>Może mówisz prawdę ale durnowate uwagi zachowaj dla siebie. Ty
>oczywiście podołał byś temu wyzwaniu ja niestety nie jestem w stanie
>pogodzić pracy, wyjazdów służbowych i rodziny i dlatego szukam wyjścia
>z sytuacji. A z twoich wywodów wynika, że dla mieszkania i pieniędzy
>to byś nawet swoje gówno zjadł gdyby trzeba było.

Skoro masz dosyć to czemu się przejmujesz losem mieszkania babci, "oddaj
darowiznę"
po prostu zaprzestając opiekę nad babcią. Trudno zjeść ciastko i mieć
ciastko.

Możesz też troszkę płacic jakiejś innej osobie (starszej samotnej)
mieszkającej po sąsiedzku
z babcią za opiekę (zakupy, obiadki, babcia poza opieką potrzebuje
porozmawiać) wtedy nie
będziesz miał problemu na głowie i mieszkanie się z nawiązką zwróci.

Choć znane są przypadki kiedy taka babcia po 30 latach dobrej opieki
przeżyła swojego
"opiekuna".

Problem jedynie w tym, że babcie i dziadkowie, jakimi i my się kiedyś
staniemy, mają często
sklerozę i nawet nie pamiętają kiedy ostatnio jedli posiłek - trudno żebyś
wtedy dostał od nich
laurkę za dobrą opiekę.......Miałem taki przypadek w rodzinie i "babcia"
chodziła o 6 rano do
sąsiadów aby dali jej jeść "bo nie jadła juz nic od paru dni" :)




Pozdrawiam
zbyszek