Wiecie co, jak czytam te posty, a i nieraz jakies artykuly w gazetach o
polskich komornikach, to jednak sie ciesze, ze mieszkam w tej cholernej
Gemanii. Mialem kiedys firme transportowa, aze zadalem sie z
"kontarahentami" z Polski, to oczywiscie padlem razem z firma na ryja. Taka
byla ochota do palcenia ze strony polskich klientow za moje uslugi. No to
trzeba bylo oglosic upadlosc, dla niektorych suma niewielka, bo tylko 60
tysiecy Euro, ale z rekawa sie wytrzepac nie da. Wiec przestalem splacac
kredyt do banku i zanim upadlosc zaczela dzialac (bo wtedy ni ci nikt tu nie
moze zajac), mialem w domu dwa razy komornika. Przyszedl mily pan,
przedstawil sie, ze jest komornikiem sadu takiego to a takiego i.... No
wlasnie, spowodowal u mnie taki efekt, ze jak wyszedl, to siedzialem z
pietnascie minut i rysowalem zebami podloge. Gosciu przeszedl przez
przedpokoj, a u mnie jest tak ze salon jest na koncu korytarza a reszta
pokojow w prawo i lewo od niego. Pokrecil glowa w lewo i prawo, w salonie
usiadl na sofie , chetnie zgodzil sie na mala kawe i wypisal papiurek. W
wolnym tlumaczeniu brzmialo to: w mieszkaniu znajduja sie przedmioty
normalnego standartu zyciowego, brak przedmiotow luksusowych, antykow, zlota
bizuteri i papierow wartosciowych. Samochod nie podlega zajeciu jako jedyny
srodek zarobkowy dluznika (prowadze aktualnie service PC). Dnia tego i tego
prosze stawic sie w sadzie celem zlozenia pod przysiega oswiadczenia o
nieposiadaniu srodkow umozliwiajacych splacenia dlugu. A dodam, ze w domu
byly wtedy trzy telewizory, calkiem dobrej jakosci sprzet agd, dwa
komputery, notebook (prywatne) i z piec komputerow klientow.

A ja myslalem, ze to niemcy sa panstwem policyjnym.

Andy