mi o sytuację, gdy ktoś zgubi komórkę, szkoła przeszuka wszystkich
> uczniów, następnie wyjdzie na jaw że on rzeczywiście zgubił, a nikt mu nie
> ukrył.

Podejrzenia i wynikające z nich działanie było uzasadnione.

> > Poza tym nie poruszamy się w materii pojęć procesowych, nie ma mowy
> > jeszcze o żadnym podejrzanym, tym bardziej oskarżonym
> domniemanie niewinności nie jest jedynie pojęciem procesowym, ale jest
> wartością stanowiącą podstawę współczesnego państwa prawa. I rozciąga się
> na wszystkie działania władzy publicznej, a winno również na sytuację
> socjalizacji w szkole, dając możliwość wychowania świadomych obywateli tego
> państwa.

Domniemanie niewinności może wzruszyć jedynie wyrok skazujący.

> Czynności można podjąć, ale różnica między twoją a moją propozycją jest
> dokładnie taka jak różnica między państwem policyjnym a państwem prawa.

W państwie prawa złodziej nie może czuć się bezpiecznie i o to tu chodzi.

RG

--
Wysłano z serwisu Usenet w portalu Gazeta.pl -> http://www.gazeta.pl/usenet/