Robert Tomasik napisał(a):

> Gdyby ta osoba była jego pracownikiem, to byłby uprawniony do wystawienia
dokumentu.


Ale jak sam wiesz nie był ... Tak więc nawet według twojej teorii nie
był uprawniony do wystawienia dokumentu.

Zresztą ja poszedłbym dalej: nawet gdyby wystawił dokument własnemu
pracownikowi nie oznacza że odpowiadałaby z art. 271 kk, gdyż uprawienie
do wystawienia dokumentu w rozumieniu tego przepisu należy rozumieć
wąsko, jako wyraźne, ustawowe powierzenie jakiemuś podmiotowi prawa do
wystawiania dokumentów o charakterze quasi publicznym. Nie mogą to być
dokumenty dotyczące czynności cywilnoprawnych między wystawiającym a
kimś innym.

A teraz cytaty z komentarzy do kk:

"Pojęcie "innej osoby uprawnionej do wystawienia dokumentu" należy
interpretować wąsko, obejmując nim wyłącznie te osoby, które na mocy
szczególnej regulacji otrzymują prawo do sporządzenia dokumentu, któremu
podobnie jak w przypadku dokumentów sporządzanych przez funkcjonariuszy,
przysługuje cecha zaufania publicznego (zob. Prokuratura i Prawo,
Orzecznictwo z 1998, z. 4, poz. 6). Źródłem uprawnienia może być norma
prawna o charakterze generalnym, wyrok sądowy lub inna decyzja organu
władzy państwowej. Sprawcą przestępstwa z art. 271 może być także osoba
wystawiająca dokument w imieniu innego podmiotu, który otrzymał taką
kompetencję na mocy przepisu prawnego - zob. też OSNKW 1996, z. 3-4 poz. 17.

O kompetencji do wystawienia dokumentu, któremu przysługuje walor
zaufania publicznego można mówić wówczas, gdy dokument ma cechy
rozstrzygnięcia publicznoprawnego, któremu przysługuje domniemanie
prawdziwości. Do takich dokumentów należą przede wszystkim dokumenty
urzędowe w znaczeniu nadanym temu pojęciu przez art. 245 k.p.c. i art.
76 k.p.a., a ponadto inne dokumenty, którym taką moc dowodową nadają
inne przepisy."

"Nie ma charakteru "uprawnienia" w rozumieniu art. 271 § 1 obowiązek
sporządzania określonych dokumentów wyłącznie na mocy stosunku prawnego
łączącego strony umowy. Jeżeli w ramach stosunku pracy pracownik
umocowany jest do wystawiania określonych dokumentów, na podstawie
których otrzymuje od pracodawcy określone świadczenia (rozliczenie
podróży służbowej, karta drogowa), dokument taki nie ma charakteru
dokumentu publicznoprawnego, a poświadczenie w nim nieprawdy nie może
prowadzić do odpowiedzialności karnej z art. 271 § 1 (zob. odmiennie
OSNPG 1987, z. 10, poz. 11)."

"Przedmiotem wykonawczym omawianego przestępstwa nie jest każdy dokument
(w rozumieniu określonym w art. 115 § 14), lecz jedynie dokument
wystawiony przez funkcjonariusza publicznego lub inną upoważnioną osobę,
w którym poświadcza się - niezgodnie z prawdą - okoliczność mającą
znaczenie prawne. Jest to więc zamach na wiarygodność dokumentów
wystawionych przez osoby upoważnione na użytek publiczny, z którymi
wiąże się z zasady zaufanie w obrocie prawnym (podobnie W. Wróbel, jw.,
s. 1038 oraz SN w wyr. z 29 X 1998 r., IV KKN 128/97, Orz. Prok. i Pr.
1999, nr 3)."

"W świetle orzecznictwa nie stanowią poświadczenia nieprawdy w znaczeniu
określonym w art. 271 § 1 m.in.: niezgodne z prawdą oświadczenia zawarte
w treści umowy cywilnoprawnej (zob. wyr. SN z 9 V 2002 r., V KKN 323/99,
OSNKW 2002, nr 9-10, poz. 71), dokumenty sporządzane do użytku
wewnętrznego przedsiębiorstwa (wyr. SA w Krakowie z 21 II 2003 r., II
Aka 266/02, Orz. Prok. i Pr. 2003, nr 10) oraz wniosek do Sądu
Rejonowego zarządu spółki wraz z niezgodnymi z prawem oświadczeniami
dotyczącymi założycielskiego kapitału akcyjnego (wyr. SA w Katowicach z
30 I 2003 r., II Aka 416/02, Biul. Sąd Apel. 2003, nr 2)."


--
@2007 Johnson
j...@p...com
"Ars iuris non habet osorem nisi ignorantem"