Pełnomocnik z urzędu złożył zażalenie od sprzeciwu w postępowaniu
upadłościowym po terminie oraz wskazał błędny termin mocodawcy
(mocodawca składał samodzielnie uzupełnienie zażalenia w ostatnim dniu
terminu podanego przez pełnomocnika, gdyż pełnomocnik w swoim
zażaleniu nie uwzględnił co najmniej 4/5 zarzutów jakie powinien był
podnieść), na skutek czego sąd odrzucił zażalenie. Mocodawca nie ma
samodzielnie dostępu do akt, ani - mając pełnomocnika - nie otrzymuje
pism procesowych z sądu, musiał więc liczyć na pełnomocnika z urzędu.
Sąd uznał, że termin 7 dni biegł od ogłoszenia postanowienia przez sąd
i wyłożenia w tym samym dniu postanowienia wraz z uzasadnieniem w
sekretariacie sądu. Tymczasem pełnomocnik prawdopodobnie liczył termin
od doręczenia mu na jego wniosek kopii postanowienia z uzasadnieniem.

Czy sąd miał rację, a jeśli tak, w jaki sposób domagać się
odszkodowania i zadośćuczynienia od pełnomocnika z urzędu i jaki jest
na to termin? Czy czyni się to na drodze sądowej czy istnieje droga
niesądowa i jaka?

Pełnomocnik z urzędu po zwróceniu mu uwagi na to, że uniemożliwił
merytoryczne rozpatrzenie zażalenia poprzez niezłożenie go w terminie
starał się zbagatelizować problem uznając, że nie było konieczności
wnoszenia zażalenia, bo sąd by je uznał za bezzasadne.

Czy ew. jest możliwość przywrócenia terminu lub w inny sposób
zaradzenie problemowi? Sądzę, że uznawanie, iż mocodawca w każdych
okolicznościach odpowiada za działania swego pełnomocnika jest
niezgodne z prawami człowieka i Konstytucją RP (byłbym wdzięczny za
wskazanie konkretnych artykułów z uzasadnieniem), bowiem mocodawca,
który nie ma osobiście dostępu do akt sprawy, nie powinien ponosić
szkody na skutek wprowadzenia go w błąd przez pełnomocnika z urzędu co
do terminu na wniesienie zażalenia. Nie ma w tym żadnej winy
mocodawcy, więc byłoby niesprawiedliwe nie przywrócenie terminu, gdyż
mocodawca nie miał możliwości prawidłowego działania na skutek
wprowadzenia go w błąd przez pełnomocnika z urzędu.