Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów

a) w zakresie narciarstwa: jazdę terenową, techniki narciarskie i narciarstwo wysokogórskie,
b) w zakresie alpinizmu: umiejętności indywidualne w skale i lodzie oraz prowadzenie na
drodze wspinaczkowej w górach.

7. Szkolenie kończy się egzaminem przeprowadzanym przez organizatora szkolenia,
składającym się z trzech części: egzaminu teoretycznego, egzaminu praktycznego
w warunkach letnich i egzaminu praktycznego w warunkach zimowych.

8. Organizator szkolenia, po zdaniu egzaminu przez uczestnika szkolenia, wydaje mu
zaświadczenie o zdaniu egzaminu.


§ 6. Na podstawie programów, o których mowa w § 3 – 5, organizator szkolenia opracowuje
szczegółowy program szkolenia w oparciu o następujące zasady:
1) liczba godzin przewidzianych na poszczególne zagadnienia może zostać zwiększona,
a w szczególnie uzasadnionych przypadkach można dokonać zmiany proporcji godzin
pomiędzy poszczególnymi przedmiotami;
2) wymiar zajęć teoretycznych określa się w godzinach lekcyjnych, przy czym godzina
lekcyjna stanowi 45 minut, natomiast wymiar zajęć praktycznych – w godzinach zegarowych
lub dniach szkolenia, przyjmując, że jeden dzień szkolenia odpowiada 8 godzinom
zegarowym;
3) liczba godzin zajęć teoretycznych nie może przekraczać:
a) 8 godzin lekcyjnych – w ciągu jednego dnia szkolenia,
b) łącznie 20 godzin lekcyjnych – w ciągu jednego tygodnia szkolenia,
c) łącznie 40 godzin lekcyjnych – w ciągu jednego miesiąca szkolenia.

Rozdział 3
Dokumenty dołączane do wniosku o nadanie uprawnień przewodnika górskiego

§ 7. 1. Osoby ubiegające się o nadanie uprawnień przewodnika górskiego oraz o wydanie
legitymacji i identyfikatora składają wniosek do marszałka województwa zgodnie
z właściwością, o której mowa w art. 28 ust. 1 – 3 ustawy.

2. Wniosek, o którym mowa w ust. 1, zawiera:
1) imię i nazwisko oraz, w przypadku zmiany nazwiska, nazwisko rodowe osoby określonej
w ust. 1;
2) imiona rodziców;
3) datę i miejsce urodzenia;
4) miejsce zamieszkania oraz adres do korespondencji;
5) wskazanie obszaru uprawnień, o które ubiega się osoba określona w ust. 1.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się:
1) kopię świadectwa lub dyplomu stwierdzającego posiadanie wykształcenia średniego lub
wyższego, potwierdzoną za zgodność z oryginałem przez pracownika urzędu
marszałkowskiego przyjmującego wniosek, na podstawie przedstawionego mu oryginału tego
dokumentu, lub odpis tego świadectwa lub dyplomu;
2) 3 fotografie w formacie 3 cm × 4 cm;
3) świadectwo zdania egzaminu przed właściwą komisją egzaminacyjną dla przewodników
turystycznych lub pilotów wycieczek;

4

4) oświadczenie o niekaralności za przestępstwa umyślne lub inne popełnione w związku
z wykonywaniem zadań przewodnika turystycznego lub pilota wycieczek.

4. Osoby ubiegające się o uzyskanie wyższej klasy przewodnika górskiego do wniosku,
o którym mowa w ust. 1, dołączają:
1) świadectwo zdania egzaminu przed właściwą komisją egzaminacyjną dla przewodników
górskich;
2) dokument lub dokumenty potwierdzające prowadzenie wycieczek przez okres wymagany
do uzyskania wyższej klasy uprawnień, wydane przez jednostkę powierzającą tej osobie
prowadzenie wycieczek, w szczególności umowy o wykonanie usługi zawarte przez
przewodnika górskiego z klientami lub organizatorami turystyki lub rachunki za wykonaną
usługę, wystawione przez przewodnika górskiego klientom lub organizatorom turystyki;
3) oświadczenie o wykazie odbytych przez siebie przejść przez obszary górskie, obejmującym
przejścia narciarskie, a w przypadku przewodników tatrzańskich obejmującym przejścia
skalne wielowyciągowe, przejścia lodowe i skalno-lodowe oraz narciarskie, o parametrach,
określonych przez stowarzyszenie zrzeszające przewodników górskich.

5. Osoby ubiegające się o rozszerzenie zakresu terytorialnego posiadanych uprawnień
dołączają do wniosku, o którym mowa w ust. 1, świadectwo zdania egzaminu na przewodnika
górskiego na obszar uprawnień, o który się ubiegają.

6. Na wniosek osoby przedstawiającej dokumenty potwierdzające znajomość języka obcego,
o których mowa w art. 32 ustawy, marszałek województwa poświadcza znajomość języka
obcego w legitymacji przewodnika górskiego.

7. Osoby ubiegające się o wydanie kolejnego identyfikatora dołączają do wniosku 1 fotografię
w formacie 3 cm × 4 cm.


Rozdział 4
Obszary i klasy uprawnień

§ 8. 1. Warunkiem uzyskania uprawnienia przewodnika górskiego klasy III jest wykazanie się
wiadomościami i umiejętnościami w zakresie określonym programem szkolenia, niezbędnymi
do prowadzenia wycieczek w warunkach letnich i zimowych po szlakach i drogach
dopuszczonych do ruchu turystycznego, w tym także wycieczek autokarowych, na
określonym obszarze górskim, zwanym dalej „obszarem uprawnień”.

2. Przewodnik górski klasy III ubiegający się o uzyskanie uprawnień przewodnika górskiego
klasy II na danym obszarze jest obowiązany, oprócz wymagań określonych w ust. 1, spełniać
następujące warunki:
1) posiadać co najmniej dwuletni staż przewodnika górskiego klasy III;
2) prowadzić wycieczki co najmniej przez 30 dni, a przewodnik tatrzański co najmniej przez
90 dni;
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów określonych
w programie szkolenia uzupełniającego na klasę II na tym obszarze;
4) złożyć oświadczenie o wykazie odbytych przez siebie przejść przez obszary górskie,
obejmującym przejścia narciarskie, a w przypadku przewodników tatrzańskich obejmującym
przejścia skalne wielowyciągowe, przejścia lodowe i skalno-lodowe oraz narciarskie,
o parametrach, określonych przez stowarzyszenie zrzeszające przewodników górskich.
5

3. Przewodnik górski klasy II ubiegający się o uzyskanie uprawnień przewodnika górskiego
klasy I na danym obszarze jest obowiązany, oprócz wymagań określonych w ust. 1 i 2,
spełniać następujące warunki:
1) posiadać co najmniej trzyletni staż przewodnika górskiego klasy II;
2) prowadzić w klasie II wycieczki w warunkach letnich i zimowych co najmniej przez
50 dni, a przewodnik tatrzański co najmniej przez 90 dni;
3) wykazać się wiadomościami i umiejętnościami z zakresu przedmiotów określonych
w programie szkolenia uzupełniającego na klasę I na tym obszarze;
4) złożyć oświadczenie o wykazie odbytych przez siebie przejść przez obszary górskie,
w okresie, w którym posiadał uprawnienia przewodnika górskiego klasy II obejmującym
przejścia narciarskie, a w przypadku przewodników tatrzańskich obejmującym przejścia
skalne wielowyciągowe, przejścia lodowe i skalno-lodowe oraz narciarskie, o parametrach,
określonych przez stowarzyszenie zrzeszające przewodników górskich.

§ 9. 1. Uprawnienia przewodnika górskiego beskidzkiego nadaje się na obszar Beskidów
obejmujący: Beskid Śląski, Beskid Żywiecki, Kotlinę Żywiecką, Pasmo Babiogórskie, Działy
Orawskie, Beskid Orawsko-Podhalański, Kotlinę Orawsko-Nowotarską, Beskid Mały, Beskid
Makowski, Kotlinę Rabczańską, Beskid Wyspowy, Gorce, Beskid Sądecki, Kotlinę Sądecką,
Beskid Niski, Pieniny, Pogórze Spisko-Gubałowskie, Rów Podtatrzański wraz z położonymi
na północ od nich Pogórzami: Śląskim, Wielickim, Wiśnickim, Rożnowskim, Ciężkowickim,
Strzyżowskim, Dynowskim, Przemyskim, Jasielskim i Bukowskim, Obniżeniem Gorlickim
oraz Kotliną Jasielsko-Krośnieńską, Górami Sanocko-Turczańskimi, Bieszczadami
Zachodnimi, a także częścią Płaskowyżu Hyrowskiego. Północną granicę obszarów
uprawnień stanowi linia kolejowa: granica państwa – Zebrzydowice – Czechowice –
Dziedzice – Oświęcim – Kraków – Tarnów – Przemyśl – Medyka – granica państwa;
wschodnią: granica państwa; zachodnią: granica państwa; południową: granica państwa oraz
granica Tatrzańskiego Parku Narodowego.
2. Uprawnienia przewodnika górskiego tatrzańskiego nadaje się na obszar Tatr Zachodnich
i Tatr Wschodnich oraz obszar Podtatrza obejmującego: Pogórze Spisko-Gubałowskie, Rów
Podtatrzański, Kotlinę Orawsko-Nowotarską i Pieniny, ograniczony doliną rzeki Orawy, linią
łączącą Przełęcz Spytkowicką, Chabówkę i Przełęcz Sieniawską, doliną rzeki Lepietnicy do
jej ujścia do Czarnego Dunajca i dalej do Dunajca, doliną rzeki Dunajec, przełęczą Krośnicką,
rzeką Krośnicą do jej ujścia do Dunajca, rzeką Dunajec do ujścia rzeki Grajcarek, rzeką
Grajcarek, potokiem Biała Woda, przełęczą Rozdzielę.
3. Uprawnienia przewodnika górskiego sudeckiego nadaje się na obszar Sudetów obejmujący:
Karkonosze, Góry i Pogórze Izerskie, Obniżenie Żytawsko-Zgorzeleckie, Góry i Pogórze
Kaczawskie, Rudawy Janowickie oraz Kotlinę Jeleniogórską, Bramę Lubawską, Góry
Kamienne, Góry i Pogórze Wałbrzyskie, Góry Sowie, Góry Bardzkie, Góry Stołowe,
Obniżenie Nowej Rudy, Obniżenie Ścinawki, Pogórze Orlickie, Góry Bystrzyckie, Góry
Orlickie, Masyw Śnieżnika, Góry Złote, Góry Opawskie i Kotlinę Kłodzką, wraz
z położonymi na północ od nich Wzgórzami Strzegomskimi, Obniżeniem Podsudeckim,
Równiną Świdnicką, Wzgórzami Niemczańsko-Strzelińskimi, Masywem Ślęży, Przedgórzem
Paczkowskim i Obniżeniem Otmuchowskim. Obszar uprawnień obejmuje teren położony na
południe i południowy zachód od drogi Jędrzychowice – Bolesławiec (droga nr 94)
– Złotoryja – Jawor (droga nr 363) – Strzegom (droga nr 374) – Świdnica (droga nr 382)
– Tworzyjanów (droga nr 35) – Sobótka – Jordanów Śl. (drogi lokalne) – Łagiewniki (droga
nr 8) – Strzelin (droga nr 39) – Sarby – Szklary – Karłowice Wielkie – Otmuchów (drogi
lokalne) – Nysa (droga nr 46) – Prudnik – Trzebina (droga nr 41). Na odcinku Trzebina
– Jędrzychowice granicę obszaru uprawnień stanowi granica państwa.

6

§ 10. 1. Ustala się następujące stopnie trudności tras i wycieczek prowadzonych przez
przewodników górskich odpowiedniej klasy:
1) przewodnik górski klasy III, II i I jest uprawniony do prowadzenia wycieczek w warunkach
letnich i zimowych po szlakach i drogach dopuszczonych do ruchu turystycznego, w tym
także wycieczek autokarowych;
2) przewodnik górski tatrzański klasy II jest uprawniony ponadto do prowadzenia wycieczek
górskich po drogach taternickich do III stopnia trudności w warunkach letnich i do II stopnia
trudności w warunkach zimowych;
3) przewodnik górski tatrzański klasy I jest uprawniony ponadto do prowadzenia wycieczek
górskich po drogach taternickich do IV stopnia trudności w warunkach letnich i do III stopnia
trudności w warunkach zimowych.

2. Prowadzenie wycieczek w warunkach wysokogórskich w Tatrach powyżej IV stopnia
trudności w warunkach letnich i powyżej III stopnia trudności w warunkach zimowych
wymaga uprawnień przewodnika górskiego tatrzańskiego klasy I i odbycia dodatkowego
szkolenia uzupełniającego, określonego w załączniku nr 6 do rozporządzenia, zakończonego
egzaminem zdanym u organizatora szkolenia, potwierdzonym zaświadczeniem o zdaniu
egzaminu, oraz wpisania przez marszałka województwa do legitymacji przewodnika
turystycznego uprawnień do prowadzenia wycieczek w warunkach wysokogórskich w
Tatrach powyżej IV stopnia trudności w warunkach letnich i powyżej III stopnia trudności w
warunkach zimowych, na podstawie zaświadczenia o zdaniu egzaminu lub posiadania
certyfikatu UIAGM, o której mowa w art. 3 pkt 15 ustawy.


§ 11. Jeżeli organizator turystyki w umowie z klientem zobowiązuje się do zapewnienia usług
przewodnictwa górskiego, oznacza to, że ma obowiązek zapewnić klientowi usługi
przewodnika górskiego posiadającego uprawnienia na obszar górski, na którym odbywa się
impreza turystyczna.

§ 12. 1. Potwierdzeniem posiadania uprawnień przewodnika górskiego jest legitymacja
i identyfikator noszony w widocznym miejscu podczas pełnienia obowiązków.

2. Ustala się wzór legitymacji przewodnika górskiego, określony w załączniku nr 7 do
rozporządzenia;

3. Ustala się wzór identyfikatora przewodnika górskiego, określony w załączniku nr 8 do
rozporządzenia;

4. Identyfikatory przewodników górskich są ważne przez 5 lat od dnia ich wydania.

5. W trakcie wykonywania zadań przewodnik górski jest zobowiązany do posiadania przy
sobie legitymacji potwierdzającej posiadanie odpowiednich uprawnień przewodnika
górskiego oraz do okazywania jej na żądanie osób upoważnionych do wykonywania kontroli,
w tym funkcjonariuszy Policji i straży miejskich lub gminnych.






7

Rozdział 5
Postępowanie egzaminacyjne

§ 13. 1. Komisje egzaminacyjne dla kandydatów na przewodników górskich powołują, dla
przewodników:
1) beskidzkich – Marszałek Województwa Małopolskiego, Marszałek Województwa
Podkarpackiego lub Marszałek Województwa Śląskiego;
2) sudeckich – Marszałek Województwa Dolnośląskiego;
3) tatrzańskich – Marszałek Województwa Małopolskiego.

2. Za zapewnienie warunków do przeprowadzenia egzaminów dla kandydatów na
przewodników górskich odpowiada właściwy marszałek województwa.

3. Komisję egzaminacyjną dla przewodników górskich, zwaną dalej „komisją
egzaminacyjną”, powołuje się w składzie:
1) przewodniczący;
2) zastępca przewodniczącego;
3) pozostali członkowie w liczbie co najmniej 4 osób.

4. Kandydaci na członków komisji egzaminacyjnych są obowiązani spełniać następujące
kryteria:
1) posiadać wykształcenie wyższe w zakresie związanym z problematyką szkolenia lub
2) posiadać odpowiednie uprawnienia przewodnika górskiego oraz wykazać się pięcioletnią
czynną działalnością jako przewodnik górski.

5. Kryteria, o których mowa w ust. 4, nie dotyczą przedstawiciela wojewódzkiego
konserwatora zabytków.

6. Członkowie komisji, o której mowa w ust. 3, są powoływani do komisji egzaminacyjnej na
mocy aktu powołania do komisji egzaminacyjnej wydanego przez marszałka województwa,
który powołał tę komisję egzaminacyjną. Akt powołania do komisji egzaminacyjnej jest
doręczany osobie powołanej.

7. Sekretarzem komisji egzaminacyjnej jest pracownik urzędu marszałkowskiego
odpowiedzialny za sporządzenie dokumentacji z przebiegu egzaminu. Sekretarz komisji
egzaminacyjnej nie jest członkiem komisji egzaminacyjnej.

§ 14.1. Marszałek województwa może odwołać członka komisji egzaminacyjnej w każdym
czasie:
1) na jego wniosek;
2) w razie nieusprawiedliwionego niewykonywania przez niego obowiązków lub rażąco
niedbałego ich wykonywania;
3) w razie utraty uprawnień przewodnika górskiego;
4) na wniosek stowarzyszenia zrzeszającego przewodników górskich, organizacji zrzeszającej
organizatorów turystyki lub wojewódzkiego konserwatora zabytków, który wskazał danego
członka komisji egzaminacyjnej.

2. W razie odwołania, z przyczyn określonych w ust. 1, członka komisji egzaminacyjnej
wskazanego przez stowarzyszenie zrzeszające przewodników górskich albo organizację
8