szerszen pisze:
>
> Użytkownik "wombi" <w...@u...to.onet.eu> napisał w wiadomości
> news:h2fqgk$326$1@news.onet.pl...
>
>> "Posiadanie biletu nie stanowi przesłanki zawarcia umowy przewozu. Ma
>> tylko znaczenie dowodowe".
>
> dosc ciekawy komentarz w kontekscie
> "Art. 16. 1. Umowę przewozu zawiera się przez nabycie biletu na przejazd "
>
> nie uwazasz ze jedno przeczy drugiemu?
>
> ale moze z jezykiem prawniczym jest jak z kaczynskim ktoremu nikt nie
> wytlumaczy ze czarne jest czaarne a biale jest biale
>
> no i powstaje pytanie co w takim razie stanowi przeslanke, bo w sumie w
> takim razie wejscie do srodka komunikacji rowniez nie stanowi takiej
> przeslanki, bo niby czmu by ja mialo stanowic ;)

Albin Kolarski, Prawo przewozowe. Komentarz, Wyd. C.F. Muller, Warszawa 2002

Art.16

1.Konsensualny charakter umowy przewozu osób, z natury rzeczy nie
podlega dyskusji. Wątpliwości może natomiast budzić forma i sposób
zawarcia umowy w warunkach przewozów masowych, gdzie występuje
konieczność uproszczonych form postępowania i rezygnacji z wielu wymogów
formalnych, a zarazem na przewoźniku ciąży obowiązek zawierania umowy
(obowiązek przewozu - zob. art. 3 ust. 1 oraz art. 7 i 8, a także uwagi
w komentarzu do tych artykułów).
Z treści art. 16 ust. 1 wynika, że do zawarcia umowy przewozu w
transporcie pasażerskim może dojść w różny sposób, co jest zgodne z art.
60 k.c, w myśl którego wola osoby dokonującej czynności prawnej może być
wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w
sposób dostateczny (oświadczenie woli). Do wyraźnego oświadczenia woli
dochodzi wtedy, gdy podróżny wskazuje przewoźnikowi co najmniej relację
i termin przejazdu, a w zależności od środka transportu także klasę i
niekiedy miejsce. Zawarcie umowy przewozu w drodze wyraźnego
oświadczenia woli następuje np. przy przewozie taksówką, chociaż nie
stosuje się przy tym w ogóle biletu.
2.W tych rodzajach komunikacji, w których wydany bilet zawiera wzmianki,
odpowiadające życzeniom podróżnego, do zawarcia umowy przewozu dochodzi
przez nabycie biletu na przejazd. Tam też, gdzie stosowane są bilety
określające trasę i czas przejazdu, z reguły dostęp do środka
transportowego uwarunkowany jest uprzednim nabyciem biletu. Nie zawsze
jednak bilet zawiera wzmianki niezbędne dla ustalenia treści konkretnej
umowy przewozu (essentialia negoti). Tego rodzaju bilety stosowane są
najczęściej w komunikacji miejskiej. Także różnego rodzaju biletów
okresowych i abonamentowych, nawet jeśli opiewają na określoną relację,
nie można uznać za dowód zawarcia oznaczonej umowy przewozu. Stanowią
one dowód uiszczenia z góry należności za ograniczoną w czasie,
nieokreśloną lub określoną liczbę przejazdów, jednakże w jakim terminie
i w jakim środku transportowym nastąpi konkretny przejazd, zdecyduje
podróżny, zajmując miejsce w danym środku transportowym. W takich
sytuacjach umowę przewozu zawiera się w sposób dorozumiany, przez
zachowanie się podróżnego (per facta concludentia). Często dla
potwierdzenia woli zawarcia umowy ze strony podróżnego (oznaczenia
konkretnej umowy) niezbędne jest wykonanie wskazanej przez przewoźnika
czynności faktycznej, zazwyczaj chodzi o ,,skasowanie" (oznaczenie datą,
godziną, numerem lub kodem przejazdu itp.) w przeznaczonym do tego
urządzeniu. Jeśli bilet powinien być ,,skasowany" przed wejściem do
środka transportowego (np. przy wejściu na peron metra), wówczas możemy
mówić o zawarciu umowy przewozu ,,przez spełnienie innych określonych
przez przewoźnika warunków dostępu do środka transportowego". Jeżeli
przewoźnik takich lub innych warunków dostępu do środka transportowego
nie ustalił, umowę przewozu uważa się za zawartą z chwilą, kiedy
podróżny zajął miejsce w danym środku transportowym. Jak widać, sposób
zawarcia umowy przewozu w transporcie pasażerskim uzależniony jest w
gruncie rzeczy od ustalonych przez przewoźnika warunków technicznych i
organizacyjnych.
Jeśli podróżny nie miał wykupionego biletu, a umowę chciał zawrzeć
poprzez zajęcie miejsca w autobusie (art. 16 ustawy [z 1984 r. - Prawo
przewozowe]), który odjechał z przystanku przed planową godziną
odjazdu..., to w opisanej sytuacji trudno jest mówić o niewykonaniu
umowy, skoro nie doszło do jej zawarcia. (Zob. K.Wesołowski w rec: W.
Górski, A. Żabski, Prawo przewozowe. Komentarz, Warszawa 1990 r., PUG
1990/7/117).
3. Przepis ust. 2 art. 16 Prawa przewozowego określa minimalną treść,
jaką powinien zawierać każdy bilet na przejazd, aby spełniać swoje
podstawowe funkcje. Bilet jest przede wszystkim dowodem opłacenia
należności za przejazd, dlatego powinna w nim być wskazana cena. Bilet
powinien też określać dane potrzebne do ustalenia zakresu uprawnień
podróżnego. Stanowi on zatem legitymację podróżnego uprawniającą do
określonych świadczeń ze strony przewoźnika. Zakres i kategorie
świadczeń są rozmaite. Dlatego też i treść biletów jest różnorodna.
Bilet, którego treść pozwala na ustalenie określonego świadczenia
przewozowego, jest dowodem zawarcia umowy przewozu. Bilet, który nie
pozwala na takie ustalenie, jest tylko dowodem zapłaty za świadczenie
przewozowe, które zostaje oznaczone dopiero po spełnieniu wskazanych
czynności, jak np. ,,skasowanie" biletu. Przejazd bez biletu oznacza, że
podróżny korzysta ze świadczenia przewoźnika, nie spełniając wzajemnie
świadczenia pieniężnego, a w każdym razie, nie mogąc udokumentować, że
świadczenie takie spełnił. Podobnie traktowane jest ,,nieskasowanie"
biletu, tam gdzie jest to wymagane. Stwarza to podstawę do stosownych
roszczeń ze strony przewoźnika.