Oto kopia strony http://www.poradaprawna.pl/artykul.php?id=5710&print
=yes
zapisana przez G o o g l e w 6 Lip 2006 06:55:21 GMT.

Opinia o pracy (list referencyjny)
Rodowód listów polecających (obecnie listów referencyjnych) sięga czasów
przedwojennych. Jak podaje Wielka Ilustrowana Encyklopedja Powszechna
Wydawnictwa Gutenberga (Wydawnictwo „Gutenberg–Print”, Warszawa
1994 r.,
tom 14, s. 290) słowo ”referencje” oznacza z łaciny dosłownie
„powołanie się” na
kogoś. Referencje miały na celu ułatwić danej osobie poszukiwanie nowego
zatrudnienia. Sporządzane były w formie pisemnej. Póżniej przekształciły się one
prawnie w świadectwo pracy. Na tym dokumencie nie wolno było umieszczać
żadnych wzmianek opiniodawczych. Na potrzeby zewnętrzne zakładów zaczęto
tworzyć tzw. opinie pracownicze. Wydawanie opinii o pracowniku w związku z
ustaniem stosunku pracy zostało prawnie uregulowane w art. 98 K.p. Przepis ten
został usunięty z K.p. w 1996 r. Ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy
Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1996 r. nr 24, poz. 110 ze
zm.).
Opiniowanie pracowników nie jest ostatecznie uregulowane prawnie. Pracodawca
od 2 lutego 1996 r. nie ma formalnego obowiązku wystawiania opinii pracownikowi.
Obecnie zależy to wyłącznie od jego dobrej woli. Co więcej, pracownik nie może
odwołać się w tej sprawie do sądu pracy, ponieważ w roku 1996 uchylony został
art. 98 K.p. dotyczący wydawania opinii o pracowniku.

Sąd Najwyższy w wyroku z 21 stycznia 2003 r. (I PK 66/02, OSNP 2004/13/227)
podkreślił, że nie kwestionuje „(...) jednak prawa pracownika do żądania od
zakładu pracy, który go zatrudnia lub zatrudniał, wydania o nim opinii, gdy dla
uzyskania innej pracy jest mu ona potrzebna. Prawu temu odpowiada obowiązek
zakładu pracy. Podstawę prawną stanowi w tym przypadku umowa o pracę, która -
jak każda czynność prawna - wywołuje nie tylko skutki w niej wyrażone, lecz
również te, które wynikają z ustawy, z zasad współżycia społecznego i z
ustalonych zwyczajów (art. 56 K.c.) (...)”.

Nie ma zatem przeszkód prawnych w kwestii wydania pracownikowi, z którym
został rozwiązany stosunek pracy dokumentu, który zawierałby jego ocenę jako
pracownika. Czasami pracodawcy na wniosek byłego pracownika wydają tzw. listy
referencyjne .Dokumenty te są nazywane często referencjami, rekomendacjami
albo opiniami. Opierając się w tym przypadku na istniejącej linii orzeczniczej Sądu
Najwyższego (wyrok SN z 20 grudnia 1968, II PR 549/68, LEX nr 14000) należy
stwierdzić, że „(...) mają one charakter oświadczeń wiedzy pracodawcy i nie są
opiniami w rozumieniu dawnego art. 98 K.p. W szczególności pracownikowi nie
przysługuje roszczenie o wydanie przez pracodawcę takiej opinii. Stanowisko
kasacji, że powód może domagać się wydania opinii, i to opinii o określonej treści
na podstawie art. 24 k.c., jest nietrafne. Art. 24 k.c. ma charakter ochronny
przed zagrożeniami dobra osobistego i nie stanowi podstawy do wystąpienia z
roszczeniem o wydanie opinii o określonej treści, odpowiadającej powodowi”.




Jaka powinna być opinia?



W sytuacji, gdy pracodawca zdecyduje się przygotować taki list referencyjny
(opinię) dla obecnego lub byłego pracownika, to informacje w nim zawarte muszą
być prawdziwe i zgodne z prowadzoną dokumentacją kadrową pracownika. W
wyroku z dnia 21 stycznia 2003 r. (I PK 66/02, OSNP 2004/13/227) Sąd Najwyższy
uznał, że opinia o pracy (referencje) nie może wykraczać poza ramy rzeczywistej
potrzeby, musi być pełna i jednoznaczna, „ bo tylko wtedy będzie
prawdziwa”.
Dalej Sąd Najwyższy stwierdził:

„(...) Opinia o pracowniku powinna być prawdziwa, bo nieprawdziwa i
niekorzystna
szkodzi pracownikowi, a nieprawdziwa korzystna może przynieść duże szkody
społeczne. Powód ma prawo domagać się ochrony jego dobra osobistego w
postaci czci, która została naruszona przez zakład pracy (art. 23 k.c) w wyniku
czego nie mógł on przez pewien czas otrzymać zatrudnienia. Z mocy art. 24 k.c.
powód ma prawo żądać, aby zakład pracy, który naruszył jego dobro osobiste,
dopełnił czynności potrzebnych do usunięcia jego skutków, a w szczególności
ażeby złożył oświadczenie odpowiedniej treści i w odpowiedniej formie.
Uzasadnione więc jest żądanie powoda, aby zakład pracy wydał mu opinie nie
zawierająca nieuzasadnionej wzmianki ani o rozwiązaniu z nim umowy z powodu
konfliktów - gdyż wypowiedzenie umowy o pracę nie wymaga uzasadnienia , ani
tez trudności we współżyciu z innymi pracownikami”.




Po co referencje?




Wystawienia referencji (opinii o pracy) potrzebują najczęściej byli pracownicy
danego zakładu w celu przedstawienia ich przy rekrutacji na nowe stanowisko
pracy. Czasami są one potrzebne w czasie trwającego już stosunku pracy np. gdy
pracownik chce się dostać na studia doktoranckie, wpisać się na listę biegłych
sądowych lub chce pełnić funkcje społeczne. Dokumenty potrzebne przy przyjęciu
do pracy uzupełnione o referencje zwiększają zainteresowanie przyszłego ofertą
nowego kandydata na pracownika.. Na naszym rynku pracy nie jest to jeszcze tak
szeroko praktykowane. Uważam, że referencje są wskazane, szczególnie dla osób
bez doświadczenia zawodowego (mały staż pracy). Potwierdzają one niektóre
umiejętności przydatne dla pracodawcy np. odporność na stres, praca w zespole,
radzenie sobie z problemami w pracy.




--
Wysłano z serwisu Usenet na stronach PomocPrawna.INFO
-> http://usenet.pomocprawna.info

do góry