On Wed, 27 Oct 2004, Roman G. wrote:
[...]
>+ > Do spełnienia:
>+ > - zdefiniowanie zwierzchnika
>+ > - określenie miejsca pracy
>+ > - sformułowanie harmonogramu pracy.
>+ > Ustawa stanowi że każdy stosunek spełniający takie kryteria to
>+ > JEST stosunek pracy choćby został dowolnie inaczej nazwany.
>+
>+ Art. 1. kp:
>+ Kodeks pracy określa prawa i obowiązki pracowników i pracodawców.

Owszem.
Przyznam że widzę problem: KP nie reguluje wystarczająco jasno
kwestii w razie PRZYMUSU oraz NIEODPŁATNOŚCI (łącznie).
<dygresia>
Przyjmując ten tok rozumowania w razie faktycznego uczynienia
z kogoś swojego niewolnika można odpowiadać za pozbawienie
go wolności, ale nie będzie mu przysługiwało roszczenie
z tytułu pracy.
Przeciw takiemu postawieniu sprawy przemawia uznanie żołnierzy
wykonujących przymusowo pracę w górnictwie (lata '50 ?) za
pracowników. Niemniej... chyba była jakaś specjalna regulacja
prawna.
Czyli wniosek: pozbawiony swobody wyboru nie jest w .pl pracownikiem.
Przymus "potocznie rozumianej pracy" nie jest "pracą w rozumieniu
KP" - bynajmniej nie mam tu na myśli JEDNEGO przypadku szczególnego.
Ale albo ta logika obowiązuje ZAWSZE albo nie obowiązuje NIIGDY.
No, chyba że jest jakiś przepis szczególny który został pominięty...
Tak ?
<koniec>

>+ Nie sądzę, aby małoletni był 'pracownikiem', a jego opiekun - 'pracodawcą' w
>+ rozumieniu kp, póki mamy do czynienia po prostu z jedną z metod sprawowania
>+ pieczy nad dzieckiem.

No to IMO j.w. :)

pozdrowienia, Gotfryd