"Roman Gładysz" <r...@S...pl> napisał:

> > Druga rzecz i podstawowa. Nieprawda w piśmie procesowym to próba
oszustwa,
> > strona chcąc uzyskać korzyść materialną lub osobistą (korzystny wyrok)
> > wprowadza sąd w błąd.
>
> Moim zdaniem nie. Nie wypełnia znamion przestępstwa z art. 286 kk, gdyż:
> - nie działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a obrony swoich
> praw przed sądem;

celem obrony swoich praw przed sądem jest osiągnięcie korzyści majatkowej, z
natury rzeczy.


> - nie doprowadza do niekorzystnego rozporządzenia majątkowego, gdyż o
> tym decyduje sąd

oczywiście, że nie decyduje o rozporządzeniu mieniem osoba wprowadzająca w
błąd, lecz osoby wprowadzane w błąd (taki jest z resztą sens przepisu
sankcjonujący oszustwo)



> - nie ma pozostałych znamion - różnych postaci błędu, gdyż trudno mówić
> o biedzie w postępowaniu sądowym, które ma wszechstronnie zbadać sprawę.
>
w takim stopniu w jakim fałszywe oświadczenia wpłynęły na wyrok w takim
stopniu należy mówić o wprowadzenie w bład. Najwłaściwszy jest przykład.
Załóżmy, że w danym postępowaniu zapadł wyrok o treści X na podstawie
wprowadzających w błąd pism procesowych. Inny wyrok zapadłby w sytucji gdyby
pisma zawierały stan faktyczny, powiedzmy wyrok Z.



> Ponadto działanie procesowe jest okolicznością wyłączającą winę, gdyż
> działa się w ramach swoich uprawnień procesowych. Bez winy nie ma
> przestępstwa.

Czy uprawnieniem procesowym w postępowaniu cywilnym jest podawanie nieprawdy
w pismach kierowanych do sądu?
Jeśli tak jest to jaki byłby sens czytania pism procesowych? Obok zarzutu
oszustwa należałoby postawić zarzut zniewagi wymiaru sprawiedliwości.


Sewer