W dniu 25.03.2023 o 14:17, Kviat pisze:

>>> Aaaa... czyli mogę na twoim polu postawić krzyż i on jest twój?
>> Po 3 latach.
> Choćby i po 10...

On był od razu po zakupie działki. A że się tego wypierał, to inna sprawa.
>
>> A zabytkiem dopiero po jakichś 150,
> Choćby i po 200.
>> więc twoje porównanie
>> jest do d...
> Wręcz przeciwnie.
> Pokazuję absurdy państwa wyznaniowego.

To nie ma z wyznaniowością, lub nie nic wspólnego. W 1962 roku ojciec
mojego kolegi znalazł na swoim polu bełt od kuszy. Że był praworządny,
więc zgłosił władzom. Podobno była olbrzymia feta. Przyjeżdżali,
gratulowali, klepali po ramieniu. Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków
wpisał to miejsce do jakiegoś tam rejestru, bo skoro jest jeden bełt, to
może być więcej. Pieniędzy na zbadanie nie ma. Chłop byłby milionerem
sprzedając to na działki budowlane, bo wokół jest mnóstwo domków, ale w
promieniu 500 metrów od tego "stanowiska archeologicznego" nie wolno.
>
> Gdyby tam jakiś prapradziadek postawił ławeczkę, to nikt teraz nie
> miałby bólu dupy.
> Jakoś nikomu nie przychodzi do głowy, żeby wszystkie ławeczki sklecone
> przez prapradziadków i stojące gdzieś do dzisiaj przy polu, czy gdzieś
> tam, nazywać zabytkami i wpisywać je do  rejestru zabytków. Nie każdy
> stary klamot jest zabytkiem.

Zajrzyj do ustawy. To nie jest tak, że nagle ktoś uzna krzyż w Twoim
ogródku zabytkiem. Gdzieś tam w przeszłości ówczesny właściciel wyraził
na to zgodę. Nie wykluczone, że nawet dostał za to jakąś gratyfikację.

Teraz pytanie, czy później zmieniali się właściciele i faktycznie
sprzedający nie wiedział, że ten krzyż jest zabytkiem. Czy wiedział, ale
"zapomniał" poinformować kupującego. Czy poinformował, ale kupującemu
(jak Tobie) się wydawało, że teren jego, ale krzyż nie. Skoro chciał
krzyż przekazać pod dozór miejscowej parafii, to chyba o tym jednak
wiedział.

--
Robert Tomasik