Fri, 15 Sep 2006 14:46:14 +0200, na pl.soc.prawo, kam napisał(a):


>> Prawo ma być tak sformułowane, aby przepis mówił sam za siebie
>> bez odniesienia do zniesionego.
>> A przepis mówi, że odszkodowanie się należy.
>> I jest to przepis o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
>> Więc jak to jest?
>
> Przepis w ustawie o postępowaniu przed sądami administracyjnymi
> deklaruje prawo do odszkodowania. A zasady tego reguluje kodeks cywilny,
> już bez procedury określonej wcześniej w art.160 kpa. Tak jest od 1
> września 2004 roku.

Rozumiem. Dzięki.

> Chcesz odszkodowania - wystąp do organu, ewentualnie do sądu
> powszechnego. Zresztą czy w ogóle akurat ten przepis ma zastosowanie? Bo
> przecież nie chodzi w nim o każde uchylenie decyzji.

Nie chodzi o uchylenie, tylko o sytuację, gdy sąd stwierdzi
nieważność aktu. A sąd nieważność aktu stwierdził.
Trzeba jeszcze udowodnić, że strona poniosła szkodę, przed czym
z pewnością organ będzie się stanowczo bronił.
Nawet tak oczywiste sprawy jak różnice między zarobkami dra i dra
hab. wchodzą tu w grę, nie wspominając już o innych stratach
niekiedy znacznie większych.

Sytuacja pod względem prawnym jest w ogóle skomplikowana.
Normalnie rzecz biorąc, po uznaniu decyzji za nieważną,
postępowanie winno zostać wznowione.
Jednak ustawa obowiązująca od 1 września 2005 mówi, że uchwała o
nadaniu stopnia staje się prawomocna z chwilą jej nadania.
Moim zdaniem nie ma już instytucji zatwierdzania przez Centralną
Komisję, która kolejny raz miałaby podejmować decyzję we własnej
sprawie i broniąc się przed odszkodowaniem, z pewnością z całych
sił starałaby się udowadniać, że niczego nie straciłem, bo mi się
stopień habilitowanego nie należy.

Moje zdanie zdaje się potwierdzać wyrok NSA: z dnia 17 listopada
2000 r. Sygnatura: I SA/Lu 689/99, Data Wydania Orzeczenia:
2000.11.17.
/cytat:/
"Zagadnieniem, które wymaga przypomnienia, jest kwestia
charakteru prawnego instytucji wznowienia postępowania.
Po wprowadzeniu sądowej kontroli decyzji administracyjnych w 1980
r. w orzecznictwie sądowym powszechny był pogląd, iż toczy się
jedno postępowanie administracyjne, podzielone na fazy
obejmujące: postępowanie w trybie zwykłym, to jest instancyjnym
/odwoławczym/ oraz niejako kontynuację tego postępowania -
postępowanie w trybie nadzwyczajnym. Pogląd ten uległ zmianie po
uchwale Sądu Najwyższego z dnia 19 lipca 1991 r. w sprawie III
AZP 4/91. Przyjęto w niej, że wszczęcie postępowania w trybie
nadzoru lub wznowienia postępowania rozpoczyna nowe postępowanie
administracyjne w stosunku do postępowania prowadzonego w trybie
zwykłym /instancyjnym/, a datę tego wszczęcia określa się na
zasadzie art. 61 Kpa. Pogląd ten nie jest kwestionowany do chwili
obecnej w orzecznictwie sądowym odnoszącym się do postępowania
administracyjnego, uregulowanego w kodeksie postępowania
administracyjnego (...).
?Bezsporne jest w sprawie, że wznowienie postępowania nastąpiło
w 1998 r., a więc w czasie obowiązywania kodeksu celnego i
ordynacji podatkowej, wobec czego niezasadne było powoływanie się
przez organy celne i przez stronę skarżącą na przepisy
nieobowiązujące w tym czasie, to jest na ustawę z dnia 28 grudnia
1989 r. - prawo celne. (...)?
/koniec cytatu/

Postępowanie o nadanie stopnia i postępowanie zatwierdzające
nadanie stopnia to nie było jedno postępowanie, tylko dwa.
Pierwsze było zdefiniowane w art. 18, a drugie w art. 19 ustawy o
stopniach naukowych i tytule naukowym.
Stwierdzenie nieważności decyzji zatwierdzającej uchwałę o
nadaniu stopnia, nie skutkuje moim zdaniem stwierdzeniem
nieważności uchwały o nadaniu stopnia, gdyż przedmiotem
zaskarżenia było tylko postępowanie Centralnej Komisji
zatwierdzające uchwałę. Uchwała o nadaniu stopnia została podjęta
i nikt prócz Centralnej Komisji jej nie podważył, a decyzja
Centralnej Komisji wyrokiem WSA: "nie podlega wykonaniu".
W moim rozumieniu oznacza to, że uchwała o nadaniu stopnia
pozostaje w mocy.

W świetle powyższego wyroku NSA, mówiącego o tym, że wznowienie
postępowania jest postępowaniem nowym, Centralna Komisja nie ma
już prawa do prowadzenia postępowania zatwierdzającego, gdyż
art. 259. 1. 3) Ustawy prawo o szkolnictwie wyższym mówi, że
tylko: ?wszczęte i nie zakończone postępowania w sprawach co do
których postępowanie zostało zakończone wydaniem nieprawomocnej
decyzji, są rozpatrywane według przepisów dotychczasowych?.
W tym wypadku mamy do czynienia z postępowaniem zakończonym
decyzją ostateczną, aczkolwiek nieważną, jak stwierdził sąd.

Powyższy wyrok NSA stwierdza, że poglądem niekwestionowanym jest
iż wznowienie postępowania winno się odbywać zgodnie z obecnie
obowiązującym prawem.

Zdefiniowane w poprzedniej wersji art. 19 postępowanie
zatwierdzające, w wersji obecnej tegoż art. polega na uznaniu
prawomocności uchwały o nadaniu stopnia z chwilą jej podjęcia.

Procedura zatwierdzenia uchwały w art. 19 nie dzieli uchwał na
"stare" i "nowe". Mowa jest o uchwale o nadaniu stopnia i tyle.

Dlatego też twierdzę, że wyrok WSA oznaczza automatycznie
uznanie, że uchwała o nadaniu stopnia jest prawomocna.

Co jednak można zrobić, jeśli Centralna Komisja, chcąc bronić
swojego interesu, rozpocznie procedurę zatwierdzającą wg
poprzednio obowiązujących przepisów argumentując, że jej prawnicy
uważają iż w tym wypadku uzasadnienie NSA dotyczy innej sprawy?

Mam jakieś prawne możliwości zakwestionowania takiego stanowiska
organu i przerwania postępowania zatwierdzającego wg starego
prawa?
Organ centralny z pewnością ma interes, aby prowadzić jeszcze raz
postępowanie, ponieważ jeśli ponownie stwierdzi iż stopień dra
habilitowanego mi się nie należy, będzie mógł argumentować, że
nie poniosłem żadnych strat. Uznaniem habilitacji ten organ nie
jest zainteresowany, ponieważ grozi mu to koniecznością
wypłacenia odszkodowania.

Jakie więc mam możliwości prawne, gdyby organ chciał prowadzić
postępowanie zatwierdzające wg uprzednio obowiązujących
przepisów?

--
J.A.