Senacki projekt ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego

rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004,
(WE) nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr
388/2006, (WE) nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007,
(WE) nr 1300/2008, (WE) nr 1342/2008 i uchylającego rozporządzenia
(EWG) nr 2847/93, (WE) nr 1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz. Urz.
UE L 343 z 22.12.2009; dalej: rozporządzenie 1224/2009);
 rozporządzenia Rady (WE) nr 104/2000 z dnia 17 grudnia 1999 r. w
sprawie wspólnej organizacji rynków produktów rybołówstwa i
akwakultury (Dz. Urz. WE L 17 z 21.1.2000, ze zmianami, dalej:
rozporządzenie 104/2000).

3. Analiza projektu pod kątem prawa Unii Europejskiej
Zmiany zaproponowane w projekcie polegają na modyfikacji ustawowego
katalogu miejsc pierwszej sprzedaży produktów rybnych. Zmiana nie odnosi się
do przedmiotowego zakresu obowiązku dokonywania pierwszej sprzedaży
wyłącznie w określonych miejscach. Obie kwestie są jednak ze sobą ściśle
powiązane i podlegają regulacji prawa UE. Ze względu na zakres zlecenia
(ocena zgodności z prawem UE projektowanego art. 23 ustawy) niniejsza opinia
zasadniczo odnosi się tylko do pierwszego z tych zagadnień. Drugie zagadnienie
zostało zasygnalizowane wyłącznie w stopniu koniecznym z punktu widzenia
analizy pierwszego.
Dla prowadzonych ustaleń podstawowe znaczenie ma zasada odnosząca
się do pierwszej sprzedaży produktów rybołówstwa, wyrażona w art. 59 ust. 1
rozporządzenia 1224/2009. Przepis ten nakłada na państwa członkowskie
obowiązek zapewnienia, aby wszystkie produkty rybołówstwa były po raz
pierwszy wprowadzane do obrotu w ośrodku aukcyjnym lub u zarejestrowanych
nabywców, lub w organizacjach producentów. Sformułowanie art. 59 ust. 1
rozporządzenia 1224/2009 przesądza o tym, że przepis ten wymaga wdrożenia
do krajowego porządku prawnego („państwa członkowskie zapewniają”). W
Polsce dyspozycję tego przepisu wykonują obowiązujące art. 13 i art. 23 ustawy,
na których podstawie wyróżniane są podmioty wprowadzające produkty rybne
do obrotu. Po pierwsze, w art. 13 ustawy ustanowiona została kategoria
przedsiębiorców wpisanych do rejestru przedsiębiorców skupujących produkty
rybne. Przedsiębiorcy ci uprawnieni są do skupu produktów rybnych, które
wprowadzane są do obrotu. W ustępie pierwszym tego przepisu mowa jest o
przedsiębiorcach uprawnionych do skupu wprowadzanych do obrotu produktów
rybnych pochodzących z połowów w wodach morskich. Wyłączny charakter
uprawnienia do skupu tych produktów przez zarejestrowanych nabywców
wynika w tym przypadku wprost z ustawy. Ustęp drugi traktuje natomiast o
skupie innych produktów rybnych. Zgodnie z tym przepisem w kompetencję do
określenia innych produktów rybnych, które mogą być skupowane od
producenta wyłącznie przez przedsiębiorców skupujących wpisanych do

2
rejestru, wyposażony został minister właściwy do spraw rybołówstwa. Minister
ten może wydać w tej sprawie rozporządzenie, mając przy tym na uwadze
zapewnienie racjonalnego gospodarowania żywymi zasobami wód, ich ochronę
oraz zapewnienie środków kontroli obrotu określonymi gatunkami ryb. Pełne
wykonanie art. 59 ust. 1 rozporządzenia – w zakresie produktów rybnych innych
niż pochodzące z połowów w wodach morskich, pozostaje zatem w gestii
ministra (ustawowe ramy jego wykonania już istnieją). Po drugie, art. 23 ustawy
określa – w wersji projektowanej – gatunki ryb (wymagające wzmożonej
ochrony lub wzmożonego nadzoru), których pierwsza sprzedaż może nastąpić
wyłącznie w centrum pierwszej sprzedaży. Przepis ten zawiera regułę
szczególną względem zasad ogólnych dotyczących pierwszej sprzedaży z art. 13
ustawy. Analiza obu przywołanych przepisów ustawy (art. 13 i art. 23) wymaga
uwzględnienia ustawowych definicji pojęć producenta i centrum pierwszej
sprzedaży. Pierwsze z tych pojęć definiowane jest w ustawie poprzez odesłanie
do definicji zawartej w art. 1 tiret pierwsze rozporządzenia 104/2000 (art. 3 pkt
1 ustawy). Zgodnie z tym przepisem producentem jest osoba fizyczna bądź
prawna, która wykorzystuje środki produkcji do wytwarzania produktów
rybołówstwa z zamiarem wprowadzenia ich do obrotu po raz pierwszy. Z kolei,
centrum pierwszej sprzedaży stanowi wyodrębniony w porcie rybackim lub
przystani rybackiej obiekt wyposażony w niezbędną infrastrukturę, w
szczególności wyładunkową i transportową, przeznaczony do prowadzenia
sesyjnej lub aukcyjnej sprzedaży ryb, prowadzony przez uznaną organizację
producentów, o której mowa w przepisach rozporządzenia 104/2000 (art. 3 pkt 2
ustawy). Biorąc pod uwagę te ustalenia należy uznać, że na gruncie
projektowanej ustawy istnieją podstawy prawne zapewnienia, by wszystkie
produkty rybołówstwa były po raz pierwszy wprowadzane do obrotu u
zarejestrowanych nabywców (przedsiębiorców skupujących produkty rybne od
producentów) lub – w określonym zakresie – w ośrodkach aukcyjnych lub w
organizacjach producentów (w centrach pierwszej sprzedaży, które prowadzone
są przez organizacje producentów i przeznaczone do prowadzenia sesyjnej lub
aukcyjnej sprzedaży ryb). Oznacza to, że wymóg dotyczący miejsca pierwszej
sprzedaży produktów rybołówstwa z art. 59 ust. 1 rozporządzenia 1224/2009
jest – na gruncie projektowanego art. 23 ustawy – spełniony.
Należy jednocześnie zaznaczyć, że powyższy wniosek wiąże się z
założeniem, że pojęcie „produkty rybołówstwa”, o którym mowa w art. 1 tiret
drugie rozporządzenia 104/2000 i w art. 59 ust. 1 rozporządzenia 1224/2009 i
które wyznacza przedmiotowy zakres obowiązku odnoszącego się do pierwszej
sprzedaży jest tożsame zakresowo z pojęciem „produkty rybne” z
obowiązującego art. 13 ustawy. Jak stanowi art. 5 ust. 1 ustawy, produktami
rybnymi są produkty rybne, o których mowa w art. 1 tiret drugie rozporządzenia
104/2000. Ze względu na zakres niniejszej opinii (badanie zgodności z prawem
UE projektowanego art. 23 ustawy) wskazane założenie nie podlega weryfikacji.
Stanowi ono warunek uznania za zgodne z rozporządzeniem 1224/2009

3
obowiązujących – i nieobjętych projektowaną zmianą – przepisów ustawy.
Warto jednocześnie zauważyć, że przyjęcie innego założenia – tj. że produkty
rybne stanowią wyłącznie jedną z kategorii produktów rybołówstwa – nie
prowadzi do wniosku, że projektowana zmiana art. 23 ustawy jest sprzeczna z
art. 59 ust. 1 rozporządzenia 1224/2009, lecz do wniosku, że zmiany wymagają
obowiązujące przepisy ustawy, określające przedmiotowy zakres regulacji
dotyczącej pierwszej sprzedaży (w szczególności art. 13 ustawy). Te przepisy
nie są jednak objęte projektem ustawy. Artykuł 23 – zarówno w wersji
obowiązującej, jak i projektowanej – określa miejsca, w których dokonywana
jest pierwsza sprzedaż określonych (niektórych) gatunków ryb. Projektowane
art. 23 ust. 1 i ust. 3 ustawy nie są sprzeczne z art. 59 ust. 1 rozporządzenia
1224/2009. Projekt nie jest sprzeczny z prawem UE.

4. Konkluzja

Projekt ustawy o zmianie ustawy o organizacji rynku rybnego nie jest
sprzeczny z prawem UE.

Szef Kancelarii Sejmu


Lech Czapla







4
Warszawa, 11 kwietnia 2012 r.
BAS-WAPEiM-879/12



Pani Ewa Kopacz
Marszałek Sejmu
Rzeczypospolitej Polskiej


Opinia w sprawie stwierdzenia, czy senacki projekt ustawy o zmianie
ustawy o organizacji rynku rybnego (przedstawiciel wnioskodawcy: senator
Andrzej Stefan Grzyb) jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii
Europejskiej w rozumieniu art. 95a regulaminu Sejmu

Projekt zmierza do zmiany art. 23 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o
organizacji rynku rybnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 34, poz. 168; dalej: ustawa). W
wersji obowiązującej zmieniany przepis w ustępie pierwszym ustanawia zasadę,
zgodnie z którą pierwsza sprzedaż ryb, których zasoby wymagają wzmożonej
ochrony lub wzmożonego nadzoru, odbywa się wyłącznie w centrum pierwszej
sprzedaży lub innym miejscu pierwszej sprzedaży określonym przez ministra
właściwego do spraw rybołówstwa. Projektowana zmiana polega na
ograniczeniu miejsc sprzedaży do jednej z wymienionych w tym przepisie
kategorii – centrów pierwszej sprzedaży. Konsekwentnie, z ustępu trzeciego
tego przepisu, określającego podstawę prawną rozporządzenia wykonawczego,
proponuje się wykreślić upoważnienie do określenia przez ministra miejsca
pierwszej sprzedaży. Proponowane zmiany ustawy mają na celu wykonanie
obowiązku dostosowania systemu prawa do wyroku Trybunału Konstytucyjnego
z 13 października 2010 r. (sygn. akt Kp 1/09).
Projekt zmierza do zmiany przepisów wykonujących art. 59 ust. 1
rozporządzenia Rady (WE) nr 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r.
ustanawiającego wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia
przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa, zmieniającego
rozporządzenia (WE) nr 847/96, (WE) nr 2371/2002, (WE) nr 811/2004, (WE)
nr 768/2005, (WE) nr 2115/2005, (WE) nr 2166/2005, (WE) nr 388/2006, (WE)
nr 509/2007, (WE) nr 676/2007, (WE) nr 1098/2007, (WE) nr 1300/2008, (WE)
nr 1342/2008 i uchylającego rozporządzenia (EWG) nr 2847/93, (WE) nr
1627/94 oraz (WE) nr 1966/2006 (Dz. Urz. UE L 343 z 22.12.2009). Zmian ta
nie ma znaczenia z punktu widzenia obowiązku dostosowawczego. Projekt nie
zawiera przepisów mających na celu wykonanie prawa Unii Europejskiej.



Projekt nie jest projektem ustawy wykonującej prawo Unii Europejskiej.




Szef Kancelarii Sejmu

Lech Czapla





2