Rządowy projekt ustawy o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów

130
2) w przypadku przewodników miejskich i terenowych
oraz pilotów wycieczek – spełnienie wymogów,
o których mowa w art. 22.”,
b) po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
„1a. Osoby wykonujące zadania, o których mowa w art. 21
ust. 5, podlegają kontroli, która obejmuje sprawdzenie
posiadania dokumentu potwierdzającego ukończenie
uzupełniającego szkolenia do prowadzenia wycieczek
w warunkach wysokogórskich lub certyfikatu UIAGM.”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 i 1a, dokonuje osoba
imiennie upoważniona przez marszałka województwa.”,
d) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Marszałek województwa, o którym mowa w ust. 4,
przekazuje otrzymane wyniki kontroli marszałkowi
województwa, który nadał uprawnienia przewodnikowi
górskiemu.”;
13) w art. 30:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Organizator turystyki jest obowiązany zapewnić klientowi
uczestniczącemu w imprezie turystycznej opiekę osoby
reprezentującej organizatora turystyki. Zakres tej opieki
wynika z umowy organizatora turystyki z klientem.”,
b) uchyla się ust. 2,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Organizator turystyki jest obowiązany wystawić osobie,
o której mowa w ust. 1, pisemne zlecenie, określając w nim
miejsce lub obszar oraz czas świadczenia usługi, a także,
jeżeli jest to konieczne, upoważnienie do działania

131
w

imieniu organizatora w zakresie niezbędnym do
prowadzenia imprezy turystycznej.”;
14) w art. 32 dodaje się ust. 3 – 6 w brzmieniu:
„3. Członkowie komisji egzaminacyjnej języków obcych za
przeprowadzenie egzaminu ze znajomości języka obcego
otrzymują wynagrodzenie.
4. Za sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję
egzaminacyjną języków obcych pobiera się opłatę.
5. Wysokość opłaty za sprawdzenie znajomości języka obcego
przez komisję egzaminacyjną języków obcych określa się
łącznie za część teoretyczną i część praktyczną egzaminu.
Opłata ta nie obejmuje kosztów przejazdu, ubezpieczenia,
zakwaterowania oraz wyżywienia.
6. Opłaty wniesionej przez osobę, która nie przystąpiła do
egzaminu, nie zwraca się, z wyjątkiem przypadku, w którym
osoba ta zawiadomi urząd marszałkowski na piśmie
o rezygnacji z przystąpienia do egzaminu w terminie co
najmniej 14 dni przed egzaminem. W przypadku takiego
zawiadomienia złożonego w terminie, urząd marszałkowski
zwraca wniesioną opłatę egzaminacyjną w całości w terminie
60 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia oraz
zawiadamia o tej rezygnacji przewodniczącego komisji
egzaminacyjnej w terminie 3 dni od dnia otrzymania tego
zawiadomienia.”;
15) art. 33 otrzymuje brzmienie:
„Art. 33. 1. Przewodnicy
turystyczni
mogą oprowadzać
obsługiwane wycieczki po muzeach, wystawach
i zabytkach, jeżeli zadania tego nie wykonuje osoba
upoważniona przez muzeum, organizatora wystawy
albo właściciela lub posiadacza zabytku.

132
2. Oprowadzanie wycieczek, o których mowa w ust. 1,
odbywa się w sposób określony przez dyrektora
muzeum, organizatora wystawy albo właściciela lub
posiadacza zabytku w regulaminie dla
zwiedzających.”;
16) w art. 34 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Minister właściwy do spraw turystyki określi, w drodze
rozporządzenia:
1) właściwość terytorialną marszałków województwa
powołujących komisje egzaminacyjne dla przewodników
górskich, z uwzględnieniem podziału administracyjnego
kraju;
2) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania
członków komisji egzaminacyjnych, o których mowa
w art. 25, procedurę egzaminowania kandydatów na
przewodników górskich oraz wzór świadectwa
wydawanego przez te komisje, z uwzględnieniem
obiektywności i rzetelności przeprowadzanej procedury
egzaminacyjnej;
3) konieczne elementy wniosku o nadanie uprawnień
przewodnika górskiego oraz dokumenty, jakie powinny
być załączane do wniosku, z uwzględnieniem
kompletności danych wymaganych do nadania uprawnień;
4) programy szkolenia kandydatów na przewodników
górskich, wraz z minimalnym wymiarem godzin zajęć dla
poszczególnych przedmiotów stanowiących program
szkolenia, z uwzględnieniem zakresu zagadnień
niezbędnych do właściwego wykonywania zadań
przewodnika górskiego dla określonego obszaru górskiego;

133
5) warunki uzyskiwania poszczególnych klas przewodników
górskich, obszar uprawnień przewodników górskich
i stopień trudności tras oraz wycieczek prowadzonych
przez przewodników górskich posiadających uprawnienia
określonej klasy, program podstawowego szkolenia
specjalistycznego oraz programy uzupełniającego
szkolenia dla przewodników górskich poszczególnych
klas, z uwzględnieniem zakresu zagadnień niezbędnych do
właściwego wykonywania zadań przewodnika górskiego
dla określonego obszaru górskiego;
6) kwalifikacje, skład, sposób powoływania i odwoływania
członków komisji egzaminacyjnych języków obcych,
o których mowa w art. 32 ust. 2, sposób i tryb działania
tych komisji, procedurę przeprowadzania egzaminów
z języków obcych oraz wzór świadectwa wydawanego
przez komisje egzaminacyjne języków obcych,
z uwzględnieniem obiektywności i rzetelności
przeprowadzanej procedury egzaminacyjnej;
7) wysokość opłat za sprawdzenie kwalifikacji osób
ubiegających się o uprawnienia przewodnika górskiego
oraz sprawdzenie znajomości języka obcego przez komisję
egzaminacyjną języków obcych, o której mowa w art. 32
ust. 2, w tym wysokość opłat za poszczególne części
egzaminów, w wysokości nie niższej niż 100 zł oraz nie
wyższej niż 400 zł, a także wysokość wynagrodzenia
członków komisji za przeprowadzenie poszczególnych
rodzajów i części egzaminów, mając na względzie
rzeczywiste koszty przeprowadzenia egzaminu
i funkcjonowania komisji egzaminacyjnych;

134
8)
wzory dokumentów potwierdzających posiadanie
uprawnień przewodnika górskiego, a także sposób
noszenia identyfikatorów podczas wykonywania zadań
przewodnika górskiego, z uwzględnieniem przejrzystości
oraz kompletności danych dotyczących nadanych
uprawnień przewodnika górskiego dla określonego obszaru
górskiego i terminu ważności tych uprawnień.”.

Art. 12. W ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych
i egzekucji (Dz. U. z 2011 r. Nr 231, poz. 1376) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 10:
a) w ust. 1 pkt 7 otrzymuje brzmienie:
„7) posiada zdolność psychiczną i fizyczną pozwalającą na
pełnienie obowiązków komornika, którą ustala lekarz
medycyny pracy;”,
b) uchyla
się ust. 2,
c) ust. 3 – 6 otrzymują brzmienie:
„3. Wymogi, o których mowa w ust. 1 pkt 8 i 9, nie dotyczą
osób, które ukończyły aplikację sądową, prokuratorską,
adwokacką, radcowską lub notarialną i zdały wymagany
egzamin, oraz osób, które w okresie nie dłuższym niż 6 lat
przed złożeniem wniosku o powołanie na stanowisko
asesora komorniczego były zatrudnione co najmniej 3 lata
na stanowisku referendarza sądowego, starszego
referendarza sądowego, aplikanta sądowego, aplikanta
prokuratorskiego, aplikanta sądowo-prokuratorskiego,
asystenta prokuratora, asystenta sędziego lub były
zatrudnione w Sądzie Najwyższym, Trybunale
Konstytucyjnym lub w międzynarodowym organie
sądowym, w szczególności w Trybunale Sprawiedliwości