> Po pierwsze, oddanie starego towaru musi nastapic w momencie nabycia
> nowego, a nie np. po miesiacu czy pół roku.

Poniewaz ustawa nie reguluje dokladnie terminow, kwestie przeniesienia
obowiazku utylizacji reguluje przedmiotowosc rzeczowa, czyli fakt dokonania
transakcji zakupu nowego sprzetu i wynikajace z tego prawo do jednostkowego
nieodplatnego zbycia sprzetu do utylizacji. Warunek ilosciowy jest okreslony
w ustawie i jest traktowany, jako prawo, z ktorego klient nie musi korzystac
w okreslonym terminie (to jest wada ustawy, powinna ona okreslac termin, po
ktorym klient powinien utylizowac na wlasny koszt - termin graniczny nie
zostal postawiony).

Czyli tak to rozumiem:

- klient (K) kupuje pralke (1) od dystrybutora (D), ktory kupil ja od
hurtownika (H) a ten od producenta (P).
- K nabywa prawo do przeniesienia na D obowiazku utylizacji starej pralki
(2) przy bezplatnym przeniesieniu wlasnosci tejze starej pralki (2) na D.
- D kupil nowa pralke (1) od H, a wiec nabyl adekwatne prawo w stosunku do
H, jednak ze wzgledu na kolejnosc sprzedazy nie mogl tego prawa zrealizowac
w momencie zakupu. Poniewaz ustawa tego nie reguluje, nabyte prawo chce
zrealizowac w momencie, gdy otrzymuje stara pralke (2) od K, na podstawie
faktury zakupu pralki (1) zrzuca obowiazek utylizacji i oddaje nieodplatnie
stara pralke (2) hurtownikowi (H).
- hurtownik (H) postepuje w ten sam sposob wobec producenta (P) i na nim
konczy sie lancuszek zrzekania sie obowiazku utylizacji. Taki byl zamysl
ustawodawcy i tak moim zdaniem nalezy to interpretowac. Efektem tego jest
sytuacja, w ktorej producent (P) obowiazany jest zutylizowac maksymalnie
tyle starych pralek, ile nowych pralek sprzedal.

Pozdrawiam,

Tiger