Użytkownik "Daniel Pyra" <d...@S...provider.pl> napisał w wiadomości
news:ft3brd$aik$1@inews.gazeta.pl...

> w ogólnym przypadku nie byłbym tak kategoryczny, nie znając umowy
> pomiędzy Polkomtelem a firmą windykacyjną i zasad, na jakich
> wierzytelność (lub "wierzytelność") została sprzedana.

Jakiekolwiek by te zasady nie były, to nie dotyczą one pytającego.
Zwłaszcza, gdy ich nie zna.

> A podepnę się przy okazji z pytaniem, czy dochodzenie nie istniejącego
> długu można zakwalifikować jako "nakłanianie do niekorzystnego
> rozporządzania mieniem"?

Nie. Było to już wiele razy.

Choć z drugiej strony obserwuję brak przepisu karnego na tego typu
nieuczciwe działania. Ja rozumiem, że można się pomylić i przegrać
roszczenie w sądzie. Ale w mojej ocenie dochodzenie oczywiście
bezpodstawnego żądania powinno jednak podlegać jakiemuś ściganiu karnemu.
Choćby jako "złośliwe niepokojenie". Na chwilę obecną nie przychodzi mi
żaden przepis karny w tej materii do głowy.

Wystarczy poczytać tę grupę, by zobaczy, jak co raz ktoś się żali na
dochodzenie jakiś wydumanych roszczeń. Jaką każdy z nas ma gwarancje, że za
kilka lat nagle ktoś nie zacznie go ścigać za jakąś fakturę opierając się
na tym, że przecież nikt z nas wiecznie nie archiwizuje wszystkich kwitków.
Ja staram się płacić wszystko przelewami (w banku zawsze zostaje ślad), ale
i to przecież nie gwarantuje sukcesu, bo bank archiwizuje te dane też chyba
maksymalnie przez 5 lat. Cóż z tego, że należność jest ewidentnie
przedawniona, jak różne kruki i inne ptaszyska powpisują człowieka na mniej
lub bardziej nieformalne czarne listy i będą nękać kretyńską
korespondencją.

W mojej ocenie najprostszym z możliwych rozwiązań byłoby uznanie prawa do
zakwestionowania przetwarzania danych osobowych, o ile wierzyciel w
terminie załóżmy 3 miesięcy od żądania nie skieruje pozwu do sądu, a jeśli
skieruje, to niezwłocznie po prawomocnym oddaleniu powództwa. To by nas
chroniło przed pseudowindykacjami.